ขอโทษนะครับ ผมขอระบายอะไรบางอย่างสักหน่อยนึง มันวนเวียนอยู่ในใจผมมาตลอด เเละเป็นระยะเวลานานเเล้ว ที่ผมไม่เคยลืมเขาเลย เรื่องมันก็เเสนธรรมดามากเลยครับ คือผมใช้บริการรถgrab โดยเรียกมาจากเเถวปิ่นเกล้า เพื่อไปส่งยังพระรามเก้าครับ เเต่ตอนกดเรียก ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เเต่หลังจากนั้น เมื่อเจอหน้าเขา เเละได้พูดคุยกันระหว่างทาง มันก็ทำให้ใจผมสั่น มือเย็น เขาทำให้ผมรับรู้ถึงด้านหนึ่งในจิตใจผม คือผมชอบผู้ชาย เเต่มันคงฟังดูเเล้ว ไม่เเปลกอะไรใช่มั้ยครับ แต่ที่เเปลกคือผมมีเเฟนเป็นผู้หญิงครับ เเละคบมาได้หลายปีเเล้ว เเต่เราก็ยังเรียนกันทั้งสองคน ผมก็รักเขาครับ เเต่ผมเเปลกใจตัวเอง ที่ผมกลับรู้สึกดีกับคนขับเเกร็บคนนั้นมากๆ เเรกเริ่มเลย เขาก็ชวนคุยปกติครับ เเต่ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมพูดไม่เป็นคำเลย เพราะมันรู้สึกมือเย็นไปหมด คือผมมองหน้าเขาพังนึง เเละรู้สึกยังไงไม่รู้ มันอธิบายไม่ถูกเลย
ระยะทางก็นานอยู่ขับ เราอยู่บนรถด้วยกันร่วมชั่วโมง เขาถามไถ่เรื่องชีวิตมหาลัย เเละชวนคุยจนกระทั่งถึง พี่เขาดูเป็นคนใจดีนะครับ คุยสนุกด้วย มันนับว่าเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก มากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง เมื่อกลับมาผมก็ใช้ชีวิตปกติครับ เเต่ผ่านไปสองสามวันผมก็ยังคิดถึงเขา ภาพเขาก็ลอยวนเวียนมา เขาเปิดเพลงในรถ ผมก็จดจำเพลงเหล่านั้นมาเปิดในห้อง ทุกสิ่งอย่างที่ผมทำ มันตอกย้ำขึ้นเรื่อยๆ ว่าผมรู้สึกดีกับเขามากๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมเข้าไปดูประวัติการใช้เเกร็บของผม เลยเจอชื่อเขา ผมก็เสริชหาเลยครับ จนกระทั่งเจอเขา เเละเเอบส่องอยู่เงียบๆคนเดียว
เขามีเเฟนเเล้วด้วยครับ ดูหวานกันมากเลย ผมไม่ได้รู้สึกอิจฉาอะไรเลย ผมควรจะเก็บความชอบเอาไว้เพียงลำพัง เเละเขาก็จะอยู่ในใจผมเสมอ ตอนนี้ก็ผ่านมานานมากเเล้วครับ เเต่ผมก็ยังเข้าไปส่องเขาบ่อยๆ คอยดูรูปภาพเขา เเละยิ้มอยู่คนเดียวบ้างในบางหน เเต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่สบายใจเลย คือความรู้สึกเหล่านี้ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ผมก็มีเเฟนเเล้ว เป็นผู้หญิงด้วย เเละทุกวันนี้ผมก็ยังรักเขา มันก็น่าเเปลกนะครับ เพราะนอกจากพี่ผู้ชายคนนี้ ผมก็ไม่เคยรู้สึกดีหรือชอบคนอื่นเลย ทุกๆวันของผมก็มีเพียงเขาเท่านั้น เเต่ผมก็ควรจะเลิกชอบเขาสักทีนะครับ เพราะถึงยังไงมันก็คงไม่มีทาง...
