คนเป็นพ่อเป็นเเม่เขาทนเรื่ิองเเบบนี้ได้นานเเค่ไหนกัน?

ปจด.เราไม่มาเเล้ว5เดือนเต็ม อายุ18ค่ะ เเม่รู้เรื่องตั้งเเต่2เดือนเเรก ถัดมาเเล้ว3เดือนคำว่าไม่ว่าง!มันมีอยู่ตลอดจริงๆ วันนี้มาถึงเเล้ววันที่ต้องเเกล้งป่วย(หยุดเรียน) เพื่อจะได้ไปตรวจ  ทำไมเขาทนกันได้ก็ไม่รู้.. บทเรียนก็มีให้เห็น

เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา(ม.ค.62)
พี่ที่เรารู้จักเเกเรียนระดับอุดมศึกษา ป่วยช่วงกันยา(ปจด.ไม่มา4-5เดือน) เเกเลือกที่จะเรียนก่อนค่อยกลับมารักษาตัวทีหลัง อาการเเกคือเบื่อง่าย โลกส่วนตัวสูง ตัวบวม(อาจเพราะเลือดเสียไม่ออกมา) ปวดขา อื่นๆข้อมูลไม่เเน่ชัดซึ่งเเกก็บอกอาจเพราะเดินบ่อย+อาคารหลายชั้นจึงปวดเมื่อย เเล้วปล่อยมาจนจะเข้า5เดือน ซึ่งช่วง5เดือนเเกไม่ไหวจริงๆเลยกลับบ้านหลังจากนั้น1อาทิตย์เเกก็เสียชีวิตลงอย่างสงบ 
  เเละตอนนี้เราก็มีบางอาการที่คล้ายพี่เเกคือเบื่อ เบื่อทุกอย่างไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ตัวบวม ปวดเมื่อยขา ตอนนี้ขาเราล้าสุดๆ 

ถ้ากลับไปอ่านกระทู้เก่าๆของเรา เราตั้งกระทู้มาตั้งเเต่2-3เดือนเเรก ฝากไปถึงผปค.หลายๆคน ว่าไม่ควรนิ่งนอนใจกับปัญหาของวัยรุ่น(ลูกหลาน) ช่วยเข้าใจอารมณ์เเละให้คำปรึกษากับเขาเหล่านั้นด้วย วันนี้มาระบายความรู้สึก ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบค่ะ..