สมมุติการที่เราเห็นสัตว์ร้ายอยู่ในบ้าน งูจงอาง เป็นต้น แล้วเรานำไปปล่อย และมันเผลอไปฆ่าใครตาย จะถือเป็นบาปเราไหมครับ

ปกติในฐานะชาวพุทธก็หลีกเลี่ยงการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แม้จะทานอาหารทะเลก็เลือกที่ตายแล้ว จะไม่เลือกที่กำลังแหวกว่ายในตู้แน่นอน จะเดินเหินก็ระวังกลัวเหยียบมดเหยียบหอยทากตาย แม้แต่งูก็ไม่ตี เพราะถือว่าต่า

คือถ้ามองในแง่สิ่งมีชีวิต แม้ตัวเล็กตัวน้อยก็น่าจะบาป แต่อย่างเชื้อไข้ทรพิษนี่เหมือนฆ่ากันจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่ในห้องแหลป ก็พอรับกันได้ ฆ่าลูกน้ำยุงลาย ยุงก้นปล่อง ก็พอรับได้ ฆ่าหนูนี่ หลายคนก็เริ่

ทำไมถึงถูกกำหนดว่า การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เป็นบาปครับ ธรรมต้องกลมกลืนกับธรรมชาติ ไม่ใช่หรือ  สัตว์ใหญ่ กิน สัตว์เล็ก เป็นเรื่องปกติของธรรมชาติไม่ใช่หรือครับ ทำไมเวลาฆ่าเพราะเอาชีวิตรอดถึงบาป ? ในกรณ

คือ ฟังกันมามากมายแล้วสำหรับ ที่บอกว่า ฆ่าสัตว์แล้วเป็นบาป แล้วผมขอถามกลับหน่อยครับว่า หากไม่ฆ่าแล้วจะเอาอะไรกินหล่ะครับ จะกินผักหรอ กินแต่ผักก็ขาดโปรตีนสิครับ อีกอย่างนึง บอกห้ามฆ่าสัตว์ แต่สัตว์ที่

ภิกษุผู้ปาราชิกนั้น ถือว่าเป็นกรรมอันร้ายเเรง หรือ การกระทำอนันตริยกรรม เช่น สังฆเภททำสงฆ์แตกกัน...ผลคือ ห้ามสวรรค์ห้ามนิพพาน รู้สึกถึงกรรมนั้น เเต่คิดขึ้นได้กว่า ย้ายศาสนาล้างบาปดีกว่า ถ้าเปลี่ยนศาสน

ปัจจุบัน ปัญหาเรื่องสัตว์เลี้ยง สัตว์จรจัดต่างๆ มันเป็นปัญหาที่สั่งสมไว้เยอะมากในประเทศไทย มันมีประเด็นที่เกี่ยวข้องไปสารพัดเรื่อง เช่น เรื่องสุขอนามัย ปัญหาการกระทบกระทั่งของคนในสังคม ปัญหาสัตว์จรจัด

เมื่อกี้ที่บ้านแฟนงูเข้าบ้านค่ะ งูเหลือมตัวกลางๆ มันรัดแมวอยู่ เราอึดอัดมากตรงที่ถ้าเข้าไปตีหรือช่วยแมวก็จะรอดแต่กลับรอแมวสิ้นใจก่อนถึงจะทำอะไรสักอย่างได้ ไม่เข้าใจว่ากลัวอะไรกันนัก เราก็ดันทำอะไรไม่ไ