[CR] ตอน.. คนกลัวเลือด แต่อยากบริจาคเลือด

***เกริ่น** 

เป็นการบริจาคเลือดครั้งแรกในชีวิตค่ะ ที่ผ่านมาน้ำหนักยังลงชกไม่ได้ ตอนนี้กำลังตะกายไปรุ่น Heavy weight อย่างรวดเร็ว 

เดิมที เราเป็นคนไม่กลัวเข็ม ฉีดยาสบายๆ มาก เคยเข้าโรงพยาบาลก็ดูตอนพยาบาลทิ่มเข็มน้ำเกลือที่แขนตัวเอง ปกติไม่มีอาการอะไร จนกระทั่งทำงาน มีตรวจสุขภาพ มีการเก็บเลือดเป็นหลอด ชำเลืองมองเข็มปกติ ชำเลืองมองหลอดเลือดตัวเองแว้บๆ แล้วก็ลุก ลุกปุ้ปนับ 1-5 วิ่งไปอาเจียนข่าา 555555 อ่ะรอบแรกไม่เอะใจ คิดว่าคงพักผ่อนน้อย ดื่มน้ำน้อยมั้ง (ปริมาณเลือดแค่นั้นจริงๆ ไม่ทำให้เป็นลม หรือเป็นอันตรายใดๆ เพิ่งมาทราบทีหลังค่ะ)

ครั้งที่สอง แก้ด้วยการไม่มองเลย พอลุก เหมือนเดิมค่ะ 3 วิ 5 วิ วิ่งไปอ้วกทันที สรุปได้ละเอ้ะ รึเรากลัว เราไม่ได้มองนะคะ เหมือนมาจากจิตใต้สำนึกล้วนๆ

ครั้งที่สาม เจาะตรวจไวรัสตับอักเสบ คราวนี้แจ้งเลยค่ะ เจาะเสร็จขอนั่งพักที่เดิม ยังไม่ลุกสัก 10-15 นาทีนะคะ อ่ะคราวนี้รอด เดินปร๋อเลย

ล่าสุด ไปบริจาคเลือด เจาะปลายนิ้วเห็นเลือดตัวเองไหลอาบ ก็ยังปกติ ช่วงขึ้นไปห้องบริจาคก็บังคับตัวเองให้หาจุดโฟกัสสูงๆ เข้าไป ทีวี เพดาน หลอดไฟ  อะไรสว่างๆ สบายๆ ตา หามองหมด (แอบเหมือนคนจิตหลุดนิดๆ 55555) ตอนแรกปกติดี แต่พอสักพัก เริ่มเบลอ คลื่นไส้ มันจะมาไวมากกก เราก็เริ่มสตั้นละ หายใจเข้าลึกๆ เหงื่อแตกพลั่ก โชคดีที่เครื่องร้องว่าปริมาณเลือดเต็มถุงแล้วพอดี พยาบาลเดินมาก็รีบบอกเลยว่าขอนั่งพักที่เตียงต่อสักพักนะคะ พี่พยาบาลรีบหันมาถามอาการ คลื่นไส้ ตาลาย มึนหัว จะอาเจียนมั้ยคะ เราก็พยักหน้า แต่ก็บอกว่าคลื่นไส้มาก ยังไม่อาเจียนค่ะ (พยาบาลอยู่ในท่าเตรียมวิ่งออกไปหยิบที่ให้เราอาเจียน) ปรับเตียงให้ปลายเท้าเราสูงขึ้นทันที ได้แอมโมเนียชุ่มๆ มาเป็นของแถม เหมือนได้ดึงวิญญาณเข้าร่าง ปานนั้นเลยค่ะ โป๊ยเซียนสองหลอดก็เอาไม่อยู่ พร้อมน้ำหวานเย็นๆ 1 แก้ว เป็นเคสพิเศษ พี่พยาบาลจะเดินมาบังคับให้เราดูดน้ำหวานเป็นระยะจนหมดแก้ว 

