กรณีไม่ใช่พ่อเเม่ บุญคุณสำหรับญาติๆ
ออกตัวก่อนเลยเราเป็นลูกเมียน้อย เเม่เราช่วยเหลือเรื่องเงินให้กับอีกบ้านก่อนที่จะมีเรา (คุณย่าเล่าให้ฟังนะ) จนมีเราเเม่ก็ทำงานๆหาเงินเพื่อที่จะเลี้ยงเราให้สุขสบายฝั่งบ้านของเเม่ไม่อยากให้เเม่เราเป็นเมียน้อยถึงกับจะเอาเราไปเลี้ยงเเม่ไม่ยอม วันหนึ่งพ่อพาเราเข้าบ้านถามเราอยากเข้าไหม ตอบไปว่าอยาก (ตอนนั้นเราไม่รู้หลอกว่าอะไรคืออะไร) จนได้เจอลูกของพ่อซึ่งอายุมากกว่าเรา เราก็ต้องเรียกเค้าว่าพี่ เเต่เค้าบอกใครพี่เเก เค้าไม่มีน้องด้วยความเป็นเด็กก็ไม่รู้อะไรเลย ยัดเยียดความเป็นพี่ให้เค้ามาตลอดพอเราอยู่ป.2 เราต้องเริ่มทำงานเพราะเเม่เราเดินไม่ได้มาหลายปี งานที่ทำก็เป็นของที่บ้านยกของ ส่งของ เป็นหนัก ตัน เรียกว่าเหมือนเราต้องทำงานส่งพวกเค้าเรียน จนเเม่เราคิดว่าเค้าเป็นภาระของเราเค้าก็หนีเราไปเเล้วก็ตายจึงทำให้เรากับ พี่เเล้วก็เเม่ของเค้าเจอกันมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราจะต้องมี * เสมอ ง่ายๆสมมุติเค้าให้เงินเรา 5 บาทไปซื้อของ เเต่เราต้องเอาเงินกับมา 50 บาท ของที่ซื้อเค้าต้องใช้ด้วยนะ ตอนนั้นที่เราทำงานเพื่อให้เค้าสบายเพราะเราไปเอาพ่อเค้ามาเเต่เหมือนเราทำงานไม่พอ มาเรื่อยๆจนเราเข้ามหาวิทยาลัยเราคิดว่าเลือกมอไกลๆเลยจะได้ไม่ต้องกลับบ้านเพื่อให้เค้าอยู่กันเป็นครอบครัวเเต่ที่ไหนได้เรายังต้องกลับไปเเบกของเหมือนเดิมหนักกว่าเดิมด้วยเรียกว่าไม่ต้องลงต้องเรียนเลย จนรุ่นพี่(ลูกเพื่อนของเเม่เรา)ที่คอยดูเเลหาอะไรอร่อยๆให้กิน รู้เรื่องก็มาดูเเลเราทุกอย่างเรียกได้ว่าเรามีชื่อในมหาวิทยาลัยเเล้วไปสอบอย่างเดียวพี่เค้าไปเรียนให้เเล้วมาสอนวันที่เราต้องกลับบ้าน วิธีกลับบ้านด้วยตัวเราเองจะนั่งรถตู้ 8 ชั่วโมง เเต่ถ้าขับรถเองก็จะเหลือ 3-5 ชั่วโมง รุ่นพี่เค้าจึงให้เราเอารถมาใช้โดยเราขับไป กรุงเทพ เเล้วนั่งรถตู้ต่อไปบ้านอย่างนี้ตลอด 4 ปี เราทำอย่างนี้ไปเรื่อยจนเราปวดหลังหนักขึ้นจนเดินไม่ได้ ต้องนอนโรงพยาบาล ที่บ้านไม่รู้ เพื่อนเเม่เราออกค่าใช้จ่ายส่วนนี้ให้มาตลอด จนเราเรียนจบ เมียเก่าเค้าบอกอุตส่าเลี้ยงมาไม่เห็นทดเเทนบุญคุณเค้าเลย เราเลยอยากรู้ว่าต้องทดเเทนบุญคุณเท่าไหร่
การที่เราเข้าบ้านพ่อ เราไม่ได้เข้ามาตัวเปล่านะเเม่ให้สมบัติมาด้วยโดยย่าเป็นคนรับฝากเเต่เค้าไม่ใช้นะเก็บอย่างดีเเล้วก็บอกเราอย่าบอกเค้านะว่เรามีของเข้ามาด้วยเดี๋ยวเค้าเอาหมด
พวกพี่เค้าอยากได้อะไร อยากทำอะไรได้ทั้งหมดซื้อของใช้อะไรได้สบายเพราะสามารถขอเงินได้เเต่เราไม่กล้าใช้กว่าจะได้เงินมาต้องเเบกของหนัก ของที่พวกเค้าใช้ใกล้พังบ้างหรือพังก็มาให้เราใช้พอเราใช้พังก็ด่าๆๆๆๆๆให้เราใช้คืนอ่าว...???
