มาเริ่มกันเลยนะค่ะ ตั้งแต่ตอนเด็กๆ ตอนนั้นยังเรียนอยู่ ก็จะชอบคิดว่าจะทำงานอะไรดี คือเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง ก็จะชอบคิดว่า
ถ้าเรารายได้มาตรฐานเท่านี้ เราจะมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง และเราจะเหลือเงินเก็บเท่าไหร่ จากรายได้เท่านี้ เราต้องเก็บเงินกี่เดือน
ถึงสามารถซื้อรถได้ ซื้อบ้านได้ ซื้อสิ่งที่เราอยากได้ ได้บ้าง
ตั้งแต่เด็กๆเราเป็นคนที่ชอบทำผมให้พ่อแม่ญาติพี่น้อง หรือผมตัวเองก็ชอบทำทรงให้สวย
โดยการใช้น้ำ มาฉีดใส่ผมแล้วให้ข้างหน้ามันตั้งสวย เราจะชอบทำอะไรเกี่ยวกับผมมาก แต่ไม่ได้เรียนทำผม เพราะที่บ้านไม่สนับสนุก
พอโตมาเห็นเพื่อนไปเรียนทำผม เราอยากเรียนบ้าง แต่เพื่อนบอกว่าไม่เคยเห็นเราชอบทำผมเลย คือพอเราเข้ามอต้น เราก็ไม่ได้ไปทำผมให้เพื่อนเลย
แต่ชอบทำที่บ้าน เลยไม่มีใครรู้ว่าเราชอบทำผม นอกจากคนในครอบครัว เราโดนเพื่อนหาว่าเรียนแบบ เราเลยเลิกเรียน แล้วหลังจากนั้น
เราก็หัดเรียนภาษาอังกฤษเอง ตอนนั้นเรียนยากลำบากมาก เพราะตอนที่เรียนสมัยมัธยม เราเป็นคนที่เรียนภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องเลย
พอมาหัดเรียนเอง ก็เรียนแบบหาความรู้ในเน็ตเอง ทุกคนรอบข้างมีแต่คนบอกว่ายาก เราไม่สามารถทำได้หรอก
คือไม่มีใครสอน และไม่มีใครให้กำลังใจด้วย โครตเศร้า55555 เรียนไปได้ประมาณปีกว่า ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย มีแต่พวกพื้นฐาน
หลังจากนั้นก็เปลี่ยนงานใหม่ งานยุ่งมาก เลยไม่มีเวลาเรียนภาษาอังกฤษ แล้วเราก็ทิ้งมันไป
หลังจากนั้น มาเรียนเพ้นเล็บ เรียนเสร็จมาตั้งโตเพ้นตามตลาดนัด
รู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบ เลยเลิก เปลี่ยนมาเรียนจัดดอกไม้ เรียนจบก็ไม่ได้เอาความรู้ไปต่อยอด เปลี่ยนมาเรียนนวด เรียนจบไม่ชอบ
เปลี่ยนมาเรียนแต่งหน้า55555 พิมแล้วก็ขำตัวเอง ตอนเรียนแต่งหน้าคือตั้งใจเรียนมากกกกกกกก มีแพรี่ พายเป็นไอดอล
สรุปก็รู้สึกว่าหาคนมาฝึกมือแต่งหน้าด้วยยากมาก คือเรามีเพื่อนน้อยมาก สังคมแคบมาก แล้วเพื่อนแต่ละคนอยู่ไกล แล้วเราอยู่คนโดคนเดียวด้วย
เลยรู้สึกว่ายากที่จะหาใครมานั่งให้เราได้ฝึกแต่งหน้าทุกวัน สรุปเลิก
ต่อมาเรามาฝึกทำโปรแกรมกราฟฟิค และก็รับออกแบบป้ายแบรนด์เนอร์
เรารู้สึกว่าเราชอบนะ และเราก็ไปเจอกลุ่มที่เค้า ทำภาพเวคเตอร์ขาย เราเลยทำขายบ้าง เรามีความสุขกับการออกแบบภาพเวคเตอร์มาก
