สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน วันนี้นะคะเราจะมาเล่าประสบการณ์เจอเพื่อนที่แย่และเราก็แย่สำหรับเพื่อน คือที่เอามาเล่าในพันทิปคือไม่ได้อยากจะเอามาให้ทุกคนดราม่าหรือต่อว่าด่าทออะไรเราหรอกนะ เหตุผลที่เอามาเล่าก็คือ ใครที่มีเพื่อนแล้วรู้สึกผิดใจหรือรู้สึกแบบว่าไม่โอเคกับเพื่อนทั้งที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่คืออยากให้ทุกคนเปิดใจคุยกันไปเลยว่ามันเป็นเพราะอะไรยังก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ไปกว่าเดิม จากเพื่อนที่คิดว่าสนิทอาจจะเป็นคนที่เกลียดกันในวันนี้ก็ได้
งั้นเราจะเล่าเลยนะ
เราจะแทนเพื่อนคนนั้นว่า1แล้วกันนะ คือเรากับ1เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมจนจบ ม.3 แล้วก็มาเรียนต่อ ม.4 ด้วยกันอีกแล้วก็เรียนห้องเดียวกันด้วยไปสมัครมอบตัวอะไรก็ไปด้วยกันหมด คือเอาง่ายๆก็สนิทกันแหละ เราก็อยู่กลุ่มเดียวกันตลอดตั้งแต่โรงเรียนเก่า 1 ก็เป็นคนที่นิสัยดีนะมีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอดเฮฮาตรงๆ ส่วนเราก็เป็นคนตลกเสียงดังทำอะไรไม่ค่อยอายใครเท่าไหร่แต่ว่าเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ555 มาเข้าเรื่องกัน พอเปิดเทอมแรกๆนะเราก็จะอยู่ด้วยกัน2คนตลอดกลับบ้านก็กลับด้วยกันยังไม่ค่อยมีกลุ่มอะไรเท่าไหร่ตอนนั้นมันก็ยังไม่ชินแต่ก็มีคุยกับเพื่อนคนอื่นในห้องนะเราก็คุยได้หมดแต่ก็ยังไม่สนิทกับใครส่วน1ก็คุยได้หมดแต่ก็ยังไม่สนิทกับใคร พอเวลาผ่านไปปรับตัวได้เราก็เริ่มมีเพื่อนเป็นกลุ่มเริ่มสนิทกับเพื่อนในห้องเรากับ1ก็อยู่กลุ่มเดียวกันเช่นเคย555ไม่สามารถแยกได้ แล้วกลุ่มเรามี 3 คน555 ก็มีเราและ 1 และเพื่อนอีกคนขอแทนว่า 2 แล้วกัน คือ2มันเป็นคนที่นิสัยดีมากเลยนะสำหรับเราแล้วมันก็สนิทกับเราและ1 เวลาจะไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด3คน แต่ถ้าเสาร์-อาทิตย์ ถ้าใครชวนไปไหนเราไม่ค่อยได้ไปหรอกที่บ้านเราไม่ค่อยให้ออกไปไหน ก็จะเป็น1กับ2ไปด้วยกันบ่อย แต่ถ้ามีอะไรคุยกันเราจะคุยกับ2 แต่ก็ยังเป็นทีมเดี่ยวกันอยู่ แต่ผ่านไปสักพักมันเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วอ่ะเนื่องจาก เรา 1และ2 เป็นเด็กหลังห้อง คือก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกเด็กหลังห้องคือตอนที่เปิดเทอมใหม่ๆเลย เราก็หาห้องเรียนไม่เจออ่ะแล้วเพื่อนคนอื่นมันขึ้นไปกันหมดแล้วและก็มีที่นั่งกันทุกคนและก็มีเรา 1และ 2 ที่ไม่มีที่นั่ง3คน ครูเลยให้ไปแบกโต๊ะและเก้าอี้เอามานั่งหลังห้องกัน3คน