เคยมีคนเเนะนำให้ออกมาเเต่เรายังต้องดูพ่อ เป็นคำสั่งของย่าก่อนตาย เพราะพ่อทำตัวไม่มีเกียรติไม่ทันสมัยเค้าจึงไม่ค่อยเเนะนำพ่อว่าเป็นพ่อ เเต่รุ่นพี่เค้าบอกถ้าไม่ไหวให้บอกเค้าเค้าจะมารับเอง
ตอนนี้เรากลัวเค้าจะเอาที่ของเเม่เราในหัวมีเเต่เรื่องที่
ขอเป็นพื้นที่ระบายละกัน
บุญคุณมีค่าเท่าไหร่ต้องจ่ายเงินเท่าไหร่ถึงจะหมด
ออกตัวก่อนเลยเราเป็นลูกเมียน้อย เเม่เราช่วยเหลือเรื่องเงินให้กับอีกบ้านก่อนที่จะมีเรา (คุณย่าเล่าให้ฟังนะ) จนมีเราเเม่ก็ทำงานๆหาเงินเพื่อที่จะเลี้ยงเราให้สุขสบายฝั่งบ้านของเเม่ไม่อยากให้เเม่เราเป็นเมียน้อยถึงกับจะเอาเราไปเลี้ยงเเม่ไม่ยอม วันหนึ่งพ่อพาเราเข้าบ้านถามเราอยากเข้าไหม ตอบไปว่าอยาก (ตอนนั้นเราไม่รู้หลอกว่าอะไรคืออะไร) จนได้เจอลูกของพ่อซึ่งอายุมากกว่าเรา เราก็ต้องเรียกเค้าว่าพี่ เเต่เค้าบอกใครพี่เเก เค้าไม่มีน้องด้วยความเป็นเด็กก็ไม่รู้อะไรเลย ยัดเยียดความเป็นพี่ให้เค้ามาตลอดพอเราอยู่ป.2 เราต้องเริ่มทำงานเพราะเเม่เราเดินไม่ได้มาหลายปี งานที่ทำก็เป็นของที่บ้านยกของ ส่งของ เป็นหนัก ตัน เรียกว่าเหมือนเราต้องทำงานส่งพวกเค้าเรียน จนเเม่เราคิดว่าเค้าเป็นภาระของเราเค้าก็หนีเราไปเเล้วก็ตายจึงทำให้เรากับ พี่เเล้วก็เเม่ของเค้าเจอกันมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราจะต้องมี * เสมอ ง่ายๆสมมุติเค้าให้เงินเรา 5 บาทไปซื้อของ เเต่เราต้องเอาเงินกับมา 50 บาท ของที่ซื้อเค้าต้องใช้ด้วยนะ ตอนนั้นที่เราทำงานเพื่อให้เค้าสบายเพราะเราไปเอาพ่อเค้ามาเเต่เหมือนเราทำงานไม่พอ มาเรื่อยๆจนเราเข้ามหาวิทยาลัยเราคิดว่าเลือกมอไกลๆเลยจะได้ไม่ต้องกลับบ้านเพื่อให้เค้าอยู่กันเป็นครอบครัวเเต่ที่ไหนได้เรายังต้องกลับไปเเบกของเหมือนเดิมหนักกว่าเดิมด้วยเรียกว่าไม่ต้องลงต้องเรียนเลย จนรุ่นพี่(ลูกเพื่อนของเเม่เรา)ที่คอยดูเเลหาอะไรอร่อยๆให้กิน รู้เรื่องก็มาดูเเลเราทุกอย่างเรียกได้ว่าเรามีชื่อในมหาวิทยาลัยเเล้วไปสอบอย่างเดียวพี่เค้าไปเรียนให้เเล้วมาสอนวันที่เราต้องกลับบ้าน วิธีกลับบ้านด้วยตัวเราเองจะนั่งรถตู้ 8 ชั่วโมง เเต่ถ้าขับรถเองก็จะเหลือ 3-5 ชั่วโมง รุ่นพี่เค้าจึงให้เราเอารถมาใช้โดยเราขับไป กรุงเทพ เเล้วนั่งรถตู้ต่อไปบ้านอย่างนี้ตลอด 4 ปี เราทำอย่างนี้ไปเรื่อยจนเราปวดหลังหนักขึ้นจนเดินไม่ได้ ต้องนอนโรงพยาบาล ที่บ้านไม่รู้ เพื่อนเเม่เราออกค่าใช้จ่ายส่วนนี้ให้มาตลอด จนเราเรียนจบ เมียเก่าเค้าบอกอุตส่าเลี้ยงมาไม่เห็นทดเเทนบุญคุณเค้าเลย เราเลยอยากรู้ว่าต้องทดเเทนบุญคุณเท่าไหร่
การที่เราเข้าบ้านพ่อ เราไม่ได้เข้ามาตัวเปล่านะเเม่ให้สมบัติมาด้วยโดยย่าเป็นคนรับฝากเเต่เค้าไม่ใช้นะเก็บอย่างดีเเล้วก็บอกเราอย่าบอกเค้านะว่เรามีของเข้ามาด้วยเดี๋ยวเค้าเอาหมด
พวกพี่เค้าอยากได้อะไร อยากทำอะไรได้ทั้งหมดซื้อของใช้อะไรได้สบายเพราะสามารถขอเงินได้เเต่เราไม่กล้าใช้กว่าจะได้เงินมาต้องเเบกของหนัก ของที่พวกเค้าใช้ใกล้พังบ้างหรือพังก็มาให้เราใช้พอเราใช้พังก็ด่าๆๆๆๆๆให้เราใช้คืนอ่าว...???
เคยมีคนเเนะนำให้ออกมาเเต่เรายังต้องดูพ่อ เป็นคำสั่งของย่าก่อนตาย เพราะพ่อทำตัวไม่มีเกียรติไม่ทันสมัยเค้าจึงไม่ค่อยเเนะนำพ่อว่าเป็นพ่อ เเต่รุ่นพี่เค้าบอกถ้าไม่ไหวให้บอกเค้าเค้าจะมารับเอง
ตอนนี้เรากลัวเค้าจะเอาที่ของเเม่เราในหัวมีเเต่เรื่องที่
ขอเป็นพื้นที่ระบายละกัน