ผิดไหม? ที่จะรำคาญพ่อกับแม่เพราะปัญหาของเค้าแล้วมาโวยใส่เราทั้งๆที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย

สวัสดีค่ะ มีเรื่องอีกแล้ว พอดีที่บ้านเกิดปัญหานี้มานานหลายปีละ ถ้านับรวมก้เริ่มปี52 จนปัจจุบัน62ละ 10ปี ปัญหาที่มีก้ลากคาราคาซังไม่จบไม่สิ้นสักที คือพ่อแม่เราเค้าเป็นเหมือนตัวแทนของหมู่บ้านอะ แล้วก็ด้วยความที่แบบแม่พระพ่อพระจิตใจดี ใครเดือดร้อนทุกข์ร้อนอะไรก็ช่วยเค้าไปหมด ไปยุ่งทุกเรื่องทั้งๆที่ไม่ใช่ของตัวเอง แรกๆก้ดีอะนะคะ แต่พอหลังอะปัญหามันเริ่มที่ว่าตอนนั้นที่บ้านก้มีหนี้ยุแล้วจำนวนหนึ่งแล้ว ท่านก้ไปเป้นคนของสังคมก้ต้องออกนุ้นนี่ เงินเลยมั่วยุ่งไปหมด ไม่รู้ว่าออกไปเท่าไร ได้มาเท่าไร พอจะเรียกใช้?? มีแต่ตัวเลขตัวเงินไม่มี ละทำไง ก้ขายสมบัติจ้าาาา มันเหมือนเงินหมุนเวียนอะ พ่อแม่รับหน้าที่ดูแลเงินจำนวนนี้อะไรแบบนี้ ตอนนั้นเราเด็กด้วยมั้งเลยไม่รู้เรื่อง จนแบบมันหนักจริงๆเพราะพ่อแม่ออกเงินส่วนตัวไปเยอะมากกับการช่วยเหลือคนอื่น จนไม่มีอะไรเหลือเลยที่ดินก้ขายเกือบหมด สหกร ก็จะยึดบ้านยึดดินเพราะขาดส่ง เอ้าละสิ จนสุดท้ายก้ตัดสินใจขายบ้านรวมที่ดิน1ไร่ ในราคาแค่8แสน เพราะร้อนเงิน ก้มาปิดตรงนุ้นนี้นี่นั้น จบปุ้ป เราก้บอกพวกเค้าว่าอย่ากลับไปสงสารคนโดยเรื่องไม่เป้นเรื่องอีกนะ เราควรกลับมายุในที่ของเราได้แล้ว ไปยุ่งเดี่ยวก้มีเรื่องแบบนี้อีก แม่ก็คือไม่เอสแล้ว แต่พ่อนางอะ เดี่ยวเสียพาวเวอร์เค้ามั้ง ก้รับปากส่งๆ จนนางไปทำอีก ก้เกิดปัญหาเดิม คือเงินไม่มีที่มาที่ไปอีก เราก้เตือนตลอดเลยนะว่าเห็นไหม ห้ามไม่ฟัง เค้าก้จะมองหน้าแล้วเดินหนี ทุกครั้งจน2-3ปีหลังมานี้ แม่ร้องไห้ทุกเดือนเลย เรารำคานมากบอกเลย ร้องทำไมปัญหาคือคุณไปขุดมันมาทำไมตั้งแต่ต้น บอกให้พอให้พอไม่พอ จนเรากับน้องตอนนี้คือไม่ได้เรียนแล้ว? เราจบม.6ก้โดนบังคับให้หางานทำมาใช้หนี้!!! เธออนาคตอะ ที่พยายามตั้งใจเรียน ที่วาดฝันไว้ ที่พงกเค้าสอนเราว่าตัเงใจเรียนจบสูงๆจะได้ไม่ลำบากอะ คืออะไร ทุกสิ่งทุกอย่างพังเพราะความคิดเห็นแก่ได้ไหม เลยเป็นแบบนี้ แล้วนางก็จะมาตีโพยตีพายใส่เราว่า ไม่รู้วันไหนกุกินยาตายสักวัน อ้าวว! คือผิดเหรอ?? เราไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้เค้าเลย ดีขนาดนี้ วันพระไปวัดทำบุญ บางวันเราก้กรวดน้ำแผ่เมตตา เธอ เราดีขนาดนี้ทำไมเค้าชอบว่าเราไม่มีสมองสิ้นคิดด้วยอะ ที่ไม่ช่วยเค้า เค้าให้เราไปยืมเงินเพื่อนๆที่ทำงานไรงี้ ใครจะกล้าถามจริง แล้วพอเรายิ้มมีความสุขมากๆ เค้าก้จะบอกว่า มีความสุขไปเถอะ แล้วสักวันจพยิ้มไม่ออก ?? คืองง เราผิดเหรอ? เราไปสร้างปัญหาอะไรให้เค้าอะ? เราไปทำให้เรื่องเป็นแบบนี้เหรอ? ทั้งที่เราเตือนมาตลอด บอกให้พอมาตลอด จนตแนนี้สมบัติไม่เหลือแล้ว ไม่มีอะไรติดตัวสักอย่าง บ้านก้อาศัยเค้ายุ โครตทรมารใจเลย ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ กรรมอะไรหนักหนามันไม่หลุดไม่พ้นสักที จนบางทีเราไม่อยากกลับบ้านือยากไปให้ไกลๆ พอเลิกงานคืออยากไปละ ไปให้พ้นๆ ที่สำคัญทำงานมาเงินเดือนไม่ได่เลยสักบาท! เพราะเค้าเอาบัตรไปถือ พอไปขอก้ว่าตลอด ว่าไม่ช่วยบ้างละ เห็นแก่ตัวบ้างละ ไม่มีสมองบ้างละ เห้ย! เราก้ไม่ไหวอะบางที แต่ไปไหนไม่ได้ ไม่เงินติดตัวเลย เราควรทำไงอะ เราไม่ไหวแล้วจริงๆ ทางมันมืดไปหมด ไหนจะน้องอีก กลัวว่าสักวันพ่อแม่จะให้พวกมันหยุดเรียนแล้วหางานทำ คือน้องแค่ม.1อะกับม.4 มันไม่ได้มีสติสัมปชัญญะ ที่เหมือนคนอื่น พวกนี้มันสมองช้าไม่ทันคน เราสงสาร อนาคตต้องดับเพราะความอะไรไม้รู้ของพ่อกับแม่เหรอ???