เมื่อออกจากวิหารทองแล้ว ไกด์พาวัดฮินดูอีกวัดหนึ่งใกล้ ๆ กัน คือวัดสุวรรณวิหารหรือวัดทอง (วิหารทองกับวัดทอง คนละวัด...นะ...) เป็นวัดที่ชาวฮินดูนับถือว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ภายในวัดมีการร้องเพลงสวดมนต์ เหมือนโบสถ์ คริสเตียน มีการบรรเลงดนตรีประกอบ ( ...หีบเสียง  กลอง เหมือนออแกนด้วย แต่เป็นเครื่องดนตรีที่ไม่เคยเห็น ..แต่ก็เพราะดี อยากนั่งฟังนานๆ....แต่เวลาซินะ....)    ก่อนเข้าวัดทุกคนต้องถอดรองเท้า ถุงเท้า  หลังจากสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วนั่งรถเดินทางไปด่านวาการ์ (Wagah  Border) อยู่ห่างจากวิหารทองคำ เมืองอมฤตสา  40  km  ( ที่บริเวณวิหารทองคำจะมี คนถามว่าจะไปด่านวาการ์ไหม?  ถ้าไปเองคงนั่งรถที่นี่ได้....)

ด่านวาการ์  อมฤตสา เดลฮี บังกาลอร์  บางกอก

         พิธีสวนสนามปิดด่านชายแดนวาการ์ อินเดีย ปากีสถาน ( India Pakistan Wagah Attari Border Closing Ceremony ) การตบเท้าสวนสนามอย่างห้าวหาญสง่างามประจำวันของทหารที่ชายแดน อินเดีย ปากีสถาน เป็นพิธีเชิญธงชาติลงจากเสาที่ชายแดนวาการ์ของทหารอินเดียและปากีสถาน ทุกเย็น  2 ชั่วโมง ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน

       Wagah  Border Ceremony  มีมาตั้งแต่ปี  1959 จนกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งการให้เกียรติ " มิตรและศัตรู " ของทั้งสองประเทศ

ด้วยศักดิ์ศรีของทั้งสองชาติที่มีแสนยานุภาพของตนเอง พิธีการนี้จึงเป็นเสมือนสนามประลองที่มีไว้ เพื่อประชันลีลา และความสง่างามระหว่างกัน

         ปมขัดแย้งระหว่างอินเดียกับปากีสถาน เกิดตั้งแต่ปี ค.ศ 1947  ทั้งสองประเทศต่างแย่ง(อ้างสิทธิ ความชอบธรรม..) การครอบครองแคชเมียร์ ภายใต้แผนการแบ่งประเทศตามกฏหมายเอกราชอินเดีย โดยมอบให้แคชเมียร์มีอิสระในการตัดสินใจที่จะอยู่กับอินเดียหรือปากีสถาน มหาราชา ฮารี ซิงค์ ผู้ปกครองแคชเมียร์ (สมัยนั้น..).  เลือกอยู่กับอินเดีย เพราะศาสนาเดียวกัน ( ฮินดู..สงสัยว่ามหาราชา ฮารี ซิงค์ จะนับถือฮินดู..ละมั้ง ) แต่ผู้คนจำนวนมากในแคชเมียร์ไม่ต้องการให้อินเดียปกครอง แต่ต้องการเป็นเอกราช (..รัฐอิสระ...) หรือไม่ก็เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน เพราะ  95% ของชาวแคชเมียร์นับถือศาสนาอิสลาม ( เป็นรัฐเดียวของอินเดียที่ประชากรกลุ่มใหญ่เป็นมุสลิม) ในช่วงที่อินเดียกับปากีสถานทำสงครามกัน ทั้งสองประเทศต่างประกาศว่า ตนเองเป็นมหาอำนาจนิวเคลียร์

      เมื่อเราถึงด่านวาการ์แล้ว ต้องนำ passport  ให้ตรวจด้วยเพื่อเข้าไปดูพิธีปิดด่าน เมื่อเดินไปถึงจะมีอัฒจรรย์ใหญ่จุคนมากกว่า  10,000 คน เมื่อไปถึงก่อนพิธีปิด จะมีการเปิดเพลงให้คนลงไปเต้น (อนุญาตเฉพาะชาวอินเดียผู้หญิง...) อย่างกับไปดู concert พี่เบิร์ด ก่อนพิธีจะมีทหารตะโกน(ภาษาฮินดี...ไม่รู้เรื่อง..แต่เสียงยังก้องอยู่ในหัวเลย..) เหมือนการยั่วยุ แล้วมีการตะโกนตอบรับจากผู้เข้าร่วม (..ชาวอินเดีย...)แต่ทั้งนี้ เมื่อดูอยู่ฝั่งอินเดียที่มีคนมาก จะดูครื้นเครงมากกว่าปากีสถาน ( มีคนน้อยกว่า..). เหมือนการเชียร์กีฬา( ฟุตบอลโลก ..อย่างนั้นเลย..). 2 ฝ่าย แล้วพิธีก็เริ่มจากการเป่าแตร ทหารเดินอย่างสมาร์ทเดินไปยั่วยุกัน เหมือนการแสดงมาก  สุดท้ายคือการนำธงลงจากยอดเสา พับใส่พาน ประตูด่านถูกปิด (สำหรับวันนี้..)

