สมัยนี้ ยังมีครอบครัวไหนที่พ่อกับแม่ไม่คุยกับลูกไหม?

ตามหัวข้อเลย...สมัยนี้ยังมีอยู่ไหม?
พ่อเราไม่คุยกับเราตั้งแต่ม.2ได้แล้วมั้ง แต่เป็นแบบคุยบ้างไม่คุยบ้าง
แต่เริ่มไม่คุยแบบจริงจังเลยก็ตอนเราอยู่ม.4
สาเหตุนะหรอ....เพราะเรานอนตื่นสายไง
แรกๆเราพยายามเข้าใจนะ พยายามปรับตัว แต่ทุกคนก็รู้หนิ ว่าเด็กสมัยนี้น้อยคนนักที่จะตื่นเช้า(อันนี้ไม่ใช่ข้ออ้างในการแก้ตัวนะ)
คือเราแค่ตื่นสาย แต่พอตื่นแล้ว งานบ้านงานอะไรที่เราต้องรับผิดชอบเราก็ทำไม่ขาดตกบกพร่องนะ
การเรียนก็ไปได้ดี จนปัจจุบันนี้ก็จบมาทำงานเรียบร้อยแล้ว
แล้วพ่อก็ยังไม่คุยด้วยเหมือนเดิม จะให้เราเป็นฝ่ายเข้าไปคุยก่อน มันก็ไม่ชิน
เพราะเราก็ไม่คุยกันมานานแล้ว ตอนนี้ก็แยกบ้านกันอยู่แล้ว แต่ยังอยู่ในพื้นที่เดียวกัน
เราคุยกับแม่ปกตินะแต่พักหลังๆก็เริ่มไม่คุยกันแล้ว เพราะแม่ก็ย้ายไปอยู่กับพ่อ 
เราแทบไม่ได้เจอกัน พ่อก็ไม่คุยกัน แม่ก็เข้างานเช้า ส่วนเราเข้างานสายแต่เลิกงานค่ำ
เวลามันสวนกันแบบนี้ประจำ จนเราคิดว่าเราอยู่คนเดียวแล้วล่ะ
แต่เรารู้ไงว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว เราเลยรู้สึกแย่ เราอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนครอบอื่นบ้างก็แค่นั้น
แค่การตื่นสายของเรา มันทำให้ทุกอย่างมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?