*นี้เป็นกระทู้แรกที่ตั้งขึ้น หากผิดพลาดหรือใช้ภาษาผิดยังไงต้องขอโทษด้วย*
คือปีนี้เราอายุ 17แล้ว เราไม่ได้ลงร.ด.เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง อาจจะป่วยได้ง่ายๆ และอีกอย่างเราเป็นโรคแปลกๆ(หรอ?) คือตัวเราจะมีแผลอักเสบขึ้นตามตัวเองโดยไม่หราบสาเหตุ เราลองไปถามหมอดู เหมือนหมอบอกเพราะต่อมน้ำเหลืองเราไม่มี ทำให้ร่างกายระบายน้ำเหลืองออกมาทางผิวหนัง ทำให้มีแผลอักเสบขึ้นตามตัวอยู่ตลอด (แบบอยู่ดีๆคิดจะผุดก็ผุด ไม่จำเป็นต้องมีบาดแผลก่อน) เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่5ขวบแล้ว เราถามหมอว่าเราจะหายขาดได้มั้ย? หมอบอกทำไม่ได้ ต่อให้กินและทายาตามที่หมอบอกก็ทำได้เพียงแค่ลดอาการลง เราลองอ่านชื่อโรคของเราที่เขียนบนใบจ่ายยา หมอเขียนว่า "โรคแผลอักเสบเรื้อรัง" (ชื่อตรงตัวเลย ;-;) เราเลยสงสัยว่าแบบนี้ตอนเกณท์ทหารเขาจะจับเราไปหมวด1 หรือหมวด2ครับ คือโรคนี้แค่เป็นคนปกติ(หรือใช้ชีวิตแบบหรูหรา ปูพรมแดง) มันก็สร้างความลำบากและรำคาญให้กับตัวเองและคนรอบข้างพอสมควรเลย เราจะลิสไว้เป็นข้อๆสำหรับคนที่รู้เรื่องกฏการเกณท์ทหาร จะได้พิจารณาได้(ขอบคุณล่วงหน้าครับ><) 1.ด้วยโรคที่มีแผลทั่วตัวแบบนี้ ทำให้เราต้องรักษาความสะอาดค่อนข้างมากพอสมควร(ถ้าความสะอาดของคนปกติคือ5ของเราคือ8เต็ม10) เพราะอิแผลนี่ลามเร็วมากๆ หมอบอกว่าแต่สกปรกนิดเดียวก็อักเสบจนตามเป็นจุดใหญ่ๆได้แล้ว และที่สำคุญ ถ้าน้ำเหลืองของแผลโดนผิวหนังปกติของเรามันก็จะลามไปตรงนั้นด้วย ทำให้เราคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายทหารจริงๆแผลเราคงอาการหนักแน่ๆ เราเคยไปค่ายลูกเสือตอนม.ต้น แค่3วันแผลเราลามไปเยอะมากๆ เพราะปกติยาที่ทาต้องรอซักพักให้ยาซึม แต่ในค่ายมันทำแบบนั้นไม่ได้ แผลเลยลามเร็วมากๆ 2. ทำให้เราต้องไปรับยาที่หมอเป็นประจำ คือเราลองไปหาหมอหลายที่มากตั้งแต่โรงบาลใหญ่ๆยันคลีนิคดังๆ สุดทายเราเข้ากันได้ดีกับยาในคลีนิคเล็กๆในจังหวัด ทำให้ยามีขายแค่ที่นั้นที่เดียว เราเลยคิดว่าถ้าเป็นทหารแล้วโดนยายไปนอกจังหวัดจะทำยังไงดี 3. ทำให้เราแพ้อาหารบางชนิด ข้อนี้คือเป็นปัญหาค่อนข้างใหญ่พอสมควร(จริงๆเราคิดว่าปัญหาทุกข้อ ความสำคัญเท่ากัน แต่เรื่องกินเรื่องใหญ่) คือแผลของเราเมื่อเราทานอาหารบางชนิดเข้าไปมันจะทำให้ร่างกายเราเกิดอาการคัน และผลิตต่อมน้ำเหลืองมากขึ้น เราเลยคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายอาจจะสร้างความลำบากให้กับผู้คุมเปล่าๆ (อาหารที่เราแพ้จะเป็นพวกปลามีเกล็ด ผักมียาง อาหารทะเล อาหารหมักดองบางชนิด และอันสุดท้ายที่ร้ายแรงสุดคือหน่อไม้) 4. เรื่องเสื้อผ้า ด้วยแผลที่ขับน้ำเหลืองทางผิวหนังตลอดเวลาและทั่วร่างกาย ทำให้เราต้องใส่เสื้อผ้าที่สะอาดๆตลอดเวลา ใส่ซ่ำไม่ได้! เพราะน้ำเหลืองเวลาโดนผ้าจะเกาะตัวเป็นคราบแข็งๆ ถ้าใส่ซ้ำคราบแข็งๆนั้นจะขูดกับแผลบริเวณเดิม ทำให้เกิดการอักเสบ เราเลยคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายแล้วจำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าซ้ำอาจจะทำให้แผลเราอาการแย่ได้ (ยิ่งชุดที่หนาๆแข็งๆอย่างชุดลูกเสือยิ่งแล้วใหญ่ เพราะเนื้อผ้ามันแข็งเป็นทุนเดิมมันเลยขูดผิวเราง่าย)
ป.ล. จริงๆมีปัญหายิบย่อยอื่นๆอีกเช่นซักผ้ารวมกับชุดของคนอื่นไม่ได้ แต่เราขอพูดถึงปัญหาใหญ่ๆที่มีผลกระทบจริงๆไปก่อน ยังไงเราวอนผู้รู้ช่วยกรุณามาตอบด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้งครับ//กราบ
เป็นโรคผิวหนังแบบนี้ จะต้องจับใบดำใบแดงมั้ยครับ?
