รัก ก็เป็นความรู้สึกที่แต่ละคนสัมผัสได้ไม่เหมือนกัน แรกๆ เราก็จะตื่นเต้นเพียงแค่ได้ยินเสียงกัน ถ้ารักกันมากพอเราก็จะอยากดูแลคนคนนึงไปเรื่อยๆ ไม่รู้หรอกว่าจะอยากดูแลไปถึงเมื่อไหร่ แค่คิดถึงเขาทุกวัน แม้มองเห็นเขาอยู่ตรงหน้าก็ยังไม่หายคิดถึง มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ อยากให้เขาทำอะไรที่เขาชอบ เราก็จะสบายใจไปด้วย จะกินอะไรก็อยากจะกินด้วยกัน จะไปเที่ยวไหนก็อยากให้เขาได้เห็นวิวสวยๆ เหมือนที่เราเห็น ความรักก่อให้เกิดความผูกพันขึ้นทุกวันก็จริง แต่ถ้าใจคนนึงเริ่มเปลี่ยน ระยะห่างระหว่างเราก็จะเพิ่มขึ้น อีกคนก็จะรับรู้ถึงความรู้สึกที่เปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ อาจจะคิดว่า ไม่เป็นไร เขาก็อาจจะแค่ชินกับสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันเลยเฉยๆ กันไปทุกวัน แต่ที่จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ทำให้ใครอีกคนถูกความเหินห่างกัดกิน
เราเคยสนุกสนานที่อยู่ด้วยกัน กวนตีนกันนี่งานถนัด เราไม่เคยเบื่อ การหยอกล้อแบบนั้นเกิดขึ้นเสมอโดยไม่ต้องพยายาม เราเคมีเข้ากันมาก แต่เพราะมือที่สามจากโลกโซเชียลและใจเขาที่ไม่มั่นคง เป็นอันว่ารักเราจบลงโดยที่เรายังคงรู้สึกต่อเขาเหมือนเดิม ซึ่งเขาหมดความรู้สึกที่มีต่อกันไปเมื่อไหร่ไม่รู้
ไม่มีหรอกรักที่จีรัง มีแต่เรื่องดีดีที่เราอยากมอบให้กันในวันที่ยังรักอยู่ และไม่รู้ว่ามันจะจืดจางลงวันไหน และรักก็อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง แค่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเจอคนที่เป็นของขวัญของเราไหม
"รัก"
เราเคยสนุกสนานที่อยู่ด้วยกัน กวนตีนกันนี่งานถนัด เราไม่เคยเบื่อ การหยอกล้อแบบนั้นเกิดขึ้นเสมอโดยไม่ต้องพยายาม เราเคมีเข้ากันมาก แต่เพราะมือที่สามจากโลกโซเชียลและใจเขาที่ไม่มั่นคง เป็นอันว่ารักเราจบลงโดยที่เรายังคงรู้สึกต่อเขาเหมือนเดิม ซึ่งเขาหมดความรู้สึกที่มีต่อกันไปเมื่อไหร่ไม่รู้
ไม่มีหรอกรักที่จีรัง มีแต่เรื่องดีดีที่เราอยากมอบให้กันในวันที่ยังรักอยู่ และไม่รู้ว่ามันจะจืดจางลงวันไหน และรักก็อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง แค่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเจอคนที่เป็นของขวัญของเราไหม