เอาล่ะ ฉันจะไปขอผช.เป็นแฟน !!!!!

สืบเนื่องจากกระทู้ที่แล้วค่ะที่สับสนกับตัวเองมาสักพักว่าจะไปต่อหรือถอยกลับมาซบหมอนนอนเลียแผลใจที่บ้าน

จนวันนี้เราก็คุยกับผช.คนนี้มาปีกว่าแล้ว มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากเขาคือเพลง Day 1 ในชีวิตจริงของเรา (ไม่ได้เวอร์นะคะมันสดใสมันอบอุ่นเบอร์นั้นจริงๆ) เขาปฏิบัติต่อเราดีมากมีติดเพื่อนบ้างอันนี้เข้าใจค่ะ แต่เหมือนเขาลืมอะไรบางอย่าง!!!!!!!!!!!!!

ใช่ค่ะ เขาลืมขอเราเป็นแฟน . เหมือนเขาจะปล่อยเลยตามเลยไปแล้วแต่เราเลิ่กลั่กทุกครั้งเวลามีคนถามว่ามีแฟนรึยังไม่กล้าตอบจริงๆ ส่วนตัวไม่ได้ยึดติดกับคำว่าแฟนแต่จังหวะที่มีคนถามตอบไม่ถูกจริงๆค่ะ

จากกระทู้ที่แล้วที่บอกว่าเราไม่ใช่คนจู่จี้จะมานั่งถามว่าเราเป็นอะไรกันเหรอเธอ? เราเลยตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะขอเขาเป็นแฟนเอง หึ!

อยากขอกำลังใจและความแน่ใจว่ามันไม่น่าเกลียดใช่มั้ยคะ?

และในมุมคุณผช.จะมองว่ามันเป็นยังไงคะ?

และถ้ามีมุขเด็ดมัดใจอยากจะขอยืมหน่อยค่ะ ^^

ปล.ตอนนี้เราเขาพาเราไปเจอแม่แล้วค่ะ

อัพเดทล่าสุดตอนนี้คุณผู้ชายพูดออกมาแล้วค่ะว่าเราคือคุณแฟนของเค้าและใช่ค่ะเมื่อความชัดเจนเกิดขึ้นทุกอย่างมันก็สบายใจไปหมด 

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ 🖤