เหมือนเป็นง่อยไปแปปนึง ไม่ขยับแขนรึอะไรเลย พี่พยาบาลวางไว้ท่าไหนคือท่านั้น ไม่กระดิกนิ้วแม้แต่นิดเดียว พี่เค้าจะคอยจับชีพจรเราเป็นระยะ ได้โอกาสก็เลยถาม (ปากคอสั่นนิดหน่อย มือนิ้วสั่นระรัว) พี่คะ แบบนี้เรียกว่ากลัวเลือดรึเปล่าคะ แล้วจะบริจาคครั้งต่อๆ ไปได้มั้ย ก็ได้คำตอบมาว่าตอนแรกเลือดอาจจะไหลออกไว ทำให้เลือดไปเลี้ยงสมองช้ากว่าปกติ ทำให้มีอาการมึนศีรษะ คลื่นไส้ ตาลาย จะอาเจียน 

ก็เลยบอกเพิ่มไปว่า ตอนเจาะเลือดปกติอาเจียนเลยค่ะ พี่พยาบาลก็หันขวับ โอเค พี่ว่าน้องกลัวเลือดแล้วนะคะ 5555 มีสีหน้ากังวลนิดนึง พร้อมคำแนะนำ ว่ามันก็ค่อนข้างอันตรายสำหรับคนที่กลัวเลือดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หลายๆ คนที่มาบริจาคพอให้เลือดเสร็จ นั่งพักแปปเดียวก็ลุกไปนั่งทานขนมได้เลย คนที่แอดวานซ์ ก็ลุกได้เลย ในเคสของเราคือมันจะยิ่งมีอาการหนักถึงขั้นวูบได้ หากไม่เตรียมตัวให้พร้อมจริงๆ เช่น
- นอนพักผ่อนให้เพียงพอ เป็นเวลาหลายๆ วันติดต่อกันก่อนจะมาบริจาค ต้องนอนให้พอมากๆ ห้ามนอนดึก 
- ทานอาหารให้ครบทุกมื้อ ร่างกายได้รับสารอาหารเพียงพอ
- ดื่มน้ำเยอะๆ 

สำหรับคนทั่วไป อาจจะเคร่งครัดบ้าง ไม่เคร่งบ้าง แต่สำหรับเราๆ คงต้องเคร่งครัดมากๆ ถ้าอยากบริจาคเลือด ไม่งั้นอาจจะวูบ หรือช็อกไปได้เลย ลุกจากเตียงแล้วไม่เป็นลม ก็สามารถไปล้มได้ในเวลาถัดๆ ไป อันตรายค่ะ 

ก็ยังคิดนะ เอ้ รึว่าเราเลือดน้อยน้า แต่ก็คงต้องยอมรับว่าจิตใต้สำนึกเราคงกลัวจริงๆ ตอนพยาบาลเดินมาดึงเข็ม เราไม่สนใจอะไรแล้วว่ามันจะเจ็บรึไม่เจ็บ ตั้งสมาธิไปกับการพุทโธ ไม่ให้โอ้กอ้าก อายเค้าตายเลย พี่ๆ เค้ามือเบาจริงๆ ค่ะ เจาะมาแขนไม่เขียวไม่ช้ำเลย ตอนดึงเข็มออกก็แทบไม่รู้สึก ทิ่มเข็มเข้าเส้นก็จิ้ดเดียวแค่มดกัด (ตัวสองตัว) คนเตียงข้างๆ เส้นเลือดไม่ฟูเลย (ฟังพยาบาลบ่น) แต่พอให้เสร็จลุกเดินไปไม่ใยดี มีหันมาชำเลืองๆ ตอนเราบอกว่าคลื่นไส้ค่ะพี่ มาคิดสภาพ ถ้าเราโอ้กจริงๆ ก็สงสารพี่เตียงข้างๆ นะ >0< 

