ก่อนที่คิดจะตั้งกระทูนี้เรามีความกังวนพอตัวเหมือนกันเราก็ยังรู้สึกว่าเราก็มีส่วนผิดด้วย ในส่วนตัวแล้วเราก็เป็นคนเชื่อเรื่องของกฎแห่งกรรมนะ แต่ที่ต้องมาถามเพราะกุ้มจริงๆและยอมรับเลยว่ารับไม่ไหวกับการกระทำของคนประเภทนี้ แม้จะเป็นคนในครอบครัวก็ตาม
คือ พอดีสองวันก่อนมีแมวจรมาคลอดลูกที่บ้าน เราก็ดันไปเจอที่ แม่มันไปคลอดลูกไว้ ลูกแมวมี4ตัว จนถึงวันนี้ก็สองวันแล้ว และลักษณะนิสัยของแม่แมว เขาขี้อ้อนไม่หวงลูก รักลูกมาก นอนเฝ้าลูกเขาทั้งวันนอนให้นมลูกทั้งที่ตัวเองก็ง่วง ยุงกัดเขาไม่เป็นไร เขานอนห่อตัวลูกให้ลูกเขาไม่โดนยุงกัด จะบอกว่าแมวตัวนี้ทำหน้าที่แม่ได้ดีมาก
ส่วนบ้านเรา เป็นบ้านที่เลี้ยงหมา อยู่แล้ว3ตัว หมาเราหนึ่งตัว หมาพี่ชายสอง ปัญหาอยู่ที่บ้านเราไม่มีใครชอบแมว และต้นเหตุที่ทำให้เราตั้งกระทู คือ ตัวพี่ชายเราเอง พี่แกเป็นคนที่อารมร้อน ตัวเองเป็นใหญ่ พ่อแม่ยังไม่สามารถที่จะไปสอนไปว่า หรือไปบอกอะไรเขาได้เลย ตั้งแต่ที่เขาโตมาและมีความคิดเป็นของตัวเองเขาก็เป็นแบบนี้ ส่วนตัวเราก็ไม่ค่อบยุ่งสุงสิงอะไรกับเขา เพราะมักจะทะเลอะกันรุนเเรงตั้งแต่เด็ก แรงถึงกับขนาดไม่เรียกกันเป็นพี่เป็นน้องก็มี แรงถึงกับเตะเราก็มี บางครั้งพ่อแม่ต้องตัดปัญหาไม่อยากให้มันมีเรื่องใหญ่โตคือการไม่ให้เราพูดแต่เราอึดอัดอยากพูดแต่เห็นแก่พ่อแม่ไม่อยากให้มาปวดหัว จนทุกวันนี้ก็แทบไม่เคยจะหวังอะไรในตัวเขาเลย แม้แต่พ่อแม่ที่ไม่หวังให้ลูกมาเลี้ยงดู
เหตุการมันเกิดขึ้นเมื่อกี้ คือแม่แมวตอนดึกๆหมาไม่อยู่ข้างนอกเข้าห้องหมดมันก็จะ ออกมาหาไรกิน หาที่ขี้เยี่ยวตามธรรมดา ส่วนด้านพี่ชายกับแฟนเขาและหมาอีกสองตัวที่เป็นพันธุ์ปอม ที่มีนิสัยชอบเห่ามากๆ (อันนี้เราเขา้าใจนะว่าปอมมันชอบเห่า แต่เราก็ไม่รู้นะว่ามันสามารถฝึกให้มันเห่าแบบไม่ไร้สาระได้ไหม) เห่าแบบไม่มีขอบเขต หมาเขาเป็นอะไรก็ไม่รู้เวลาพี่ชายกับแฟนพี่ชายกลับมาจากทำงาน ชอบโชว์ว่าเก่งบางทีก็เห่าเมื่อหมาเราเข้าใกล้พี่ชายกับแฟนพี่บางทีก็ไล่กัดหมาเรา ก็หมาเรามันโกลเด้นอะ มันขี้เล่นอยู่แล้วใครมามันก็ต้อนรับหมดละ ยังมีเห่าในห้องเขานิประจำไม่รู้จะเห่าทำไมเวลาคนในบ้านเดิน เวลาหมาเราเดิน เดินเบาแค่ไหนเขาก็จะเห่า ส่วนหมาเราไม่เป็นเวลามีคนเดินข้างนอกห้อง แต่จะเห่าตอนมีคนแปลกหน้ามาและเสียงคนแปลกหน้า และพอดีเมื่อกี้เขาได้ยินเสียงแมวเดิน เขาเห่าไม่หยุด ส่วนเราอยู่ในห้องเรา