เมื่อผมอยากมีบ้านที่เป็น Hostel
มันเกิดขึ้นที่ “ขนอม”
ผมเติบโตมาในอำเภอเล็กๆ ในจังหวัดนครศรีธรรมราช มีชื่อว่าอำเภอ “ขนอม” (อ่านว่า ขะ-หนอม) เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน เป็นอำเภอที่ไม่มีใครจะรู้จักสักเท่าไหร่ ผู้คนที่จะมาเยือนพื้นที่แห่งนี้ต้องมีความตั้งใจที่จะเข้ามาจริงๆ เนื่องจากมีเพียงเส้นทางเดี่ยวที่เข้าอำเภอขนอมและเป็นเพียงถนนสองเลนเท่านั้นโดยทิศทางด้านอื่นของอำเภอแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยภูเขา และทะเล ซึ่งเป็นที่มาของความอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ มีแหล่งท่องเที่ยวที่สงบและสวยงาม เช่น ทะเล น้ำตก ถ้ำ โลมาสีชมพู ปลาตอดเท้า และสิ่งอื่นๆอีกมากมาย ผมได้รับโอกาสทางการศึกษาระดับหนึ่ง ได้มีโอกาสไปเรียนในตัวเมืองนครศรีฯ มัธยมปลายที่หาดใหญ่ จังหวัดสงขลา และเรียน วิศวะ ที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ทุกช่วงเวลาของการศึกษาเล่าเรียนทำให้ผมคิดถึงบ้านที่ “ขนอม” เป็นพื้นที่ที่ผมอยากใช้ชีวิตอยู่มากที่สุด ผมเลยเลือกที่จะกลับมาทำงานในพื้นที่ขนอมให้ได้
จุดประกายความฝัน “ Hostel”
ในช่วงเวลาที่เรียนและทำงานผมจะหาโอกาสเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มความรู้และประสบการณ์ ตลอดการเดินทางผมชอบเดินทางแบบไปสัมผัสกับผู้คน ชอบพักที่พักที่มีเจ้าของพักอยู่ด้วย หรือ Hostel ผมชอบเรียนรู้การมีชีวิตอยู่ของคนในพื้นที่แห่งนั้น และมักตั้งคำถามเสมอว่า เขาใช้ชีวิตอย่างไร มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบไหน ผมได้เจอความแตกต่างของคนและสถานที่มากมาย ได้ค้นพบปรัชญาหนึ่งแห่งการเดินทางที่ว่า “ทุกที่มีความแตกต่างของการใช้ชีวิต และธรรมชาติ ความแตกต่างเหล่านี้ย่อมดำเนินไปตามธรรมชาติและเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา เราสามารถหาความสุขได้โดยปรับทัศนคติและมุมมองของเรา” การเดินทางคือสิ่งที่จุดประกายความฝันทำให้ผมอยากมี Hostel เพื่อที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้คน อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์การเดินทาง และแนะนำการท่องเที่ยวใน “ขนอม” ให้ผู้คนมาสัมผัสในรูปแบบที่ผมอยากจะมอบให้ การปั่นจักรยานท่องเที่ยวตามท้องถิ่น การจ่ายตลาดสด การกินอาหารทะเลสดๆในพื้นที่
Concept การออกแบบ
บ้านหลังนี้ผมออกแบบเองด้วย Concept ที่ต้องการให้มันเป็นบ้านที่เราอยู่ด้วยและ Hostel เพื่อต้องการตอบสนองความต้องการของตัวเองที่ใฝ่ฝันอยากมี Hostel และต้องการรายได้มาช่วยผ่อน ผมออกจะออกลูกบ้านิดๆ เพราะนี้คือ Hostel แห่งแรกในอำเภอเล็ก ๆ ที่นักท่องเที่ยวพึ่งจะรู้จักกัน ผมเริ่มเขียนแบบด้วยกระดาษกราฟของเด็กชั้นประถมธรรมดาเพื่อแบ่งสัดส่วนของบ้าน บ้านหลังนี้ผมออกแบบให้มีการใช้งานที่ง่าย ไม่ให้ซับซ้อน โดยใช้วัสดุไม้ของท้องถิ่นคือไม้สะเดาช้าง หรือ ไม้สะเดาเทียมที่ชาวภาคใต้เรียกกัน เราออกแบบและเลือกซื้อวัสดุเอง และควบคุมการก่อสร้างเองทุกขั้นตอน จ้างเฉพาะค่าแรงของช่าง
ภาพ : กระดาษกราฟเมื่อเริ่มออกแบบ
เริ่มว่างรากฐาน ด้วยแรงงานช่างพม่า
แบบเป็นที่แปลกตา ของชาวบ้านแถวนั้น
เริ่มสร้างเตียงสองชั้นด้วยงานไม้ ตามที่เราออกแบบครับ มีบันไดตรงกลางให้สะดวกในการขึ้นลงบันไดไม่รบกวนคนด้านล่างครับ
วงกบ บานประตู และหน้าต่าง เราออกแบบเองและสั้งทำในรูปแบบของเราครับ
ระแนงไม้สะเดาเทียม
บ้านของเรา "รักอรุณ"
ห้องนอนห้องเดี่ยว
ห้องรับแขก Free space
ทางเดินไปห้องเดี่ยว
ห้องครัวของเรา สร้างจากไม้