สรุป นอนบริจาค 15-20 นาที แต่นอนพักอีก ครึ่งชั่วโมงกว่าๆ รวมเป็น 1 ชั่วโมงพอดี 
จะไปบริจาคอีกแน่นอน ดีใจ ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนที่บริจาคได้ ความกลัวเราก็ อดทนเอา ไม่ใช่ทุกคนที่จะบริจาคได้ เราพอจะทำได้ก็ทำค่ะ นึกถึงผู้ที่ต้องการเลือดฉุกเฉิน เลือดของเราคงสำคัญมากกว่าความกลัวที่พอจะอดทนเอาได้ ^^

อ้ออ... สำหรับคนที่กลัวๆ ให้พาเพื่อน พาผู้ปกครองไปเป็นเพื่อนด้วยนะคะ เราไม่รู้ก่อนว่าจะวูบไปตอนไหน ป้อมยามมีเบอร์ติดไว้ให้ติดต่อสำหรับกรณีพบเห็นคนเป็นลมด้วยค่ะ ส่วนตัวเราให้คุณพ่อพาไป เกร็งนิ้วเท้าจนตะคริวกินไปเลย ถถถถถ 

ที่สภากาชาด มีพร้อมทุกสิ่งอย่างนะคะ เตียงเอย พยาบาลเอย เราเลยเลือกที่นี่เลยชัวร์สุด 
วิธีการเตรียมตัวมีรายละเอียดเยอะมาก แนะนำให้เสิชอ่านจะได้รับข้อมูลที่ครบถ้วนสมบูรณ์มากที่สุดค่ะ

***มีรูปภาพประกอบนิดหน่อยนะคะ ใครที่ไม่สามารถมองเลือดได้เลย ข้ามไปเลยค่ะ เราก็ถ่ายแบบไม่มองจอมือถือ ณ ขณะนั้นอะไรๆ ก็เซ้นซิทีฟหายดีก็มองได้ปกติค่ะ

เลี้ยวเข้ามาตึกรับบริจาคโลหิตได้เลยค่ะ ใหญ่และเด่นเป็นสง่า

ขั้นตอนแรก เดินเข้าไปด้านในกรอกแบบฟอร์มให้เรียบร้อย พร้อมวัดความดันได้ด้วยตนเองเลยจ้า (คนที่กลัวแบบเรา หายใจเข้าลึกก่อนสัก 4-5 ครั้งนะคะ หัวใจเต้นระรัวเดี๋ยวความดันสูง 5555)

ไปจ้ะ เจาะปลายนิ้วตรวจเลือดของเรา รีดเลือดมากองที่ปลายนิ้วแล้วก็จิ้มจึ้กก ไหลอาบบบ โอ้วก้อด (แอบบอกนิดนึงว่าขั้นตอนนี้ไม่เจ็บแต่โค ตะ ระ ปวดศรีทนได้ๆๆๆๆ)

ค่าเลือดผ่านฉลุย ฟ้าฝนเป็นใจให้เราได้บริจาคสมหวังสักที ไม่ต้องรอคิวใดๆ ลิ่วๆๆ ไปนอนเตียงเลยเจ้า สติกระเจิง ลีลาชักช้าสักนิดก็ไม่ได้ T^T มือเจาะเบาจริงๆ ไม่ต้องห่วงเลยจ้าดูแลใกล้ชิด ถุงเล็กๆ นี้เหมือนเจาะไปตรวจแบบละเอียด ถุงบริจาคจริงๆ เป็นอีกถุงนะคะ คิวต่อจากถุงนี้ เราถ่ายไว้ก่อนจะไม่ได้ถ่ายค่ะ = =

ค่ะ... ตามรูปเลย เตียงเดียวเด่นๆ 555555  **ขออนุญาตพี่พยาบาลนะคะ**

ลุกได้แล้วมานั่งทานขนม ตะคริวกินนิ้วเท้าโด่เด่อยู่นิ้วเดียว เป็นขั้นตอนที่เจ็บที่สุดกว่าทุกๆ ขั้น จะไม่ใส่รองเท้ามีส้นมาอีกเลย พกยานวดมารีดตะคริวด้วยนะจ๊ะ

กลับบ้านพร้อมเข็มที่ระลึก กับวันนัดที่สามารถมาบริจาคได้ครั้งต่อไป สวัสดีค่ะ