แล้วทีนี้พอเรียนไปประมาณครึ่งเทอมแรก กลุ่มเรา 3 คนเรียนไม่รู้เรื่องอะไรเลยแต่ก็ไม่ได้โดดเรียนนะเข้าเรียนตลอด555 แล้วครูก็เลยจับไปนั่งหน้าสุดเลยทีนี้ซึ่งทุกคนจะนั่งเป็นคู่2คนแล้วเว้นทางเดินไว้ครูก็จับเราไปนั่งหน้าห้องคู่กับ2 ส่วน1นั่งอยู่โต๊ะข้างหลังเราแต่คู่กับคนอื่น แต่เราก็ถาม1นะจะเปลี่ยนที่นั่งป่าว เพราะเรารู้ว่า1อยากนั่งกับ2 แต่2คือมันอยากนั่งกับเรามากว่า1แต่ก็ไม่รู้นะเพราะอะไร แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกันเพราะมันเป็นแค่เรื่องที่นั่งเอง แล้วเวลาผ่านไปเราก็สนิทกับเพื่อนทุกคนมีกลุ่มเริ่มใหญ่ล่ะ555แต่เรา3คนก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกอาจจะไม่ค่อยเหมือนเดิมเรากับ2สนิทกันมากแบบมองตารู้ใจกันอ่ะ แต่1กับ2ก็สนิทกันนะแต่เราเริ่มรู้สึกว่า1อ่ะเริ่มไม่ค่อยสนิทกับเราแล้วแค่รู้สึกแต่ก็ไปไหนด้วยกันปกติ แต่1กับ2จะสนิทกันแบบมีอะไรกันก็คุยไปไหนก็ไปเป็นเพื่อน1ตลอด แต่เรากับ2คือแบบมีอะไรกันก็คุยหมดคุยตลอดเวลาคุยเฮฮาแต่แค่ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเพราะที่บ้านก็ไม่ค่อยให้ไปแต่2มันก็เข้าใจเรานะ แต่กับ1ชวนเราไปไหนอ่ะเราก็ไม่ค่อยได้ไปเราก็บอกนะว่าที่บ้านไม่ค่อยให้ไป1มันก็จะแบบอารมณ์เสียแบบเหมือนห่างเหินไปเลย ทั้งๆที่มันก็น่าจะรู้ดีว่าบ้านเราไม่ค่อยให้ออกนอกบ้านเลิกเรียนก็ต้องกลับให้ตรงเวลาแต่ก็ดันมาโกรธกัน มันก็เริ่มทำให้เรารู้สึกไม่ดีมันมีความรู้สึกที่ต้องวางตัวกับ1ใหม่ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำให้มันโกรธเรา เราก็ปรึกษา2นะมันก็ปลอบเราเข้าใจเราแบบทำให้รู้สึกว่าอยู่กับ2แล้วสบายใจกว่าเยอะเลย แล้วเรากับสองก็สนิทกันมากขึ้นกว่าเก่าแบบมองตาแปปเดี่ยวคือรู้ใจเลยแล้วเรากับ2คือสายฮาอะไรกันอยู่แล้วทำกิจกรรมอะไรก็ทำด้วยกันหมด แล้ว2มันก็สนิทกับเรามากกว่า1 แต่เราก็ไม่คิดอะไรหรอกก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไป แต่ก็ยังอยู่ครบ3คนเหมือนเดิม พอขึ้นมา ม.5 เท่านั้นแหละเรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่โอเคกับ1เลย แต่เราก็ไม่อยากมีปัญหาอะไรกับ1จนถึงขั้นทะเลาะกัน คือ1แมร่งโคตรจะไม่มีเหตุผลอะไรเลยเราทำอะไรไม่พอใจนิดหน่อยก็โกรธไม่คุยแล้วแต่เราก็เป็นฝ่ายขอโทษตลอดก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่ไม่ต้องทำก็ได้ แล้วแต่ละเรื่องนะโคตรจะปัญญาอ่อนเลย กินข้าวก่อนบ้าง ส่งงานก่อนบ้าง แค่เนี่ยก็โกรธแล้ว ถ้าจะถามว่าเราได้ชวน1ไปส่งงานหรือชวนไปกินข้าวมั้ยคือชวนแล้วแต่มันไม่ไปเอง แล้วที่พีคสุดคือความเห็นแก่1ก็เริ่มออก