คำว่า"ป๊า"จะไม่มีในตัวผู้ชายคนนี้แล้ว

คือ ครอบครัวเราแตกแยกตั้งแต่ เราอายุ3ขวบ และเราใช้วิชาอยู่กับตายายมาตลอด เพราะว่าแม่ต้องไปทำงาน ตจว. เพื่อได้เงินเดือนที่สูงกว่า แม่ปล่อยบ้านของเราให้คนอื่นเช่าหลังจากพ่อทิ้งเราไป เพื่อให้มีรายได้หลายช่องทางมากขึ้นเพื่อ เลี้ยงดูเรากับพี่ และตาเราต้องออกมาทำงานด้วยอีกคน...แต่พ่อเราติดต่อมาตลอด แต่แฟนใหม่ของพ่อเค้าไม่ชอบให้เราติดต่อกับพ่อ(นางบล๊อคช่องทางติดต่อเรากับพ่อไปหลายครั้งเหมือนกัน)แต่พ่อก็หาช่องทางติดต่อมาได้ จนเราเริ่มเข้าม.1 เราเริ่มเรียกค่าเลี้ยงดูจากพ่อ เดือนละ 1,500 บาทและค่าเทอม บางครั้งเดือนไหนต้องจ่ายค่าเทอมเค้าจะหักค่าเลี้ยงดูออกไป...ชีวิตเราไม่เหมือนคนอื่นหรอกเราเริ่มทำงานpast time ตั้งแต่อายุ13 ก็ตามอายุอะค่ะ อายุน้อยงานที่ได้ก็ทำเท่าคนอื่น รู้ค่ะว่าผิดกฎหมายแต่ถ้าไม่ทำงานเงินก็ไม่เข้า ตั้งแต่อายุ13 เราทำงานมาตลอดทุกปิดเทอม จนวันนี้เราขึ้นม.6 แล้ว แม่เราไม่เหมือนเมื่อก่อนกลับมาที่บ้านเกิดและทำงานเป็นแม่บ้านเงินเดือนไม่ถึงหมื่น ส่วนคุณตาของเราเค้าก็อายุมากขึ้นทุกวันแต่เค้ายังทำงานเพื่อหาเลี้ยงทุกคนในครอบครัว....และมาวันหนึ่งพ่อของเราได้ส่งจดหมายมาเป็นใบประกันชีวิตของป๋า ในจดหมายมีเอกสารผู้ได้รับผลประโยชน์ ฯลฯ จนมีคำหนึ่งที่ยายเรา พูดขึ้นมาว่า"มันจะลาจากหรือเปล่า" เราก็ตงิดใจ และเราเริ่มส่งข้อความไปหาพ่ออย่างต่อเนื่องมาตลอด แต่ พ่อไม่ตอบข้อความเราเลยมาหลายวันเเล้ว เราพิมพ์ข้อความนี้ด้วยร้องไห้ไปด้วย คือเราไม่อยากสูญเสียรอบ2 เรารู้มันลำบากสำคัญทุกคน  โดยเฉพาะเรา คือถ้าไม่มีพ่อเราคงขาดโอกาสอะไรไม่อีกหลายอย่างมากๆและเราอาจจะไม่ได้เรียนต่อ และอาจออกมาทำงานคือภาพในชีวิตที่วาดไว้มันพัง (พ่อเราเป็นคนค่อนข้างรู้จักคนเยอะ)ที่ผ่านมาพ่อคือคนที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายเราหลักๆและ แม่ดูแลพี่ ถ้าพ่อหายไปจากชีวิตเรา เราก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินมาจากไหน เงินจำนวนเยอะหาในเวลาสั้นๆ 

คือตอนนี้...เข้าใจและว่าทำไมผู้หญิงถึงทำงานกลางคืน....โดยที่พวกเขามีเหตุผลมากกว่าที่เราคิด 

เราควรทำยังไงคะตอนนี้ จิตตก คือไม่รู้จะทำยังไง
อนาคตเรามันพัง...