สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
คือเราซิ่วมาเรียน ม ปลาย รร ที่ติด ท็อปของประเทศ
จากนั้นพอเรียนไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เพราะเพื่อนๆ ก็ไปเรียนหมอกันหมด ก็เลยตัดสินใจสอบหมอ (คือเราค่อนข้างโง่ในกลุ่มเพื่อน) แล้วสุดท้ายก็สอบติดหมอฟัน มหาลัยดังแห่งนึง
เรียนไปเรียนมา สุดท้ายก็ตัดสินใจดรอปตอน ปี 2 เพราะมีอาการซึมเศร้าหนักมากๆ
เราทรมานกับโรคนี้มากๆค่ะ เราเป็นซึมเศร้า ไปพร้อมกับ OCD (ย้ำคิดย้ำทำ) และ agolaphobia (อาการของเราคือกลัวคนเยอะ กลัวเสียงดังก้องๆในห้อง กลัวห้องสอบ กลัวโรงหนัง และที่สำคัญกลัวห้องแลปด้วย)
แต่เราก็พยายามจะรักษาตัวเอง พยายามให้กำลังใจ หาหมอไม่เคยขาด ยาไม่เคยพลาด จนกลับมาเรียนอีกครั้งในปีการศึกษาถัดไป
ขอแทรกนิดนึงนะคะ คือตอนที่ตัดสินใจดรอปเนี่ย เป็นวิชา Lab dental anatomy ตอนนั้นเครียดกับการตั้งเพลน ขัดปูน หยอด wax มากๆ (ค่อนข้าง งง ว่า อจ. รู้ได้ไงว่าเบี้ยวไป 0.5 มิล เหอๆ) เหมือนจะขำๆนะคะ แต่อาการมันไม่ขำด้วยเลย เราเริ่มคิดฆ่าตัวตายอย่างจริงจัง เริ่มหมดหวังในชีวิต เริ่มทำร้ายตัวเอง กรีดข้อมือ กัดตัวเอง เห็นภาพหลอน หูแว่วบางครั้ง Hyperventilation ถี่ๆเลยค่ะ แทบทุกวัน ร้องไห้ทุกวัน เคยกรีดร้องดังๆ เหมือนในหนังเลย เตรียมโดดตึกเรียน (แต่ก็ไม่ได้ทำนะ คิดไปคิดมา กลัวเพื่อนกลัวผี) แต่ที่เลวร้ายสุด คือเราผูกคอตาย เจ็บมาก โชคดี ที่เพื่อนเรามาตัดเชือกไว้ทัน ....
สุดท้ายพอกลับมาเรียนอีกรอบ ก็เรียนไม่ไหวอีกเหมือนเดิมค่ะ เลยตัดสินใจ สอบแกท/แพท และลาออก
ระหว่างที่พยายามเรียนหมอฟัน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบมั้ย คือแค่เรียนตามเพื่อน ทั้งๆที่ก็โง่วิทย์ แต่ไปได้ดีในวิชาสังคมมากกว่า
เลยตัดสินใจลาออกจากหมอฟันและสอบเข้าคณะสายสังคม
สรุปแล้ว ก็คือเรียนช้าไป 4 ปี ตอนนี้เพื่อนๆ ม ต้น กำลังเรีนจบ
เรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่านอกจากเราจะเป็นภาระของสังคมที่เราเป็นซึมเศร้าแล้ว เรายังเรียนไม่จบเหมือนคนอื่นอีก
อาการของโรคก็ดีขึ้นนิดหน่อยหลังจากลาออก แต่ OCD ก็ทำให้คิดอยู่ตลอดเวลา ว่าเราคือคนเรียนไม่จบ คนไร้ประโยชน์ ภาระสังคม และควรไปตาย
เราเข้าใจดีนะคะ ว่าเราไม่ควรตาย เรายังมีครอบครัวที่คอยสนับสนุน มีแฟน มีเพื่อน ที่ดีกับเรามากๆ
แต่ยิ่งเราคิดมากเท่าไหร่ อาการของซึมเศร้าก็เยอะขึ้นเท่านั้น ความคิดฆ่าตัวตายมันกลับมาอีกแล้วค่ะ
เราควรทำยังไงดีคะ จริงๆแล้วที่มาตั้งกระทู้ เพราะอยากทราบว่า ถ้าคุณเจอเพื่อนร่วมชั้นปี ที่มาจากโครงการปกติ แต่อายุมาก ป่วยด้วย คุณจะรังเกียจเขาไหม แล้วเราจะมีเพื่อนรึป่าว (คิดว่าอาจจะไม่ไปรับน้อง เพราะยังกลัวคนอยู่ค่ะ เวลาเจอคนเยอะๆ จะเป็น hyperventilation เรานี่เกร็งไปจนถึงคอ ขนาดที่หายใจไม่ได้เลย แต่ถ้าเอาถุงครอบ ก็จะหายเอง แต่ก็ทรมานมาก อายด้วย)
หรือใครมีประสบการณ์เรียนช้ากว่าคนอื่น ด้วยเหตุผลอื่นอีกไหมคะ
ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆเลย
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเมนค่ะ
ปล. รบกวนอย่าใช้คำรุนแรงมากนะคะ ค่อนข้างอ่อนไหว ขอบคุณค่ะ
ปล2. เรื่องโรค เราหาเหตุผลมาตอบตัวเองได้สารพัด แต่ทำใจให้มีความสุขไม่ได้จริงๆ ส่วนมากหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเรียน ใครมีอะไรดีๆ รบกวนแนะนำทีค่ะ