อยู่ดีๆได้ยินเสียง คนโวยวาย นั้นก็คือพี่ชายเรา ไล่เตะแมวด้วยที่อารมณ์ฉุนเฉียวที่หมาเขาเห่าจนเขาไม่ได้นอน ตอนที่เราออกไปดูนั้นแม่แมวโดนกระชากออกไปหน้าบ้านแล้ว เราไม่รู้จะทำไงที่เราเห็นก็แค่รอยแมวเยี่ยวนองเลยเขาคงกลัว และแขนพี่ชายโดนแมวข่วนหรือกัดก็ไม่รู้ อันนี้เราว่าเขาคงป้องกันตัว เราเล่นกับแม่แมวบ่อยมันไม่เคยข่วนเลยมีแค่แงบๆ อ่อนจนคนไม่ชอบอย่างแม่เราบอกว่าจะเอาไปปล่อยตั้งแต่น้องแมวยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ เขายังห่วงเลยเขาคงจะเอาไปปล่อยหลังจากมันลืมตา อันนี้เราก็ไม่เห็นด้วยนะ ไม่สามารถคัดค้านไม่เราเป็นลูกได้แต่เสนอความคิดเห็นว่าให้ไปหาคนรับเลี้ยง แต่ไม่ทันได้หาไม่ทันได้ลืมตา พี่ชายเราบอกว่าใครไปให้อาหารแมวอีกมีเรื่องจะตีมันให้ตายเลย ส่วนลูกมันก็จะเอาไปปาทิ้ง แม่เราทนเห็นไม่ได้ไม่ไว้ใจมันเลยเอาไปเองไปวางข้างถังขยะหน้าบ้าน เรากลัวลูกมันจะโดนไรกัด กลัวแม่มันจะหาไม่เจอ กลัวมันโดนรถทับตาย มันยังไม่ลืมตาเลยนะทำกันไปได้ยังไง เราห่วงแม่มันโดนไรมังก็ไม่รู้หนีไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ ห่วงลูกมันกลัวโดนฝนกลัวฝนตกช่วงนี้หน้าฝน จะแอบไปเอากลับมาก็จะอยู่ใกล้คนใจร้ายอีก เราได้แต่หวังว่าแม่มันจะไปคาบหาที่อยู่ใหม่ทีปลอดภัยให้ลูกมันขอให้เป็นไปได้พระคุ้มครองด้วยนะ5ชีวิต เรื่องนี้เรารู้สึกว่าเรามีส่วนผิดด้วย ผิดที่เราไม่หน้าไปเจอที่มันออกลูกเลย แค่ตอนแรกเราไปเล่นกับมันให้มันไว้ใจแต่ต้องโดนแบบนี้ก็รู้สึกผิดแล้ว จนตอนนี้นอนไม่หลับเลย
ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย พี่เราเคยเลี้ยงหมาตัวนึงก่อนหน้านี้ เป็นหมาพันเล็กพึ่งเอามาใหม่ๆตอนนั้น ต่อมาพ่อก็เอาหมาที่ตลาดมาเลี้ยงตัวนึงเป็นลูกหมา หมาพ่อเราไปเข้าใกล้หมาพี่เขาเท่านั้นละ พี่เขาก็ไปเตะมันล่วงบรรไดหน้าบ้านเลยมันร้องเอ๋งๆ
ไม่เข้าใจมันผิดอะไรอะ?
ไม่เข้าใจทำไมคนเราต้องใส่อารมณ์กับหมาแมวหรือสัตว์ที่แทบเลือกทำอะไรไม่ได้เลยอะแม้แต่จะปกป้องตัวเองด้วยซ้ำไป ? มันก็หนึ่งชีวิตนะ ไม่รู้จะทำบาปทำกรรมกันไปถึงไหนอะ แค่ที่มีก็จะชดใช้กันไม่หมดอยู่เเล้ว ตอนนี้เราก็เห็นเขาอยู่ดีมีสุขอยู่ดีเราก็ จนอยากจะรู้เหมือนกันเวรกรรมจากที่เขาทำร้ายพวกสัตว์นิมีจริงใช่ไหม? เมื่อไหร่เวรกรรมจะตามทัน? รู้สึกเหนื่อยกับการกระทำคนมากๆเลย
เราสงสัยค่ะ ว่าเวรกรรมจากการทำร้ายสัตว์มีจริงไหม?