ห้องนอนห้องเดี่ยว
ห้อง Dorm เรามี 2 ห้อง
ห้องน้ำรวมแยกห้อง หญิง-ชาย
ห้องน้ำรวมชาย แยกห้องอาบน้ำและห้องสวม
ห้องน้ำรวมหญิง แยกห้องอาบนํ้า-ห้องสวม
สระน้ำบ้านเรา ออกแบบและทำระบบเอง
บรรยากาศและชายทะเลบ้านเรา
ติดตามเรื่องบ้านของเราได้ที่ Page "บ้านรักอรุณ Rak Arun House"
เมื่อผมอยากมีบ้านที่เป็น Hostel
มันเกิดขึ้นที่ “ขนอม”
ผมเติบโตมาในอำเภอเล็กๆ ในจังหวัดนครศรีธรรมราช มีชื่อว่าอำเภอ “ขนอม” (อ่านว่า ขะ-หนอม) เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน เป็นอำเภอที่ไม่มีใครจะรู้จักสักเท่าไหร่ ผู้คนที่จะมาเยือนพื้นที่แห่งนี้ต้องมีความตั้งใจที่จะเข้ามาจริงๆ เนื่องจากมีเพียงเส้นทางเดี่ยวที่เข้าอำเภอขนอมและเป็นเพียงถนนสองเลนเท่านั้นโดยทิศทางด้านอื่นของอำเภอแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยภูเขา และทะเล ซึ่งเป็นที่มาของความอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ มีแหล่งท่องเที่ยวที่สงบและสวยงาม เช่น ทะเล น้ำตก ถ้ำ โลมาสีชมพู ปลาตอดเท้า และสิ่งอื่นๆอีกมากมาย ผมได้รับโอกาสทางการศึกษาระดับหนึ่ง ได้มีโอกาสไปเรียนในตัวเมืองนครศรีฯ มัธยมปลายที่หาดใหญ่ จังหวัดสงขลา และเรียน วิศวะ ที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ทุกช่วงเวลาของการศึกษาเล่าเรียนทำให้ผมคิดถึงบ้านที่ “ขนอม” เป็นพื้นที่ที่ผมอยากใช้ชีวิตอยู่มากที่สุด ผมเลยเลือกที่จะกลับมาทำงานในพื้นที่ขนอมให้ได้
จุดประกายความฝัน “ Hostel”
ในช่วงเวลาที่เรียนและทำงานผมจะหาโอกาสเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มความรู้และประสบการณ์ ตลอดการเดินทางผมชอบเดินทางแบบไปสัมผัสกับผู้คน ชอบพักที่พักที่มีเจ้าของพักอยู่ด้วย หรือ Hostel ผมชอบเรียนรู้การมีชีวิตอยู่ของคนในพื้นที่แห่งนั้น และมักตั้งคำถามเสมอว่า เขาใช้ชีวิตอย่างไร มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบไหน ผมได้เจอความแตกต่างของคนและสถานที่มากมาย ได้ค้นพบปรัชญาหนึ่งแห่งการเดินทางที่ว่า “ทุกที่มีความแตกต่างของการใช้ชีวิต และธรรมชาติ ความแตกต่างเหล่านี้ย่อมดำเนินไปตามธรรมชาติและเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา เราสามารถหาความสุขได้โดยปรับทัศนคติและมุมมองของเรา” การเดินทางคือสิ่งที่จุดประกายความฝันทำให้ผมอยากมี Hostel เพื่อที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้คน อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์การเดินทาง และแนะนำการท่องเที่ยวใน “ขนอม” ให้ผู้คนมาสัมผัสในรูปแบบที่ผมอยากจะมอบให้ การปั่นจักรยานท่องเที่ยวตามท้องถิ่น การจ่ายตลาดสด การกินอาหารทะเลสดๆในพื้นที่
Concept การออกแบบ
บ้านหลังนี้ผมออกแบบเองด้วย Concept ที่ต้องการให้มันเป็นบ้านที่เราอยู่ด้วยและ Hostel เพื่อต้องการตอบสนองความต้องการของตัวเองที่ใฝ่ฝันอยากมี Hostel และต้องการรายได้มาช่วยผ่อน ผมออกจะออกลูกบ้านิดๆ เพราะนี้คือ Hostel แห่งแรกในอำเภอเล็ก ๆ ที่นักท่องเที่ยวพึ่งจะรู้จักกัน ผมเริ่มเขียนแบบด้วยกระดาษกราฟของเด็กชั้นประถมธรรมดาเพื่อแบ่งสัดส่วนของบ้าน บ้านหลังนี้ผมออกแบบให้มีการใช้งานที่ง่าย ไม่ให้ซับซ้อน โดยใช้วัสดุไม้ของท้องถิ่นคือไม้สะเดาช้าง หรือ ไม้สะเดาเทียมที่ชาวภาคใต้เรียกกัน เราออกแบบและเลือกซื้อวัสดุเอง และควบคุมการก่อสร้างเองทุกขั้นตอน จ้างเฉพาะค่าแรงของช่าง
ภาพ : กระดาษกราฟเมื่อเริ่มออกแบบ
เริ่มว่างรากฐาน ด้วยแรงงานช่างพม่า
แบบเป็นที่แปลกตา ของชาวบ้านแถวนั้น
ห้องครัวของเรา สร้างจากไม้