คือเรากับ2จะโดนครูใช้ให้ทำงานตลอดครูใช้เก่งมากกก แล้วเราหิวข้าวมากคือเหนื่อยด้วยแหละ แล้วเราก็ไปกับ2แล้วก็ชวน1ไปด้วย พอมานั่งกินข้าวในโรงอาหารโรงเรียนเรากับ2สั่งข้าวสั่งมากิน แต่1ไม่กินก็ไม่ได้อะไรเว้ยพอกินข้าวไปสักครึ่งจาน1ก็บอกขอกินข้าวเรามั่งเราก็ให้มันชิมก็ไม่คิดอะไรก็กินช้อนเดี่ยวกันปกติแล้วมันก็ไปขอชิมของ2แต่1เนี่ยเป็นคนที่เสียมารยาทเกินไปกินข้าวของ2จนจะหมดจานแล้ว2หน้ามันออกแบบงงๆว่าทำไม1ทำงี้ว่ะ คือก็ไม่ได้หวงกินนะเว้ยแต่ก็ควรมีมารยาทกันหน่อยเกรงใจกันหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันนะเพราะว่าเรานั่งกับพวกรุ่นพี่กลัวว่าเพื่อนจะรู้สึกไม่ดี แต่รุ่นพี่ก็มอง1แบบเหว๋อเหมือนกันเราก็เลยบอก1ว่าถ้าหิวก็ไปซื้อกินไปแย่ง2มันกินไม่อิ่มหรอก2มันก็รู้สึกไม่ดีอ่ะมันก็มาคุยกับเรา
เราก็ปลอบมันแหละแต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก แต่พอมาหลังๆเรื่องของกินอ่ะโดนประจำฮาสุดก็เรื่องมาม่า เราซื้อมาม่ามากิน1ก็ซื้อมากิน เพื่อนในกลุ่มก็ซื้อมากินแล้ว1ก็จะแบบขอชิมของเพื่อนๆแล้วแมร่งตักไปทีก็เยอะแล้วตักไปใส่ถ้วยตัวเอง เพื่อนคนอื่นก็หน้าเหว๋อแต่เราก็เฉยๆไม่คิดอะไรมากคงชิน บางทีเพื่อนก็ถามว่าอยู่โรงเรียนเก่า1มันเป็นงี้ป่าวว่ะ เราก็ตอบไปว่ามั้ยนะแต่เราก็ปลอบเพื่อนว่าอย่าคิดมากเลยแค่เรื่องของกินที -ู แย่งลูกชิ้นบ่อยจะตายยังไม่ชินหรอก็ปลอบเพื่อนตลกๆไม่อยากให้มีคติคิดมากกันในกลุ่ม แต่พอมาขึ้น ม.6 ความรู้สึกชัดเจนเลยว่าเราไม่โอเคกับ1แล้ว1ก็ไม่โอเคกับเรา ส่วน2เราก็สนิทกันปกติเหมือนเดินแล้ว2ก็เริ่มไม่โอเคกับ1เหมือนกัน เวลาไปไหนเราก็ไปกับ2กินข้าวเดินเล่นห้างหลังเลิกเรียนก็ไปกับ2ตลอดแต่ก็ชวน1นะแต่1ไม่ค่อยไปเพราะว่ามันก็อยู่กับแฟนไปกินข้าวก็ไปกับแฟนมันก็ปกติแหละของคนมีแฟนที่จะอยู่ด้วยกันเราก็เฉยๆอ่ะ เพราะว่าแฟน1ก็เพื่อนห้องเดี่ยวกัน แต่เราก็ไม่ค่อยชอบแฟน1หรอกมันคิดว่าเราสันดารไม่ดีบอกให้1อยู่ห่างๆกับเรา เราก็งงแต่ก็ไม่คิดอะไรมากแต่เราสนิทกับ2มีไรปรึกษาไปไหนด้วยกันตลอดแล้วมันทำให้เรารู้สึกว่า1ไม่ค่อยชอบเราเพราะแบบนี้ จนทำให้มีช่วงไม่คุยกันไปสักพักนึงอ่ะ ในความคิดเราทำไมต้องกล้วว่าจะไปแย่งเพื่อนทั้งๆที่พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องแย่งกันป่าวว่ะที่สนิทกับ2มากกว่า1คือ2แมร่งเข้าใจเราทุกอย่างปรึกษาอะไรรับฟังหมดแล้ว2มันก็โดน1ทำเรื่องแย่ๆใส่มันตลอดเราก็เข้าใจกัน ส่วนเราเป็นเพื่อนกับ1มานานมากมันยังไม่ชอบเราเอเราไปพูดให้เพื่อนคนอื่นฟังว่าเราเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนที่แฟนมันบอกว่าให้เริ่มห่างจากเรามันก็ทำนะเเล้วมันเอาไปบอกเพื่อนในกลุ่ม แต่เราโคตรโชคดีเลยอ่ะที่เพื่อนในกลุ่มมาปลอบพวกมันก็บอกเรานะว่า -ู ไม่ใช่พวกปัญญาอ่อนนะที่ฟังคนอื่นพูดแล้วจะเลิกคบกับ -ึง
