สวัสดีครับผมมีเรื่องมาระบาย
พ่อแม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผม4ขวบ
พ่อกับแม่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน ปัจจุบันผมอยู่กับตา-ยาย เดินไปหน้าปากซอยก็เป็นบ้านปู่บ้านย่าแล้ว  
เข้าเรื่องเลย》》》》》
พ่อผมไปมีครอบครัวใหม่ มีลูกติดแม่เลี้ยง2คน
คนนึงเรียนมหาลัย อีกคนอายุเท่าผม
ครอบครัวใหม่เขาเพียบพร้อม
ส่วนแม่ผมก็ไปมีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่1คน
แต่แม่ก็ยังเลี้ยงดูผมมาและพ่อเลี้ยงก็ใจดีสุดๆ
ส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ผมไม่เคยขาด
ส่วนพ่อแท้ๆปีนึงพ่อจะกลับมาเยี่ยมญาติๆตามวันหยุดสำคัญ
ก็มีให้ผมบ้าง ทีละ500 ทีละ1,000 ส่วนปู่กับย่าก็จะบอกว่า ทีหลังไม่ต้องมานะ เปลือง.!
ผมยังคิดเลยว่าที่พ่อให้ผมแค่เศษเงิน อ่อลืมบอกพ่อผมชอบชนไก่ พกเงินไปที3-4หมื่น
ให้ผมแค่นี้คงไม่สะเทือนกระเป๋าเขาหรอก
ครอบครัวพ่อ ค้าขาย ปู่ย่า ค้าขาย #มีอันจะกิน
และช่วงใกล้เปิดเทอมที่ผ่านมา อะไรดลใจพ่อไม่รู้ เอาตังมาให้ลูก หมื่นหนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงปู่กับย่านะครับ  ทางนั้นก็ต้องดิ้นเป็นปกติ
ผมก็ขอบคุณพ่อนะเพราะตังส่วนนี้ใช้ในการเรียนของผม
ตายายผมทำนา เป็นชาวนาปกติ หากินไปวันๆ
คงไม่มีปัญญาส่งเสียเลี้ยงดูผมจนจบปริญญา
(ท่านกล่าวไว้) ส่วนแม่ผมกับพ่อเลี้ยงเขาก็ดีกับครอบครัวผมมากๆ ที่แย่ๆในชีวิตคือ การเจอหน้าย่าและปู่ทุกวัน มันทำให้เจ็บช้ำมากๆ
ส่วนตัวผม ผมจะตั้งใจเรียนเพื่อตัวผมเองและก็เพื่อตากับยายผมนี้แหละครับ อะไรที่ไม่สำคัญในชีวิตก็เขี่ยๆทิ้งไปครับ
------------------------------------
พอละ บาย---