ขอเล่าปัญหาชีวิตนิดนึงค่ะ เกี่ยวกับปัญหาครอบครัว

คือเริ่มแรกครอบครัวของเราเป็นครอบครัวที่ไม่อบอุ่นเหมือนครอบครัวทั่วไป แต่พ่อแม่ไม่ได้เลิกรากันไป ครอบครัวฝั่งแม่เรามีพี่น้องทั้งหมด3คน(แม่เราเป็นคนกลาง) และครอบครัวฝั่งพ่อเรามาพี่น้อง3คน(พ่อเราเป็นคนเล็ก) เมื่อก่อนเราอยู่กันได้แต่ไม่ได้มีปัญหามากมายขนาดนี้ แม่เราติดพนันจนมีหนี้สินมากมาย และบ้านเราสองฝั่งไม่ถูกกัน ซึ่งฝั่งตาเรามีหลานทั้งหมด8คน เราเป็นคนที่2(เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจ) แม่เราเรียนไม่จบมหาลัย ซึ่งการงานอะไรก็จะยากมาก แม่เราไม่ทำงานแต่เราก็ไม่ได้ว่าแม่เราไม่ดีแต่ความคิดและบางอย่างเขามันผิดจริงๆ เรารู้สึกเหมือนเราเป็นภาระของทุกคน เราเป็นคนหลานคนเดียวของฝั่งบ้านตาที่โดนเลี้ยงมาจากย่า ซึ่งย่าได้เสียจากเราไป2ปี ย่าเป็นคนเดียวที่ทำให้ชีวิตเราน่าอยู่และมีความสุขทุกครั้งที่กลับมาบ้าน เราน้อยใจเราเก็บกดมาตลอด ใครจะว่าเรายังไงเราไม่เคยพูด แต่พอเราโตขึ้นปัญหาก็เริ่มมากขึ้น พ่อแม่เราให้ป้า(พี่สาวคนโตของพ่อ)เราดูแลเราและเขาบอกเราว่าสามารถเลี้ยงดูเราได้ เราก็โอเคยอมทำทุกอย่าง เพราะเราต้องพึ่งเงินเขา แต่พอหลังจากย่าเราเสีย ทุกอย่างได้เปลี่ยนไป จากบ้านย่าที่เราอยู่และมีความสุข เรากลับไม่มีความสุขแล้ว ทุกคนทำเหมือนเราเป็นภาระ ทุกการกระทำจริงๆ เราก็ไม่เข้าใจว่ามาบอกเราทำไมว่าเลี้ยงดูเราได้ เรามาเจอผู้ใหญ่พูดกับเรา แสดงความจริงใจที่มีต่อเราแบบนี้ มันทำให้เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย ทุกคนทั้งสองฝั่งกดดันเรา เวลาเราปิดเทอมกลับมาอยู่บ้านตาบ้าง แต่เราไม่เคยคิดที่จะไม่ไปบ้านปู่ ฝั่งนั้นก็หาว่าเราแย่ลืมทุกคนที่บ้านนั้น พอเราไปบ้านนั้นบ้านนี้ก็ว่าเรา ซึ่งเราก็พยายามบอกทุกบ้านว่าเรามันเด็ก2บ้าน เข้าใจหน่อย แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราเครียด เราอยากฆ่าตัวตายมากบ้างครั้ง กำลังใจเราไม่มีเราท้อ เราเคยคิดว่าย่าเราก็ไม่อยู่แล้วทำไมเราต้องอยู่ต่อไปด้วย พ่อแม่เราก็ไม่ได้มาส่งเสียอะไรเราแล้ว แต่เราก็ทำไม่ลง เพราะเรายังคิดว่าน้อง(เรามีน้องอีก2คน)คงรักเราแน่ๆ เรารู้สึกไม่เหลือใคร เราไม่เคยรู้สึกเหมือนคนอื่นเลยที่ว่าปิดเทอมกลับมาบ้านแล้วมีความสุข แต่กับเรามันไม่ใช่ เราทรมานมาก เราเป็นทุกข์ เรารู้ว่าทุกคนไม่ได้คิดร้ายกับเราขนาดนั้น แต่เรามองออกว่าใครคิดแบบไหนกับเรา เราพยายามจะไม่ยุ่งกับใคร แค่ว่าเราเป็นคนที่เก็บกดมาก แต่พยายามทำตัวเหมือนไม่มีอะไร เราเป็นทุกข์ที่ต้องอยู่กับครอบครัว ตอนเด็กๆเราแค่เคยได้ยินว่า ถ้าเกิดมาเจอครอบครัวที่ดี ชีวิตจะดีมาก แต่เราก็ไม่ได้ไม่มองว่าคนที่ไม่มีกว่าเราจะเป็นแบบไหน แต่นี่เรามีครอบครัว แต่ครอบครัวทำกับเราแบบนี้ทั้งสองฝ่าย เราทุกข์ทรมาน เราอึดอัด เราไม่มีกำลังใจอะไรเลยทุกวันนี่
ปล.หากพิมเยอะเกินไปขออภัยด้วยนะคะแค่อยากระบาย