-ู รู้ว่าอะไรเป็นอะไรถึงจะเป็นเพื่อนกันไม่นานก็รู้ว่า -ึง เป็นคนยังไงคือเพื่อนเข้าใจหมดแล้วมันก็รู้ว่า1เป็นคนยังไงแต่มันแค่ไม่พูดกัน คือตอนนั้นร้องไห้เลยอ่ะ แล้วมีช่วงนึง1อกหักพวกเราก็ปลอมมันเนี่ยแหละแต่ตอนนั้นมันร้องไห้หนักมากแบบเห็นแล้วสงสารเลยแล้วในกลุ่มจะมีเพื่อนคนนึงที่เข้าใจเพื่อนรุ้ทันคนแต่แค่ไม่ค่อยพูดขอแทนว่า 3แล้วกัน ไอ้เนี่ยเป็นเพื่อนที่ดีมาก พูดตรงด่าตรงทำไรผิดด่าเลยให้คำปรึกษาเพื่อนได้ดีตอนนั้น1อกหักหนักจริงก็มีไอ้3ช่วยปลอบ
ไปส่งบ้านคุยกับพ่อแม่1ให้คือมันดีเลยแหละแต่พอเช้าวันไปเรียนคือต้องเหว๋อ 1กับแฟนคืนดีกันแล้วพวกเราทุกคนคือหมาเลยอ่ะ พอผ่านไปสักพัก1ดันไปเล่าให้แฟนฟังว่าตอนที่1ทะเลาะกับแฟน พวกเรายุให้มันเลิกกันก็จริงอ่ะถ้าผู้ชายดีจริงคงไม่ต้องร้องไห้ขนาดนี้ป่ะแล้วทำไมต้องเอาไปพูดก็ไม่เข้าใจคือตอนนั้น -ึงเศร้าพวก -ู เลยปลอบแต่ -ึง มาทำแบบนี้ แล้วแฟน1ก็มาว่าพวกเราแล้วไอ้3 ทนไม่ไหวด่ากลับหน้าหงายอายเพื่อนทั้งห้องไปเลยไอ้3มันก็เสียใจที่1ทำแบบนี้ทำไม ไอ้3อยู่เคืองข้างเพื่อนตลอดทำให้ไอ้3เลิกยุ่งกลับ1ไปเลย แต่1มันก็ขอโทษไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้คือเรื่องมันแรงกว่านี้แต่ไม่ขอพูดถึงแล้วกัน มันก็เลยทำให้เราไม่ชอบไม่อยากยุ่งกับ1เลย คือก็ห่างๆไปเลยแต่ก็ยังคงเรียนห้องเดี่ยวกันปกติ1ก็จะอยู่กับแฟนมันเราก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเหมือนเดิมก็ใช้ชีวิตใครชีงวิตมันจนเรียนจบแล้วเลิกติดต่อกัน แล้วมารู้ทีหลังจากเพื่อนโรงเรียนเก่าว่า 1 เนี่ยเอาเรื่องเราไปพูดให้เพื่อนเก่าฟังบอกเพื่อนว่าเราทำให้มันต้องทะเลาะกับเพื่อนบอกว่าเราใส่ไฟมันจนเพื่อนเลิกคนตอนนั้นโกรธมากอยากจะด่าแต่ก็ทำไม่ได้นอกจากช่างแมร่ง
เหตุการณ์ก็ประมาณนี้แหละก็มีเรื่องอีกเยอะแหละแต่เล่าไม่หมดก็เล่าคราวแล้วกัน
แต่สิ่งที่เราอยากจะบอก1ตอนนี้นะว่า -ู ขอโทษ -ึง นะ -ูไม่รู้ว่าทำไ ถึงไม่ชอบ -ู แต่ -ู ก็โทษนะเรื่องที่ทำให้ -ึง ไม่พอใจ -ู รู้ว่า -ู อาจเป็นเพื่อนที่แย่สำหรับ -ึงที่ -ู มีอะไรแล้วไม่พูดกับ -ึง ตรงๆแต่ -ู ไม่สบายใจจริงๆที่จะปรึกษา -ึง แต่สำหรับ -ู -ึง ก็เป็นเพื่อนที่ดีและโคตรแย่กับ -ู มากเลย
.............................................................................................
