เป็นเมียน้อยแล้วท้อง

สวัสดีคะ วันนี้รู้สึกอัดอัดใจอยากระบายยังงัยไม่รุ้ก่อนออื่นเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้คือชีวิตจริงที่เรากำลังเจออยู่คะ ต้องการคนที่ให้กำลังใจไม่ต้องการคน.ซ้ำเติมนะคะ แม่เราแต่งงานกับคนญี่ปุ่นแล้วเราต้องมายุญี่ปุ่นตั้งแต่อายุ15 เรียนจบโรงเรียนมัธยมของญี่ปุ่นต่อด้วยโรงเรียนสอนวิธีใส่กิมโมโน2ปี หลังจากนั้นก็ย้ายมายุโตเกียวคนเดียวเพราะมีเพื่อนชักชวนตอนแรกเลยทำร้านอาหารในโตเกียวต่อมารู้จักเพื่อนคนหนึ่งชักชวนมาให้ทำร้านดื่มของไทยthai club (ไม่ใช่ร้านขายตัว)
แค่เรียกลูกค้ามากินเหล้าเปิดเหล้าเฉยๆทำมาได้ประมาณ2ปี ก็เจอกับลูกค้าผู้ชาย(ห่างกับเรา30ปีแต่หน้าตายังหล่อเหมือนคนอายุ30ปลายๆ)ซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่าแค่ลูกค้าเรียกมาเปิดเหล้าแค่นั้น ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกชอบออกจะเกลียดด้วยซ้ำ นางก็มาร้านให้เราเกือบทุกวันมาช่วยทำยอดเงินเดือนเราก็เยอะขึ้นเป็นเท่าตัว จนผ่านไป6เดือนก่อนวันเกิดเรานางถามว่าเราอยากได้อะไร เราก็บอกอยากได้rolex แต่พูดลอยๆเฉยๆ พอถึงวันเกิดนางก็พาไปกินข้าว เป็นครั้งแรกที่ได้ไปกินข้าวด้วยกัน นางก็พาไปกินปูร้านหรูที่กินซ่า พอหลังจากกินปูเสร็จนางก็ถามว่าของขวัญวันเกิดอยากได้อะไร เราก็เลยบอกอยากได้กระเป๋า นางก็พาไปซื้อหลุย เราเลือกไม่เป็นเลยให้นางเลือกให้ ได้มาหนึ่งใบใบล่ะ340,000เยน ตีเป็นเงินไทยน่าจะประมาณแสนกว่าๆ พอกลับมาถึงร้านนางก็ซื้อเค้กวันเกิดมาเซอร์ไฟร์กับนาฬิกาrolex  ดีใจมากไม่คิดว่าจะได้ แล้วต่อมาอีก2เดือนนางขอมีอะไรกันกับเราแต่เราไม่ยอมเลยทะเลาะกัน ผ่านไป2อาทิตย์เราเลิกกับแฟนคนญี่ปุ่นที่ทะเลาะกันเลยประชด มาคบกับนางทั้งที่รู้ว่านางมีลูกมีเมียแล้ว  (ในในก็ไม่อาจยอมรับได้ว่าตัวเองเป็นเมียน้อยแต่ยอมทุกอย่างเพราะรัก)นางจะมาหาที่ร้านแล้วกลับบ้านเที่ยงคืนทุกวันเจอได้เฉพาะบางเสาร์แต่แค่ถึงหกโมงเย็น นอกนั้นวันหยุดก็ไม่ได้เจอเพราะนางยุกับครอบครัวนาง ตอนคบกันนางก็ให้เงินเดือนเราเดือนล่ะ60ใบ (สองแสนบาท) แล้วคอนโดที่อยู่ทุกวันนี้เป็นชื่อนางนางเช่าให้อยู่ ก็ใช่ชีวิตเรื่อย จนตอนนี้จะสองปีแล้ว เดือนที่แล้วนางมาบอกกับเราว่านางล้มละลายนะที่บริษัทมีปัญหานางอาจจะไม่ได้ให้เงินเราอีกแล้ว เราก็โอเคไม่เป็นรัย ตอนนั่นรู้สึกรักเค้ามากไม่รุ่ว่ารักตั้งแต่ตอนไหน
เราก็ทำงานของเรามาเรื่อยๆจู่ๆเมื่อเดือนที่แล้วเราท้อง
ไม่รุ่ว่าท้องได้ยังไงทั้งที่เรากินยาคุมตลอด ไม่เคยมีว่าจะลืมรึกินผิดเวลา ตกใจมากเหงื่อออกมือสั่นไปหมด ตอนเช้าเราก็โทรไปบอกนาง ตอนแรกนางจะให้ไปเอาออกแต่เราไม่ยอมขอแค่นางเซ็นรับรองบุตรให้แค่นั้นอย่างอื่นเราไม่ขอเรียกร้องอะไร ทะเลาะกันสักพักหนึ่ง นางก็บอกโอเคจะเก็บลูกไว้ แต่นางจะมาหาเราได้แค่วันธรรมดาหลังเลิกงานถึงเที่ยงคืนถ้าวันหยุดก็ไม่ได้เจอ เราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว ชีวิตเราจะเป็นยังงัยต่อไปยังไม่รุ้เลย ต้องทำยังงัยดีคะ
ชีวิตเราทำไมขมขื่นจัง โทรไปบอกแม่ว่าท้องแม่ก็บอกให้ไปเอาออกแล้าเราก็ทะเลาะกันกับแม่อย่างหนักเครียดมากถึงขนาดบล็อคไลน์แม่ แล้วแม่ก็โทรไปบอกคนอื่นที่รุ้จักเรา ให้เค้าโทรมาบอกให้เราไปเอาลูกออก
แต่เรามั่นใจว่าเราเลี้ยงลูกของเราได้ เราเลยเก็บไว้จนถึงทุกวันนี้ก็สองเดือนกว่ารุ้สึกว่าเรารักลูกมากแม่เคยเห็นแค่ตอนอุตาซาว์แค่นั้น.