คือ พอดีสองวันก่อนมีแมวจรมาคลอดลูกที่บ้าน เราก็ดันไปเจอที่ แม่มันไปคลอดลูกไว้ ลูกแมวมี4ตัว จนถึงวันนี้ก็สองวันแล้ว และลักษณะนิสัยของแม่แมว เขาขี้อ้อนไม่หวงลูก รักลูกมาก นอนเฝ้าลูกเขาทั้งวันนอนให้นมลูกทั้งที่ตัวเองก็ง่วง ยุงกัดเขาไม่เป็นไร เขานอนห่อตัวลูกให้ลูกเขาไม่โดนยุงกัด จะบอกว่าแมวตัวนี้ทำหน้าที่แม่ได้ดีมาก
ส่วนบ้านเรา เป็นบ้านที่เลี้ยงหมา อยู่แล้ว3ตัว หมาเราหนึ่งตัว หมาพี่ชายสอง ปัญหาอยู่ที่บ้านเราไม่มีใครชอบแมว และต้นเหตุที่ทำให้เราตั้งกระทู คือ ตัวพี่ชายเราเอง พี่แกเป็นคนที่อารมร้อน ตัวเองเป็นใหญ่ พ่อแม่ยังไม่สามารถที่จะไปสอนไปว่า หรือไปบอกอะไรเขาได้เลย ตั้งแต่ที่เขาโตมาและมีความคิดเป็นของตัวเองเขาก็เป็นแบบนี้ ส่วนตัวเราก็ไม่ค่อบยุ่งสุงสิงอะไรกับเขา เพราะมักจะทะเลอะกันรุนเเรงตั้งแต่เด็ก แรงถึงกับขนาดไม่เรียกกันเป็นพี่เป็นน้องก็มี แรงถึงกับเตะเราก็มี บางครั้งพ่อแม่ต้องตัดปัญหาไม่อยากให้มันมีเรื่องใหญ่โตคือการไม่ให้เราพูดแต่เราอึดอัดอยากพูดแต่เห็นแก่พ่อแม่ไม่อยากให้มาปวดหัว จนทุกวันนี้ก็แทบไม่เคยจะหวังอะไรในตัวเขาเลย แม้แต่พ่อแม่ที่ไม่หวังให้ลูกมาเลี้ยงดู
เหตุการมันเกิดขึ้นเมื่อกี้ คือแม่แมวตอนดึกๆหมาไม่อยู่ข้างนอกเข้าห้องหมดมันก็จะ ออกมาหาไรกิน หาที่ขี้เยี่ยวตามธรรมดา ส่วนด้านพี่ชายกับแฟนเขาและหมาอีกสองตัวที่เป็นพันธุ์ปอม ที่มีนิสัยชอบเห่ามากๆ (อันนี้เราเขา้าใจนะว่าปอมมันชอบเห่า แต่เราก็ไม่รู้นะว่ามันสามารถฝึกให้มันเห่าแบบไม่ไร้สาระได้ไหม) เห่าแบบไม่มีขอบเขต หมาเขาเป็นอะไรก็ไม่รู้เวลาพี่ชายกับแฟนพี่ชายกลับมาจากทำงาน ชอบโชว์ว่าเก่งบางทีก็เห่าเมื่อหมาเราเข้าใกล้พี่ชายกับแฟนพี่บางทีก็ไล่กัดหมาเรา ก็หมาเรามันโกลเด้นอะ มันขี้เล่นอยู่แล้วใครมามันก็ต้อนรับหมดละ ยังมีเห่าในห้องเขานิประจำไม่รู้จะเห่าทำไมเวลาคนในบ้านเดิน เวลาหมาเราเดิน เดินเบาแค่ไหนเขาก็จะเห่า ส่วนหมาเราไม่เป็นเวลามีคนเดินข้างนอกห้อง แต่จะเห่าตอนมีคนแปลกหน้ามาและเสียงคนแปลกหน้า และพอดีเมื่อกี้เขาได้ยินเสียงแมวเดิน เขาเห่าไม่หยุด ส่วนเราอยู่ในห้องเรา อยู่ดีๆได้ยินเสียง คนโวยวาย นั้นก็คือพี่ชายเรา ไล่เตะแมวด้วยที่อารมณ์ฉุนเฉียวที่หมาเขาเห่าจนเขาไม่ได้นอน