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะ ใครจะว่าอะไรคิดยังไงก็แล้วแต่ เราแค่อยากจะมาแชร์แล้วฝากถึงทุกคนถ้าคุณรู้สึกไม่ดีกับเพื่อนจริงๆคุณต้องแก้ไขไปเลยค่ะถึงมันจะแย่ยังไงคุณก็ต้องพูดกันไปเลยค่ะ จะได้ไม่เหมือนเราจากคนที่สนิทกลายเป็นเกลียดกัน
ประสบการณ์เจอเพื่อนที่โคตรแย่ (เราก็แย่สำหรับเพื่อน)
งั้นเราจะเล่าเลยนะ
เราจะแทนเพื่อนคนนั้นว่า1แล้วกันนะ คือเรากับ1เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมจนจบ ม.3 แล้วก็มาเรียนต่อ ม.4 ด้วยกันอีกแล้วก็เรียนห้องเดียวกันด้วยไปสมัครมอบตัวอะไรก็ไปด้วยกันหมด คือเอาง่ายๆก็สนิทกันแหละ เราก็อยู่กลุ่มเดียวกันตลอดตั้งแต่โรงเรียนเก่า 1 ก็เป็นคนที่นิสัยดีนะมีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอดเฮฮาตรงๆ ส่วนเราก็เป็นคนตลกเสียงดังทำอะไรไม่ค่อยอายใครเท่าไหร่แต่ว่าเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ555 มาเข้าเรื่องกัน พอเปิดเทอมแรกๆนะเราก็จะอยู่ด้วยกัน2คนตลอดกลับบ้านก็กลับด้วยกันยังไม่ค่อยมีกลุ่มอะไรเท่าไหร่ตอนนั้นมันก็ยังไม่ชินแต่ก็มีคุยกับเพื่อนคนอื่นในห้องนะเราก็คุยได้หมดแต่ก็ยังไม่สนิทกับใครส่วน1ก็คุยได้หมดแต่ก็ยังไม่สนิทกับใคร พอเวลาผ่านไปปรับตัวได้เราก็เริ่มมีเพื่อนเป็นกลุ่มเริ่มสนิทกับเพื่อนในห้องเรากับ1ก็อยู่กลุ่มเดียวกันเช่นเคย555ไม่สามารถแยกได้ แล้วกลุ่มเรามี 3 คน555 ก็มีเราและ 1 และเพื่อนอีกคนขอแทนว่า 2 แล้วกัน คือ2มันเป็นคนที่นิสัยดีมากเลยนะสำหรับเราแล้วมันก็สนิทกับเราและ1 เวลาจะไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด3คน แต่ถ้าเสาร์-อาทิตย์ ถ้าใครชวนไปไหนเราไม่ค่อยได้ไปหรอกที่บ้านเราไม่ค่อยให้ออกไปไหน ก็จะเป็น1กับ2ไปด้วยกันบ่อย แต่ถ้ามีอะไรคุยกันเราจะคุยกับ2 แต่ก็ยังเป็นทีมเดี่ยวกันอยู่ แต่ผ่านไปสักพักมันเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วอ่ะเนื่องจาก เรา 1และ2 เป็นเด็กหลังห้อง คือก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกเด็กหลังห้องคือตอนที่เปิดเทอมใหม่ๆเลย เราก็หาห้องเรียนไม่เจออ่ะแล้วเพื่อนคนอื่นมันขึ้นไปกันหมดแล้วและก็มีที่นั่งกันทุกคนและก็มีเรา 1และ 2 ที่ไม่มีที่นั่ง3คน ครูเลยให้ไปแบกโต๊ะและเก้าอี้เอามานั่งหลังห้องกัน3คน แล้วทีนี้พอเรียนไปประมาณครึ่งเทอมแรก กลุ่มเรา 3 คนเรียนไม่รู้เรื่องอะไรเลยแต่ก็ไม่ได้โดดเรียนนะเข้าเรียนตลอด555 แล้วครูก็เลยจับไปนั่งหน้าสุดเลยทีนี้ซึ่งทุกคนจะนั่งเป็นคู่2คนแล้วเว้นทางเดินไว้ครูก็จับเราไปนั่งหน้าห้องคู่กับ2 ส่วน1นั่งอยู่โต๊ะข้างหลังเราแต่คู่กับคนอื่น