การถกเถียงเรื่อง "กรรมฐาน 40" ถือเป็นฟุ้งซ่านของจิตผู้ปฏิบัติหรือไม่ ???

ขณะจิตในวิปัสนาคือการเห็นจิต ด้วยอินทรีย์อันยิ่ง เสียงกับวิญญานทางหูเป็น ตัวรู้กับตัวถูกรู้ ภาพกับวิญญานทางตา เป็นตัวรู้กับตัวถูกรู้ จิตที่เห็นความสว่างของตัวเอง เป็นตัวรู้กับตัวถูกรู้ ดังนั้น ไม่พ้

"ถ้าหากภูมิจิต ของผู้ปฎิบัติ จะมองเห็นแต่เพียง...กายทั้งหมดนี้ เป็นเพียงธาตุสี่ ดิน น้ำ ไฟ ลม รู้แต่เพียง...ธาตุสี่ ภูมิจิตของท่านนั้น ก็จะรู้อยู่...เพียงชั้นสมถกรรมฐาน ถ้าจิตของผู้ปฏิบัติ นั

1.ปรมัตถธรรม ทุกข์เป็นเจตสิก แยกออกจากจิต 2.ครอบงำทุกข์ด้วยฌานจิต ทุกข์จะเกิดอยู่ภายในรัศมีของฌานจิต ดั่งปลาถูกขังในอวน 3.อวนเป็นฌานจิตเป็นตัวรู้ ทุกข์เกิดที่ใดจึงถูกเห็นด้วยจิตผู้รู้ 4.ตัวรู้ที่เ

มีเหตุจึงวนเวียนในสังสารวัฏ ดั่งติดในเขาวงกต ดับเหตุ:จิตใจเห็นไตรลักษณ์ หลุดจากเขาวงกต จบ ธรรมมีแค่เนี๊ยเอง

เราควรใช้ กรรมฐานอะไร ปฏิบัติอย่างไร หรือแผ่เมตตาอย่างไร ใช้เหตุผลใดข่ม ให้ความโกรธคลายลง หรือหมดไป

ใครจะมามั่วอีกมั๊ย ว่า จิตกับเวทนาหรือ วิญญานขันธ์นั้นเป็นอันเดียวกัน

เรื่องจิตเป็นขันธ์ 5 กับจิตไม่ใช่ขันธ์ 5 นี่แยกสติปัญญาสัตว์จริงๆ เถียงกันไม่มีทางจบ เพราะอวิชชามันบังไว้หมดแล้ว ถ้ายังปฏิบัติไม่ถึง ไม่มีทางรู้เรื่องจิตได้เลย จะอ่านตำราอย่างไรก็หลง เชื่อแบบผิดๆ สุดท

สมาธิทำให้จิตไม่ฟุ้งซ่าน ไม่มีนิวรณธรรม ทำให้สติว่องไว ไม่เฉื่อยชา มีสัมมาสมาธิ ทำให้ สติเป็นเอกอุ ได้ เมื่อสติบริบูรณ์ ทำให้เกิดปัญญา อินทรีย์5สมดุล พร้อม เพราะสมาธิดีมีจิตเป็นกุศล มีศรัทธาที่จะปฏิบั