        หลังจากชมพิธีปิดด่านแล้ว (...เป็นอะไรที่สนุกมากคุ้มค่ากับการชม..) เราออกมาที่รถพร้อมกันแล้ว ไปแวะกินข้าวเย็นใกล้ ๆ ด่าน  เตรียมตัวกลับบ้านซะที่ (ไปสนามบิน อมฤตสา)

      เรามาดูแผนที่เส้นทางการบิน อีกครั้ง...เถอะ

Amritsar Delhi  Bangalore Bangkok Airport

     Amritsar Airport  หลังจากกินข้าวเย็นเดินทางไปสนามบิน Amritsar  เที่ยวบิน 6E2895 สายการบินภายในประเทศของ Indigo Airline ความจริงแล้ววันนี้ (คืนนี้) เราต้องเดินทาง. 3 เที่ยวบิน คือจาก Amritsar to Delhi  Delhi to Bengaluru(Bangalore)  and Bengaluru to Bangkok  น่าจะเป็นการเดินทางที่ทรหดพอสมควร เมื่อถึงสนามบิน Amritsar ทุกคนกระเป๋าใหญ่ ไม่สามารถนำกระเป๋า check through ทั้งที่เป็นสายการบินเดียวกันทั้ง 3 สนามบิน ดังนั้นหลายคนต้องจัดกระเป๋าใหม่เพราะต้องให้น้ำหนักไม่เกิน  15  kg ที่เหลือต้องหิ้ว ( รุงรัง) ขึ้นเครื่องไป แต่เราไม่ได้ซื้ออะไร กระเป๋าเลยหนักเพียง 13.5 kg รอดตัวไม่ยุ่งยาก เวลา ckeck in bag 22.35   boarding time 23.20  ถึง Delhi Airport ( Indira Gandhi International Airport) เวลา 00.35 เหมือนจะเป็นการ Transfer แต่ไม่ใช่เพราะต้องรอกระเป๋า และขึ้นรถไฟฟ้าในสนามบินจาก terminal ภายในไปอีก terminal อีกที่หนึ่ง  มันก็ฉุกละหุกพอควร

     Delhi  Airport  เมื่อทุกคนมาพร้อมแล้วไกด์ไป check in พร้อมบอกข่าวดีคือ check through จาก Delhi to Bangkok ได้เลย และให้น้ำหนัก 20 kg มีหลายคนจัดกระเป๋าอีกแล้ว (..เฮ้อ...เหนื่อย...แทนเพื่อน) คราวนี้ก็เป็นเทียวบิน 6E2134 ออกเดินทางเวลา 03.06 ถึง Bangalore  05.55 เป็นการเดินทางแบบลอย ๆ ตามเพื่อนหลับหลับตื่นตื่น  เดินตามกันไปเหมือนลูกเป็ดตามแม่เป็ด (...คงเป็นพฤติกรรมการเรียนรู้..แบบฝังใจ..มั้ง..ตามทฤษฎีของฝรั่งของเขาเป็นพวกห่านหงส์แหละ แต่เราคนไทย เอาเป็นเป็ดแล้วกัน...จ้า...)  ทุกคนหน้าตาหยู่หยี่ ยับย่น...

     Bangalore  Airport  เมื่อถึงสนามบิน Bangalore เวลา  05.55  ทุกคนดูผ่อนคลายเพราะเราถึงเมืองไทยแน่แล้ว ไม่ต้องรอกระเป๋าด้วย เราเดินตัวปลิว ไม่มีการ  transfer ด้วยต้องไป chack in อีกแล้ว เที่ยวบิน  6E75  เวลา 9.10  เราก็คิดถึงเมืองไทยแล้ว....ก่อนอื่นต้องกินข้าวเช้าก่อน ( กาแฟ ขนมปัง ) หลายคนกินอาหารกล่องที่ไกด์แจกให้ทุกคน (เป็นอาหารพร้อมกิน โดยใช้พลังงานความร้อนทำปฏิกิริยาของน้ำและหินภูเขาไฟอุ่นให้ร้อนอาหารจะสุก...อุตส่าห์แบกมาจากเมืองไทย เราก็แบกมาด้วย กะจะทิ้งหลายครั้งแล้ว แต่เพื่อนบอกว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ แบกกลับอีกที..หนักก็หนัก...) ได้เวลาแล้วขึ้นเครื่องกลับถึงสุวรรณภูมิ

   Suvarnabhumi  Airport  นั่งเครื่องบินแบบหลับ ๆ ตื่น ๆ ถึงสนามบินสุวรรณภูมิเวลา  14.25  ตื่นทันทีดีใจมากที่ได้กลับบ้าน ( ประเทศไทย..)  เสียที รับกระเป๋ากลับบ้าน  ....ลาก่อนนะ...ลาทุกคน  ขอบคุณเพื่อน ๆ ร่วมทริป  ไกด์  ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ที่ให้ประสบการณ์ยอดเยี่ยมมากในการเดินทางครั้งนี้ ....ลาก่อน....ขอขอบคุณจากใจอีกครั้ง.. ดีใจนะที่เราได้รู้จักกัน .....Good bye ..Good  bye....see you again....

....Good bye ...Good  bye....see you again....