แต่เราก็ถาม1นะจะเปลี่ยนที่นั่งป่าว เพราะเรารู้ว่า1อยากนั่งกับ2 แต่2คือมันอยากนั่งกับเรามากว่า1แต่ก็ไม่รู้นะเพราะอะไร แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกันเพราะมันเป็นแค่เรื่องที่นั่งเอง แล้วเวลาผ่านไปเราก็สนิทกับเพื่อนทุกคนมีกลุ่มเริ่มใหญ่ล่ะ555แต่เรา3คนก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกอาจจะไม่ค่อยเหมือนเดิมเรากับ2สนิทกันมากแบบมองตารู้ใจกันอ่ะ แต่1กับ2ก็สนิทกันนะแต่เราเริ่มรู้สึกว่า1อ่ะเริ่มไม่ค่อยสนิทกับเราแล้วแค่รู้สึกแต่ก็ไปไหนด้วยกันปกติ แต่1กับ2จะสนิทกันแบบมีอะไรกันก็คุยไปไหนก็ไปเป็นเพื่อน1ตลอด แต่เรากับ2คือแบบมีอะไรกันก็คุยหมดคุยตลอดเวลาคุยเฮฮาแต่แค่ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเพราะที่บ้านก็ไม่ค่อยให้ไปแต่2มันก็เข้าใจเรานะ แต่กับ1ชวนเราไปไหนอ่ะเราก็ไม่ค่อยได้ไปเราก็บอกนะว่าที่บ้านไม่ค่อยให้ไป1มันก็จะแบบอารมณ์เสียแบบเหมือนห่างเหินไปเลย ทั้งๆที่มันก็น่าจะรู้ดีว่าบ้านเราไม่ค่อยให้ออกนอกบ้านเลิกเรียนก็ต้องกลับให้ตรงเวลาแต่ก็ดันมาโกรธกัน มันก็เริ่มทำให้เรารู้สึกไม่ดีมันมีความรู้สึกที่ต้องวางตัวกับ1ใหม่ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำให้มันโกรธเรา เราก็ปรึกษา2นะมันก็ปลอบเราเข้าใจเราแบบทำให้รู้สึกว่าอยู่กับ2แล้วสบายใจกว่าเยอะเลย แล้วเรากับสองก็สนิทกันมากขึ้นกว่าเก่าแบบมองตาแปปเดี่ยวคือรู้ใจเลยแล้วเรากับ2คือสายฮาอะไรกันอยู่แล้วทำกิจกรรมอะไรก็ทำด้วยกันหมด แล้ว2มันก็สนิทกับเรามากกว่า1 แต่เราก็ไม่คิดอะไรหรอกก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไป แต่ก็ยังอยู่ครบ3คนเหมือนเดิม พอขึ้นมา ม.5 เท่านั้นแหละเรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่โอเคกับ1เลย แต่เราก็ไม่อยากมีปัญหาอะไรกับ1จนถึงขั้นทะเลาะกัน คือ1แมร่งโคตรจะไม่มีเหตุผลอะไรเลยเราทำอะไรไม่พอใจนิดหน่อยก็โกรธไม่คุยแล้วแต่เราก็เป็นฝ่ายขอโทษตลอดก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่ไม่ต้องทำก็ได้ แล้วแต่ละเรื่องนะโคตรจะปัญญาอ่อนเลย กินข้าวก่อนบ้าง ส่งงานก่อนบ้าง แค่เนี่ยก็โกรธแล้ว ถ้าจะถามว่าเราได้ชวน1ไปส่งงานหรือชวนไปกินข้าวมั้ยคือชวนแล้วแต่มันไม่ไปเอง แล้วที่พีคสุดคือความเห็นแก่1ก็เริ่มออก คือเรากับ2จะโดนครูใช้ให้ทำงานตลอดครูใช้เก่งมากกก แล้วเราหิวข้าวมากคือเหนื่อยด้วยแหละ แล้วเราก็ไปกับ2แล้วก็ชวน1ไปด้วย พอมานั่งกินข้าวในโรงอาหารโรงเรียนเรากับ2สั่งข้าวสั่งมากิน