คือปีนี้เราอายุ 17แล้ว เราไม่ได้ลงร.ด.เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง อาจจะป่วยได้ง่ายๆ และอีกอย่างเราเป็นโรคแปลกๆ(หรอ?) คือตัวเราจะมีแผลอักเสบขึ้นตามตัวเองโดยไม่หราบสาเหตุ เราลองไปถามหมอดู เหมือนหมอบอกเพราะต่อมน้ำเหลืองเราไม่มี ทำให้ร่างกายระบายน้ำเหลืองออกมาทางผิวหนัง ทำให้มีแผลอักเสบขึ้นตามตัวอยู่ตลอด (แบบอยู่ดีๆคิดจะผุดก็ผุด ไม่จำเป็นต้องมีบาดแผลก่อน) เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่5ขวบแล้ว เราถามหมอว่าเราจะหายขาดได้มั้ย? หมอบอกทำไม่ได้ ต่อให้กินและทายาตามที่หมอบอกก็ทำได้เพียงแค่ลดอาการลง เราลองอ่านชื่อโรคของเราที่เขียนบนใบจ่ายยา หมอเขียนว่า "โรคแผลอักเสบเรื้อรัง" (ชื่อตรงตัวเลย ;-;) เราเลยสงสัยว่าแบบนี้ตอนเกณท์ทหารเขาจะจับเราไปหมวด1 หรือหมวด2ครับ คือโรคนี้แค่เป็นคนปกติ(หรือใช้ชีวิตแบบหรูหรา ปูพรมแดง) มันก็สร้างความลำบากและรำคาญให้กับตัวเองและคนรอบข้างพอสมควรเลย เราจะลิสไว้เป็นข้อๆสำหรับคนที่รู้เรื่องกฏการเกณท์ทหาร จะได้พิจารณาได้(ขอบคุณล่วงหน้าครับ><) 1.ด้วยโรคที่มีแผลทั่วตัวแบบนี้ ทำให้เราต้องรักษาความสะอาดค่อนข้างมากพอสมควร(ถ้าความสะอาดของคนปกติคือ5ของเราคือ8เต็ม10) เพราะอิแผลนี่ลามเร็วมากๆ หมอบอกว่าแต่สกปรกนิดเดียวก็อักเสบจนตามเป็นจุดใหญ่ๆได้แล้ว และที่สำคุญ ถ้าน้ำเหลืองของแผลโดนผิวหนังปกติของเรามันก็จะลามไปตรงนั้นด้วย ทำให้เราคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายทหารจริงๆแผลเราคงอาการหนักแน่ๆ เราเคยไปค่ายลูกเสือตอนม.ต้น แค่3วันแผลเราลามไปเยอะมากๆ เพราะปกติยาที่ทาต้องรอซักพักให้ยาซึม แต่ในค่ายมันทำแบบนั้นไม่ได้ แผลเลยลามเร็วมากๆ 2. ทำให้เราต้องไปรับยาที่หมอเป็นประจำ คือเราลองไปหาหมอหลายที่มากตั้งแต่โรงบาลใหญ่ๆยันคลีนิคดังๆ สุดทายเราเข้ากันได้ดีกับยาในคลีนิคเล็กๆในจังหวัด ทำให้ยามีขายแค่ที่นั้นที่เดียว เราเลยคิดว่าถ้าเป็นทหารแล้วโดนยายไปนอกจังหวัดจะทำยังไงดี 3. ทำให้เราแพ้อาหารบางชนิด ข้อนี้คือเป็นปัญหาค่อนข้างใหญ่พอสมควร(จริงๆเราคิดว่าปัญหาทุกข้อ ความสำคัญเท่ากัน แต่เรื่องกินเรื่องใหญ่) คือแผลของเราเมื่อเราทานอาหารบางชนิดเข้าไปมันจะทำให้ร่างกายเราเกิดอาการคัน และผลิตต่อมน้ำเหลืองมากขึ้น เราเลยคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายอาจจะสร้างความลำบากให้กับผู้คุมเปล่าๆ (อาหารที่เราแพ้จะเป็นพวกปลามีเกล็ด ผักมียาง อาหารทะเล อาหารหมักดองบางชนิด และอันสุดท้ายที่ร้ายแรงสุดคือหน่อไม้) 4. เรื่องเสื้อผ้า ด้วยแผลที่ขับน้ำเหลืองทางผิวหนังตลอดเวลาและทั่วร่างกาย ทำให้เราต้องใส่เสื้อผ้าที่สะอาดๆตลอดเวลา ใส่ซ่ำไม่ได้! เพราะน้ำเหลืองเวลาโดนผ้าจะเกาะตัวเป็นคราบแข็งๆ ถ้าใส่ซ้ำคราบแข็งๆนั้นจะขูดกับแผลบริเวณเดิม ทำให้เกิดการอักเสบ เราเลยคิดว่าถ้าไปอยู่ค่ายแล้วจำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าซ้ำอาจจะทำให้แผลเราอาการแย่ได้ (ยิ่งชุดที่หนาๆแข็งๆอย่างชุดลูกเสือยิ่งแล้วใหญ่ เพราะเนื้อผ้ามันแข็งเป็นทุนเดิมมันเลยขูดผิวเราง่าย)
ป.ล. จริงๆมีปัญหายิบย่อยอื่นๆอีกเช่นซักผ้ารวมกับชุดของคนอื่นไม่ได้ แต่เราขอพูดถึงปัญหาใหญ่ๆที่มีผลกระทบจริงๆไปก่อน ยังไงเราวอนผู้รู้ช่วยกรุณามาตอบด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้งครับ//กราบ