จากวันนั้นแรกเริ่ม เราทำงานในองค์กรเล็กๆแห่งหนึ่ง จากวันแรกจนถึงวันนี้เกือบๆ8ปี เริ่มจากตำแหน่งทั่วไปตอนนี้เราเป็นผู้จัดการ เราโชคดีที่เจอเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่ดีมาโดยตลอด งานที่เราทำเมื่อก่อนเราสนุกกับมันมาก เรารักงานที่ทำ รักเพื่อนร่วมงานรักเจ้านาย มองที่ทำงานคือบ้านหลังที่สอง เราเป็นคนหัวไว แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง ตลอดที่ทำเราไม่ได้ทำเพื่อให้ผ่านๆไปแต่ล่ะวัน และรอรับเงินเดือน แต่เราทำให้มันออกมาดีที่สุด ซึ่งตรงนี้เจ้านายมองเห็นและชมเราเสมอ จนเจ้านายไว้ใจเรามาก ถึงเจ้านายไม่เข้าออฟฟิศแต่งานยังเหมือนมีเจ้านายคุม และจากเจ้านายเข้าออฟฟิศตลอดเกือบทุกวันกลายเป็นเดือนล่ะ4วัน งานที่เราทำต้องพบปะผู้คนใหม่ ลูกค้าใหม่ๆตลอด ความสหนุกของเราคือตรงนี้ เมื่อก่อนเราตื่นขึ้นมา เราจะคิดตลอดว่าวันนี้จะเป็นยังไงน่ะ จะเจอเรื่องสนุกหรือเรื่องดีๆอะไรอีกน่ะ มีความท้าทายให้อยากไปที่ทำงานตลอด บางเดือนเวลาของเรา เราอยู่ที่ทำงานเยอะกว่าที่ห้องตัวเอง
จนวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เราไม่รู้ว่าเราเบื่อ? เราอิ่มตัว? หรืออะไร? ความรู้สึกนี้เป็นมาซักพักใหญ่ เราไม่กระปรี้กระเปร่า เราไม่อยากไปทำงาน บางครั้งก็ไปซึมไม่มีชีวิตชีวาจนเพื่อนร่วมงานถามว่าเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่า เราก็ได้แต่บอกไม่มีอะไร เราเริ่มทำงานเพื่อให้ผ่านไปแต่ล่ะวัน จากเคยคิดว่าวันนี้จะเจอเรื่องอะไรสหนุกๆกลายเป็นเราคิดวันนี้ต้องเริ่มแบบนี้ และ หมดวันแบบนี้ซิน่ะ ตื่นนอน อาบน้ำ นั่งbtsไป ทำงานเสร็จ กลับบ้าน นอน เหมือนโปรแกรมที่ถูกตั้งไว้ เราเคยลองหยุดเพื่อไปชาร์ตตัวเอง ไม่ว่าหยุดสั้นหยุดยาวลองหมด แต่พอกลับไปทำงานความรู้สึกก็ไม่ได้เปลี่ยนไป เราคิดว่าทำไมเราเป็นแบบนี้ ไม่อยากไปที่ทำงาน ไม่อยากเจอเพื่อนร่วมงาน ไม่อยากคุยเรื่องงาน เราไม่เคยได้รับความกดดันจากเจ้านายหรือจากเจ้านาย เจ้านายก็แสนดีซื้อทัวร์ไปเที่ยวญี่ปุ่นให้และไปกันทั้งออฟฟิศ แต่ก็มีแค่เราที่ปฏิเสธไม่ไป อะไรที่เป็นกิจกรรมที่เกี่ยวกับงานหรือมีเพื่อนร่วมงานเราไม่อยากไป ไม่อยากร่วม ก็มีเราคนเดียวไม่ได้ไปแต่เจ้านายก็ให้เงินจำนวนนึงแทนบอกให้ไปทำอะไรที่อยากทำ เราได้รับสิ่งดีๆจากเพื่อนร่วมและเจ้านายเยอะมาก
เราพยายามคิดว่าอะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้
ทุกวันนี้รอลุ้นแต่เมื่อไหร่น้ำไม่ไหล ไฟเสีย ท่อตัน หรือปัญหาแปลกๆเกิด นั่นแหละเรื่องสนุกเรื่องใหม่ที่ต้องจัดการ!!
ความรู้สึกในการทำงานเปลี่ยนไป
จนวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เราไม่รู้ว่าเราเบื่อ? เราอิ่มตัว? หรืออะไร? ความรู้สึกนี้เป็นมาซักพักใหญ่ เราไม่กระปรี้กระเปร่า เราไม่อยากไปทำงาน บางครั้งก็ไปซึมไม่มีชีวิตชีวาจนเพื่อนร่วมงานถามว่าเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่า เราก็ได้แต่บอกไม่มีอะไร เราเริ่มทำงานเพื่อให้ผ่านไปแต่ล่ะวัน จากเคยคิดว่าวันนี้จะเจอเรื่องอะไรสหนุกๆกลายเป็นเราคิดวันนี้ต้องเริ่มแบบนี้ และ หมดวันแบบนี้ซิน่ะ ตื่นนอน อาบน้ำ นั่งbtsไป ทำงานเสร็จ กลับบ้าน นอน เหมือนโปรแกรมที่ถูกตั้งไว้ เราเคยลองหยุดเพื่อไปชาร์ตตัวเอง ไม่ว่าหยุดสั้นหยุดยาวลองหมด แต่พอกลับไปทำงานความรู้สึกก็ไม่ได้เปลี่ยนไป เราคิดว่าทำไมเราเป็นแบบนี้ ไม่อยากไปที่ทำงาน ไม่อยากเจอเพื่อนร่วมงาน ไม่อยากคุยเรื่องงาน เราไม่เคยได้รับความกดดันจากเจ้านายหรือจากเจ้านาย เจ้านายก็แสนดีซื้อทัวร์ไปเที่ยวญี่ปุ่นให้และไปกันทั้งออฟฟิศ แต่ก็มีแค่เราที่ปฏิเสธไม่ไป อะไรที่เป็นกิจกรรมที่เกี่ยวกับงานหรือมีเพื่อนร่วมงานเราไม่อยากไป ไม่อยากร่วม ก็มีเราคนเดียวไม่ได้ไปแต่เจ้านายก็ให้เงินจำนวนนึงแทนบอกให้ไปทำอะไรที่อยากทำ เราได้รับสิ่งดีๆจากเพื่อนร่วมและเจ้านายเยอะมาก
เราพยายามคิดว่าอะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้
ทุกวันนี้รอลุ้นแต่เมื่อไหร่น้ำไม่ไหล ไฟเสีย ท่อตัน หรือปัญหาแปลกๆเกิด นั่นแหละเรื่องสนุกเรื่องใหม่ที่ต้องจัดการ!!