แต่1ไม่กินก็ไม่ได้อะไรเว้ยพอกินข้าวไปสักครึ่งจาน1ก็บอกขอกินข้าวเรามั่งเราก็ให้มันชิมก็ไม่คิดอะไรก็กินช้อนเดี่ยวกันปกติแล้วมันก็ไปขอชิมของ2แต่1เนี่ยเป็นคนที่เสียมารยาทเกินไปกินข้าวของ2จนจะหมดจานแล้ว2หน้ามันออกแบบงงๆว่าทำไม1ทำงี้ว่ะ คือก็ไม่ได้หวงกินนะเว้ยแต่ก็ควรมีมารยาทกันหน่อยเกรงใจกันหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันนะเพราะว่าเรานั่งกับพวกรุ่นพี่กลัวว่าเพื่อนจะรู้สึกไม่ดี แต่รุ่นพี่ก็มอง1แบบเหว๋อเหมือนกันเราก็เลยบอก1ว่าถ้าหิวก็ไปซื้อกินไปแย่ง2มันกินไม่อิ่มหรอก2มันก็รู้สึกไม่ดีอ่ะมันก็มาคุยกับเรา
เราก็ปลอบมันแหละแต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก แต่พอมาหลังๆเรื่องของกินอ่ะโดนประจำฮาสุดก็เรื่องมาม่า เราซื้อมาม่ามากิน1ก็ซื้อมากิน เพื่อนในกลุ่มก็ซื้อมากินแล้ว1ก็จะแบบขอชิมของเพื่อนๆแล้วแมร่งตักไปทีก็เยอะแล้วตักไปใส่ถ้วยตัวเอง เพื่อนคนอื่นก็หน้าเหว๋อแต่เราก็เฉยๆไม่คิดอะไรมากคงชิน บางทีเพื่อนก็ถามว่าอยู่โรงเรียนเก่า1มันเป็นงี้ป่าวว่ะ เราก็ตอบไปว่ามั้ยนะแต่เราก็ปลอบเพื่อนว่าอย่าคิดมากเลยแค่เรื่องของกินที -ู แย่งลูกชิ้นบ่อยจะตายยังไม่ชินหรอก็ปลอบเพื่อนตลกๆไม่อยากให้มีคติคิดมากกันในกลุ่ม แต่พอมาขึ้น ม.6 ความรู้สึกชัดเจนเลยว่าเราไม่โอเคกับ1แล้ว1ก็ไม่โอเคกับเรา ส่วน2เราก็สนิทกันปกติเหมือนเดินแล้ว2ก็เริ่มไม่โอเคกับ1เหมือนกัน เวลาไปไหนเราก็ไปกับ2กินข้าวเดินเล่นห้างหลังเลิกเรียนก็ไปกับ2ตลอดแต่ก็ชวน1นะแต่1ไม่ค่อยไปเพราะว่ามันก็อยู่กับแฟนไปกินข้าวก็ไปกับแฟนมันก็ปกติแหละของคนมีแฟนที่จะอยู่ด้วยกันเราก็เฉยๆอ่ะ เพราะว่าแฟน1ก็เพื่อนห้องเดี่ยวกัน แต่เราก็ไม่ค่อยชอบแฟน1หรอกมันคิดว่าเราสันดารไม่ดีบอกให้1อยู่ห่างๆกับเรา เราก็งงแต่ก็ไม่คิดอะไรมากแต่เราสนิทกับ2มีไรปรึกษาไปไหนด้วยกันตลอดแล้วมันทำให้เรารู้สึกว่า1ไม่ค่อยชอบเราเพราะแบบนี้ จนทำให้มีช่วงไม่คุยกันไปสักพักนึงอ่ะ ในความคิดเราทำไมต้องกล้วว่าจะไปแย่งเพื่อนทั้งๆที่พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องแย่งกันป่าวว่ะที่สนิทกับ2มากกว่า1คือ2แมร่งเข้าใจเราทุกอย่างปรึกษาอะไรรับฟังหมดแล้ว2มันก็โดน1ทำเรื่องแย่ๆใส่มันตลอดเราก็เข้าใจกัน ส่วนเราเป็นเพื่อนกับ1มานานมากมันยังไม่ชอบเราเอเราไปพูดให้เพื่อนคนอื่นฟังว่าเราเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนที่แฟนมันบอกว่าให้เริ่มห่างจากเรามันก็ทำนะเเล้วมันเอาไปบอกเพื่อนในกลุ่ม แต่เราโคตรโชคดีเลยอ่ะที่เพื่อนในกลุ่มมาปลอบพวกมันก็บอกเรานะว่า -ู ไม่ใช่พวกปัญญาอ่อนนะที่ฟังคนอื่นพูดแล้วจะเลิกคบกับ -ึง
