เรื่องมีอยู่ว่า...ผมคบกับแฟนคนนึงมาจะเข้าปีที่ 5 แต่ต้องมาเลิกกันเพราะการตัดสินใจของเขาและผมต้องยอมรับโดยแต่โดยดีเพราะมันถึงทางตันของเขาแล้วมั้งนะ
เขาเริ่มเปลี่ยนงานบ่อยลาไม่ทำงานที่เดิมๆ ภาระหนี้สินที่เราสร้างกันมามันเยอะขึ้นเรื่อยๆแล้วเขามีภาระแพนิคด้วยสุดท้ายเขาก็ลาออกจากงานประจำเพราะหลายๆอย่างเช่นค่าแทนแทนทั่ได้ช้า อยากทำงานที่ได้เงินเร็วๆ
สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไปทำงาน PR หรือชงเหล้า ที่จังหวัด....ในภาคอีสานไปรอบแรก 15 วัน 2 วันแรกเราทะเลาะกันและก็ปรับความเข้าใจกันได้จนจะทั้งเขากับมาแล้วบ่นเหนื่อยไม่อยากไปทำอีกเขาเลยชวนผมไปทำงานที่อื่นต่างจังหวัดออกไปสู้ด้วยกันแต่ผมยังทำงานประจำอยู่งานค่อยข้างจะดีพอสมควรแต่ผมก็อยากอยู่กับเธอผมเลยรับปากว่าเราจะไปด้วยกันให้ฉันทำงานครบเดือนก่อนเธอจะทำไรรอละทำนู้นนี่ขายรอมั้ยลองคิดดู
ผมเลิกงานมาผมได้คำตอบจากเขา เขาจะไปทำงานเเบบเดิมต่อก่อนอีก 15 วันกลับวันที่ 25 ช่วงจะสินเดือนพอดีเราก็ค่อยไปด้วยกันทำงานต่างจังหวัด
เขาก็ไปวันแรกก็ดีๆคุยกันปกติวันสองทะเละากันแต่จบในวันต่อมาคุยกันดีๆ ทีนี้เขาทำงานกลางคืนเนาะ กลางวันเขานอนผมก็ไม่ได้โทรกวน
จนกระทั่งวันนั้นผมเลยลองโทรไปถามข่าวว่าเป็นไงบ้าง คอลไป เขารับนะแต่เขาแต่งตัวเร็วผิดปกติ ทำงาน 18.00 แต่แต่งตัวตั้งแต่ 14.00 ผมเลยสงสัยว่าจะไปไหนถามไรก็ไม่ตอบกลัวทะเลาะกันบ้างถามจี้ไปจี้มา ผมเลยถามตรงๆว่าจัลางานไปไหนทำไมเข้า สองทุ่ม เอาดีๆจะไปไหน
เขาเลยตอบผมตรงๆว่า เขาจะออกไปข้างนอกกับลูกค้า งานNV ไม่ต้องติดต่อมานะ เดียวจะโทรกลับไปเอง
(เพื่อนสงสันยใช่มั้ยครับว่าทำไมผมรู้ว่าเขาจะลางาน ผมเขเา messenger เขา เห็นเขาคุยกับเพื่อนๆในกลุ่ม)
แล้วเขาโทรกลับมาจริงๆ เขาบอกว่าเขาทำจริงๆ และก็บอกให้ผมไม่ต้องรอแล้ว หมายถึงเลิกกัน แต่เขาก็โทรไปหาคนที่บ้านผมญาติผมว่าบอกให้ผมเก็บของออกไปเถอะ แยกกันอยู่เถอะ แล้วยังร้องไห้ฟูมฟายบอกว่ายังรักผมและแต่มันจำเป็นต้องเลิกกัน..แต่ไม่ได้บอกนะว่าไปทำไรมารู้แค่ผมกับเขา

ทุกสิ่งทุกอย่างผมควรเริ่มต้นใหม่ยังไงหาที่พักใหม่ก็ต้องใช้เงินเยอะ กลับบ้านไปตั้งหลักก็ต้องทิ้งงาน อายุมากแล้วจะหางานได้มั้ย
หรือผมต้องทำไง.....