เป็นคนขี้สงสารมากจนรู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ

เราเป็นคนที่รับไม่ได้กับภาพหรือเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับเด็กหรือคนแก่ที่ยากจน ถูกทิ้ง ไร้บ้าน จรจัด
รวมไปถึงคนขอทาน หรือแม้กระทั่งคนพิการต่างๆ 
บางทีเราก็คิดว่าเราต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ คือเห็นแล้วเป็นทุกข์มาก
มีอยู่ครั้งนึง เห็นคนจรจัดข้างถนน เรานั่งร้องไห้บนรถตู้เกือบชม. หยุดร้องไม้ได้เลย รู้สึกหดหู่ไปหมด
อยากจะช่วยแต่มันก็เกินกำลัง บางทีเจอคนขอทาน ทั้งๆที่เราเหลือตังกินข้าวแค่ไม่กี่บาท แต่เราก็ให้เขาไปหมดเลย
เปิดเฟสเจอข่าวหรือใครแชร์อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ก็จะเลื่อนผ่าน เพราะไม่งั้นจิตใจจะหดหู่มาก
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ  แล้วเราควรไปพบจิตแพทย์มั้ย