เรียนมหาลัยช้ากว่าเพื่อน 4 ปี แปลกไหมคะ (เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ)
คือเราซิ่วมาเรียน ม ปลาย รร ที่ติด ท็อปของประเทศ
จากนั้นพอเรียนไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เพราะเพื่อนๆ ก็ไปเรียนหมอกันหมด ก็เลยตัดสินใจสอบหมอ (คือเราค่อนข้างโง่ในกลุ่มเพื่อน) แล้วสุดท้ายก็สอบติดหมอฟัน มหาลัยดังแห่งนึง
เรียนไปเรียนมา สุดท้ายก็ตัดสินใจดรอปตอน ปี 2 เพราะมีอาการซึมเศร้าหนักมากๆ
เราทรมานกับโรคนี้มากๆค่ะ เราเป็นซึมเศร้า ไปพร้อมกับ OCD (ย้ำคิดย้ำทำ) และ agolaphobia (อาการของเราคือกลัวคนเยอะ กลัวเสียงดังก้องๆในห้อง กลัวห้องสอบ กลัวโรงหนัง และที่สำคัญกลัวห้องแลปด้วย)
แต่เราก็พยายามจะรักษาตัวเอง พยายามให้กำลังใจ หาหมอไม่เคยขาด ยาไม่เคยพลาด จนกลับมาเรียนอีกครั้งในปีการศึกษาถัดไป
ขอแทรกนิดนึงนะคะ คือตอนที่ตัดสินใจดรอปเนี่ย เป็นวิชา Lab dental anatomy ตอนนั้นเครียดกับการตั้งเพลน ขัดปูน หยอด wax มากๆ (ค่อนข้าง งง ว่า อจ. รู้ได้ไงว่าเบี้ยวไป 0.5 มิล เหอๆ) เหมือนจะขำๆนะคะ แต่อาการมันไม่ขำด้วยเลย เราเริ่มคิดฆ่าตัวตายอย่างจริงจัง เริ่มหมดหวังในชีวิต เริ่มทำร้ายตัวเอง กรีดข้อมือ กัดตัวเอง เห็นภาพหลอน หูแว่วบางครั้ง Hyperventilation ถี่ๆเลยค่ะ แทบทุกวัน ร้องไห้ทุกวัน เคยกรีดร้องดังๆ เหมือนในหนังเลย เตรียมโดดตึกเรียน (แต่ก็ไม่ได้ทำนะ คิดไปคิดมา กลัวเพื่อนกลัวผี) แต่ที่เลวร้ายสุด คือเราผูกคอตาย เจ็บมาก โชคดี ที่เพื่อนเรามาตัดเชือกไว้ทัน ....
สุดท้ายพอกลับมาเรียนอีกรอบ ก็เรียนไม่ไหวอีกเหมือนเดิมค่ะ เลยตัดสินใจ สอบแกท/แพท และลาออก
ระหว่างที่พยายามเรียนหมอฟัน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบมั้ย คือแค่เรียนตามเพื่อน ทั้งๆที่ก็โง่วิทย์ แต่ไปได้ดีในวิชาสังคมมากกว่า
เลยตัดสินใจลาออกจากหมอฟันและสอบเข้าคณะสายสังคม
สรุปแล้ว ก็คือเรียนช้าไป 4 ปี ตอนนี้เพื่อนๆ ม ต้น กำลังเรีนจบ
เรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่านอกจากเราจะเป็นภาระของสังคมที่เราเป็นซึมเศร้าแล้ว เรายังเรียนไม่จบเหมือนคนอื่นอีก
อาการของโรคก็ดีขึ้นนิดหน่อยหลังจากลาออก แต่ OCD ก็ทำให้คิดอยู่ตลอดเวลา ว่าเราคือคนเรียนไม่จบ คนไร้ประโยชน์ ภาระสังคม และควรไปตาย
เราเข้าใจดีนะคะ ว่าเราไม่ควรตาย เรายังมีครอบครัวที่คอยสนับสนุน มีแฟน มีเพื่อน ที่ดีกับเรามากๆ
แต่ยิ่งเราคิดมากเท่าไหร่ อาการของซึมเศร้าก็เยอะขึ้นเท่านั้น ความคิดฆ่าตัวตายมันกลับมาอีกแล้วค่ะ
เราควรทำยังไงดีคะ จริงๆแล้วที่มาตั้งกระทู้ เพราะอยากทราบว่า ถ้าคุณเจอเพื่อนร่วมชั้นปี ที่มาจากโครงการปกติ แต่อายุมาก ป่วยด้วย คุณจะรังเกียจเขาไหม แล้วเราจะมีเพื่อนรึป่าว (คิดว่าอาจจะไม่ไปรับน้อง เพราะยังกลัวคนอยู่ค่ะ เวลาเจอคนเยอะๆ จะเป็น hyperventilation เรานี่เกร็งไปจนถึงคอ ขนาดที่หายใจไม่ได้เลย แต่ถ้าเอาถุงครอบ ก็จะหายเอง แต่ก็ทรมานมาก อายด้วย)
หรือใครมีประสบการณ์เรียนช้ากว่าคนอื่น ด้วยเหตุผลอื่นอีกไหมคะ
ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆเลย
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเมนค่ะ
ปล. รบกวนอย่าใช้คำรุนแรงมากนะคะ ค่อนข้างอ่อนไหว ขอบคุณค่ะ
ปล2. เรื่องโรค เราหาเหตุผลมาตอบตัวเองได้สารพัด แต่ทำใจให้มีความสุขไม่ได้จริงๆ ส่วนมากหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเรียน ใครมีอะไรดีๆ รบกวนแนะนำทีค่ะ