สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ
เกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนคบมาห้าปีกว่าแล้วค่ะ ตั้งแต่เรียนมหาลัย
ตอนนี้เรากับแฟนก็มีงานทำแล้ว เราทำงานราชการค่ะ ก็ค่อนข้างมั่นคงดี ส่วนแฟนทำงานบริษัท

ก่อนแฟนจะมาคบกับเรา เขาเคยมีแฟนที่ฐานะดีค่ะ ดีมากๆเลย แต่ก็เลิกไป ช่วงแรกๆที่คบกับเรา แฟนเก่าเขาก็ยังตามอยู่
แต่แฟนเราก็เลือกเรา ตอนนั้นยังเรียนมหาลัยกันอยู่ค่ะ เราก็ดีใจนะคะที่เขาตัดสินใจไม่ยุ่งกับแฟนเก่า

คบกันไปเข้าปีที่4 ตอนนั้นเราทำงานแล้วค่ะ ก็มีเด็กเสิร์ฟมาติดพันเขาและพยายามหาเรื่องเรา ให้เราเลิกกับแฟน
ด้วยความที่เรากับแฟนอยู่ห่างกัน เขาเองก็เกือบจะมีใจ แต่เหมือนจะดึงสติกับมาได้ เขาก็ไม่ได้เล่นด้วยอีก
สุดท้ายก็บล็อกผู้หญิงคนนั้นทุกทาง เราเองก็แอบไปรู้มาว่าผู้หญิงคนนั้นถึงจะเป็นเด็กเสิร์ฟ แต่ฐานะทางบ้านก็ดีมากเหมือนกัน

จนสองปีหลังมานี้ บ้านเราเจอปัญหาหนักค่ะ สาเหตุมาจากแม่เราเอง ทำให้บ้านเราเป็นหนี้เยอะมาก คนที่รับภาระทั้งหมดคือเรา
กลายเป็นว่า เงินเดือนแต่ละเดือนเราไม่พอใช้ ชักหน้าไม่ถึงหลัง เพราะต้องนำไปช่วยทางบ้านหมด เรากลายเป็นคนพูดน้อย กลายเป็นคนคิดมาก
เป็นคนที่เครียดตลอดเวลาที่อยู่บ้าน แฟนเรารู้เรื่องทุกอย่าง และให้กำลังใจตลอด และช่วยเหลือเรามาตลอดเรื่องเงิน ทั้งๆที่
ทางบ้านแฟนเราก็ฐานะปานกลาง ไม่ได้มีเงินทองเยอะ แต่ไม่มีหนี้เหมือนบ้านเราค่ะ บางวันเราเครียดมากๆ จนแฟนเองก็เครียดตาม

มันทำให้เรารู้สึกเสียใจมากๆเลยค่ะ ที่ต้องทำให้แฟนมาเจออะไรแบบนี้ด้วย นึกถึงคนที่เคยเข้ามาหาเขา แต่ละคนมีชีวิตที่ดีทั้งนั้น
เคยแอบคิด ว่าถ้าเราปล่อยแฟนให้ไปเจอคนที่ดีแบบนั้น คงจะดีกว่าอยู่กับเรา เราเสียใจมากจริงๆค่ะ เรารักแฟนมากๆ เขาเป็นคนเดียว
ที่รับฟังเรา เข้าใจ ช่วยเหลือเรา แต่เรารู้สึกผิด ไม่ใช่ปัญหาที่เขาต้องมาเจอเลย เขาเองก็มีแม่ที่ต้องส่งเงินให้ทุกเดือน ทางบ้านเขาก็ดีกับเรามากๆ
ทำยังไงถึงจะให้ความคิดแบบนี้หายไปดีคะ เราสงสารทั้งตัวเองและที่บ้าน สงสารทั้งแฟนด้วย จุกอกตลอดที่คิดเรื่องนี้😢