-ู รู้ว่าอะไรเป็นอะไรถึงจะเป็นเพื่อนกันไม่นานก็รู้ว่า -ึง เป็นคนยังไงคือเพื่อนเข้าใจหมดแล้วมันก็รู้ว่า1เป็นคนยังไงแต่มันแค่ไม่พูดกัน คือตอนนั้นร้องไห้เลยอ่ะ แล้วมีช่วงนึง1อกหักพวกเราก็ปลอมมันเนี่ยแหละแต่ตอนนั้นมันร้องไห้หนักมากแบบเห็นแล้วสงสารเลยแล้วในกลุ่มจะมีเพื่อนคนนึงที่เข้าใจเพื่อนรุ้ทันคนแต่แค่ไม่ค่อยพูดขอแทนว่า 3แล้วกัน ไอ้เนี่ยเป็นเพื่อนที่ดีมาก พูดตรงด่าตรงทำไรผิดด่าเลยให้คำปรึกษาเพื่อนได้ดีตอนนั้น1อกหักหนักจริงก็มีไอ้3ช่วยปลอบ
ไปส่งบ้านคุยกับพ่อแม่1ให้คือมันดีเลยแหละแต่พอเช้าวันไปเรียนคือต้องเหว๋อ 1กับแฟนคืนดีกันแล้วพวกเราทุกคนคือหมาเลยอ่ะ พอผ่านไปสักพัก1ดันไปเล่าให้แฟนฟังว่าตอนที่1ทะเลาะกับแฟน พวกเรายุให้มันเลิกกันก็จริงอ่ะถ้าผู้ชายดีจริงคงไม่ต้องร้องไห้ขนาดนี้ป่ะแล้วทำไมต้องเอาไปพูดก็ไม่เข้าใจคือตอนนั้น -ึงเศร้าพวก -ู เลยปลอบแต่ -ึง มาทำแบบนี้ แล้วแฟน1ก็มาว่าพวกเราแล้วไอ้3 ทนไม่ไหวด่ากลับหน้าหงายอายเพื่อนทั้งห้องไปเลยไอ้3มันก็เสียใจที่1ทำแบบนี้ทำไม ไอ้3อยู่เคืองข้างเพื่อนตลอดทำให้ไอ้3เลิกยุ่งกลับ1ไปเลย แต่1มันก็ขอโทษไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้คือเรื่องมันแรงกว่านี้แต่ไม่ขอพูดถึงแล้วกัน มันก็เลยทำให้เราไม่ชอบไม่อยากยุ่งกับ1เลย คือก็ห่างๆไปเลยแต่ก็ยังคงเรียนห้องเดี่ยวกันปกติ1ก็จะอยู่กับแฟนมันเราก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเหมือนเดิมก็ใช้ชีวิตใครชีงวิตมันจนเรียนจบแล้วเลิกติดต่อกัน แล้วมารู้ทีหลังจากเพื่อนโรงเรียนเก่าว่า 1 เนี่ยเอาเรื่องเราไปพูดให้เพื่อนเก่าฟังบอกเพื่อนว่าเราทำให้มันต้องทะเลาะกับเพื่อนบอกว่าเราใส่ไฟมันจนเพื่อนเลิกคนตอนนั้นโกรธมากอยากจะด่าแต่ก็ทำไม่ได้นอกจากช่างแมร่ง
เหตุการณ์ก็ประมาณนี้แหละก็มีเรื่องอีกเยอะแหละแต่เล่าไม่หมดก็เล่าคราวแล้วกัน
แต่สิ่งที่เราอยากจะบอก1ตอนนี้นะว่า -ู ขอโทษ -ึง นะ -ูไม่รู้ว่าทำไ ถึงไม่ชอบ -ู แต่ -ู ก็โทษนะเรื่องที่ทำให้ -ึง ไม่พอใจ -ู รู้ว่า -ู อาจเป็นเพื่อนที่แย่สำหรับ -ึงที่ -ู มีอะไรแล้วไม่พูดกับ -ึง ตรงๆแต่ -ู ไม่สบายใจจริงๆที่จะปรึกษา -ึง แต่สำหรับ -ู -ึง ก็เป็นเพื่อนที่ดีและโคตรแย่กับ -ู มากเลย
.............................................................................................
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะ ใครจะว่าอะไรคิดยังไงก็แล้วแต่ เราแค่อยากจะมาแชร์แล้วฝากถึงทุกคนถ้าคุณรู้สึกไม่ดีกับเพื่อนจริงๆคุณต้องแก้ไขไปเลยค่ะถึงมันจะแย่ยังไงคุณก็ต้องพูดกันไปเลยค่ะ จะได้ไม่เหมือนเราจากคนที่สนิทกลายเป็นเกลียดกัน