ตอนที่เราออกไปดูนั้นแม่แมวโดนกระชากออกไปหน้าบ้านแล้ว เราไม่รู้จะทำไงที่เราเห็นก็แค่รอยแมวเยี่ยวนองเลยเขาคงกลัว และแขนพี่ชายโดนแมวข่วนหรือกัดก็ไม่รู้ อันนี้เราว่าเขาคงป้องกันตัว เราเล่นกับแม่แมวบ่อยมันไม่เคยข่วนเลยมีแค่แงบๆ อ่อนจนคนไม่ชอบอย่างแม่เราบอกว่าจะเอาไปปล่อยตั้งแต่น้องแมวยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ เขายังห่วงเลยเขาคงจะเอาไปปล่อยหลังจากมันลืมตา อันนี้เราก็ไม่เห็นด้วยนะ ไม่สามารถคัดค้านไม่เราเป็นลูกได้แต่เสนอความคิดเห็นว่าให้ไปหาคนรับเลี้ยง แต่ไม่ทันได้หาไม่ทันได้ลืมตา พี่ชายเราบอกว่าใครไปให้อาหารแมวอีกมีเรื่องจะตีมันให้ตายเลย ส่วนลูกมันก็จะเอาไปปาทิ้ง แม่เราทนเห็นไม่ได้ไม่ไว้ใจมันเลยเอาไปเองไปวางข้างถังขยะหน้าบ้าน เรากลัวลูกมันจะโดนไรกัด กลัวแม่มันจะหาไม่เจอ กลัวมันโดนรถทับตาย มันยังไม่ลืมตาเลยนะทำกันไปได้ยังไง เราห่วงแม่มันโดนไรมังก็ไม่รู้หนีไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ ห่วงลูกมันกลัวโดนฝนกลัวฝนตกช่วงนี้หน้าฝน จะแอบไปเอากลับมาก็จะอยู่ใกล้คนใจร้ายอีก เราได้แต่หวังว่าแม่มันจะไปคาบหาที่อยู่ใหม่ทีปลอดภัยให้ลูกมันขอให้เป็นไปได้พระคุ้มครองด้วยนะ5ชีวิต เรื่องนี้เรารู้สึกว่าเรามีส่วนผิดด้วย ผิดที่เราไม่หน้าไปเจอที่มันออกลูกเลย แค่ตอนแรกเราไปเล่นกับมันให้มันไว้ใจแต่ต้องโดนแบบนี้ก็รู้สึกผิดแล้ว จนตอนนี้นอนไม่หลับเลย
ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย พี่เราเคยเลี้ยงหมาตัวนึงก่อนหน้านี้ เป็นหมาพันเล็กพึ่งเอามาใหม่ๆตอนนั้น ต่อมาพ่อก็เอาหมาที่ตลาดมาเลี้ยงตัวนึงเป็นลูกหมา หมาพ่อเราไปเข้าใกล้หมาพี่เขาเท่านั้นละ พี่เขาก็ไปเตะมันล่วงบรรไดหน้าบ้านเลยมันร้องเอ๋งๆ
ไม่เข้าใจมันผิดอะไรอะ?
ไม่เข้าใจทำไมคนเราต้องใส่อารมณ์กับหมาแมวหรือสัตว์ที่แทบเลือกทำอะไรไม่ได้เลยอะแม้แต่จะปกป้องตัวเองด้วยซ้ำไป ? มันก็หนึ่งชีวิตนะ ไม่รู้จะทำบาปทำกรรมกันไปถึงไหนอะ แค่ที่มีก็จะชดใช้กันไม่หมดอยู่เเล้ว ตอนนี้เราก็เห็นเขาอยู่ดีมีสุขอยู่ดีเราก็ จนอยากจะรู้เหมือนกันเวรกรรมจากที่เขาทำร้ายพวกสัตว์นิมีจริงใช่ไหม? เมื่อไหร่เวรกรรมจะตามทัน? รู้สึกเหนื่อยกับการกระทำคนมากๆเลย