บางครั้ง ชีวิตคนเราก็เเปลก เเปลกที่ต้องมาเจออะไรเเบบนี้ ต้องจมอยู่กับความรู้สึกบ้าบอ ผมขอบคุณพื้นที่นี้ ที่ทำให้ผมได้ระบายนะครับ ทุกวันนี้ผมมีความสุขดีเเล้วครับ เพียงได้เห็นภาพของเขา เเม้จะเป็นภาพที่เขาคู่กับคนรัก ผมก็พอใจเเละมีความสุขครับ บางครั้ง การที่เราได้รับเพียงเท่านี้ มันก็ยังดีกว่าการที่หัวใจไม่ได้รับความรู้สึกชุ่มชื่นเลย ขอบคุณนะครับ ที่ได้เจอกันในวันนั้น เเละขอพร ให้สักวันเราได้เจอกันอีก ....
ผมคิดถึง พี่คนขับgrabคนนั้น
ระยะทางก็นานอยู่ขับ เราอยู่บนรถด้วยกันร่วมชั่วโมง เขาถามไถ่เรื่องชีวิตมหาลัย เเละชวนคุยจนกระทั่งถึง พี่เขาดูเป็นคนใจดีนะครับ คุยสนุกด้วย มันนับว่าเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก มากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง เมื่อกลับมาผมก็ใช้ชีวิตปกติครับ เเต่ผ่านไปสองสามวันผมก็ยังคิดถึงเขา ภาพเขาก็ลอยวนเวียนมา เขาเปิดเพลงในรถ ผมก็จดจำเพลงเหล่านั้นมาเปิดในห้อง ทุกสิ่งอย่างที่ผมทำ มันตอกย้ำขึ้นเรื่อยๆ ว่าผมรู้สึกดีกับเขามากๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมเข้าไปดูประวัติการใช้เเกร็บของผม เลยเจอชื่อเขา ผมก็เสริชหาเลยครับ จนกระทั่งเจอเขา เเละเเอบส่องอยู่เงียบๆคนเดียว
เขามีเเฟนเเล้วด้วยครับ ดูหวานกันมากเลย ผมไม่ได้รู้สึกอิจฉาอะไรเลย ผมควรจะเก็บความชอบเอาไว้เพียงลำพัง เเละเขาก็จะอยู่ในใจผมเสมอ ตอนนี้ก็ผ่านมานานมากเเล้วครับ เเต่ผมก็ยังเข้าไปส่องเขาบ่อยๆ คอยดูรูปภาพเขา เเละยิ้มอยู่คนเดียวบ้างในบางหน เเต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่สบายใจเลย คือความรู้สึกเหล่านี้ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ผมก็มีเเฟนเเล้ว เป็นผู้หญิงด้วย เเละทุกวันนี้ผมก็ยังรักเขา มันก็น่าเเปลกนะครับ เพราะนอกจากพี่ผู้ชายคนนี้ ผมก็ไม่เคยรู้สึกดีหรือชอบคนอื่นเลย ทุกๆวันของผมก็มีเพียงเขาเท่านั้น เเต่ผมก็ควรจะเลิกชอบเขาสักทีนะครับ เพราะถึงยังไงมันก็คงไม่มีทาง...
บางครั้ง ชีวิตคนเราก็เเปลก เเปลกที่ต้องมาเจออะไรเเบบนี้ ต้องจมอยู่กับความรู้สึกบ้าบอ ผมขอบคุณพื้นที่นี้ ที่ทำให้ผมได้ระบายนะครับ ทุกวันนี้ผมมีความสุขดีเเล้วครับ เพียงได้เห็นภาพของเขา เเม้จะเป็นภาพที่เขาคู่กับคนรัก ผมก็พอใจเเละมีความสุขครับ บางครั้ง การที่เราได้รับเพียงเท่านี้ มันก็ยังดีกว่าการที่หัวใจไม่ได้รับความรู้สึกชุ่มชื่นเลย ขอบคุณนะครับ ที่ได้เจอกันในวันนั้น เเละขอพร ให้สักวันเราได้เจอกันอีก ....