แถมยังขายได้อีก คือมันดีมากเลย แต่ช่วงแรกๆ เราต้องขยันวาดรูปส่งเข้าไปขายเยอะๆ เราขยันวาดรูปมาก จนมือเราเริ่มจับเมาส์ไม่ได้
พอจับเมาส์ซักประมาณ 1 ชั่วโมง มือเราจะชา และไม่สามารถจับเมาส์ได้อีกเลย เราเลยต้อง วาดรูป 1 ชั่วโมง แล้วก็ บริหารมือ มันก็ดีขึ้นนะ
ภาพเราก็มีเยอะขึ้น ลูกค้าเริ่มซื้อมากขึ้น แต่มันยังไม่พอสำหรับเลี้ยงตัวเอง เราเลยต้องไปหางานทำเสริม เราเลยมองหางานที่เราจะทำเพิ่ม
ซึ้งแน่นอน ห้ามเป็นงานเกี่ยวกับคอม ช่วงนั้นมีน้องคนนึงบอกเราว่า ตอนนี้ทำยูทูปแล้วได้ตัง เราก็อยากทำช่องเกี่ยวกับอาหารนะ
แต่ติดปัญหาตรง เมื่อ 4 ปีที่แล้ว อุปกรณ์และเงินเราก็มีไม่พร้อม ไม่มีเพื่อนช่วยถือกล้องให้ด้วย เลยไม่ได้ทำแบบจริงจัง พอมาถึงวันนี้
แอบเสียดาย ที่ทิ้งช่องไป ไม่ทำต่อมาเรื่อยๆ
กลับมาต่อกันที่ เราเริ่มเป็นนิ้วล็อก เราเลยหางานประจำทำ พอได้งานประจำ ก็ไม่ค่อยได้วาดรูปขาย
กลับหันมาสนใจภาษาอังกฤษแทน เพราะงานเราต้องเจอต่างชาติ เราก็มาสนุกกลับภาษาอังกฤษอีกครั้ง
ครั้งนี้เราเรียนรู้ไวมาก เพราะเราได้พูดกับฝรั่งจริงๆ และเราสนุกกลับภาษาอังกฤษมาก สนุกตรงที่เราได้เห็นการพัฒนาภาษาของตัวเอง
เราเริ่มกล้าพูด มากขึ้น พอเรากล้าพูด ทีนี่เราก็มีกำลังใจ เวลาเลิกงาน เราจะกลับมาหาประโยคใหม่ๆ ไปพูดกับลูกค้าที่ทำงาน
หูเราเริ่มฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่อง แต่ก่อนตอนเราเจอฝรั่งพูดครั้งแรก เราฟังไม่รู้เรื่องเลย เหมือนไม่เคยได้ยินคำนี้ และไม่มีในคลังศัพท์ในหัว
เราเรียนภาษาอังกฤษ จนตอนนี้สามารถพูดอ่านเขียนได้ เราไม่ได้เก่งมากนะ แต่เหมือนเราต่อยอดทุกวัน ทำมันสม่ำเสมอ เวลาเราอยู่ที่ทำงาน
เราจะมีกระดาษโน๊ตเล็กๆ ไว้ท่องคำศัพท์ เวลาเราว่างไม่มีลูกค้า และเวลาขี้เกียจอ่านศัพท์ ก็จะเปิดอะไรก็ได้ที่เป็นภาษาอังกฤษ
ให้มันพูดไปเรื่อยๆ ให้หูเราชิน คือเราเป็นคนที่ เวลาอยากทำอะไรจะตั้งใจทำมากกกกกกก ทำจนทำเป็น พอเป็นแล้วก็ขี้เกียจ ช่วงที่เรียนภาษาอังกฤษ
เราทิ้งวาดรูปไปเลย แล้วก้อมีหาความรู้ในตลาดหลักทรัพย์ หาความรู้จนทำเป็นอีกเช่นกัน ทุกวันนี้หุ้นที่ซื้อติดดอยอยู่แบบนั้น ไม่ถอนไม่อะไรทั้งนั้น
รอหุ้นขึ้นค่อยขาย ทิ้งไปอีกเช่นกัน พอมาตอนนี้ สถานการณ์ที่ทำงานเริ่มไม่มั่นคง รายได้เริ่มลดลง เราเลยต้องเริ่มมองหารายได้เสริมอีกครั้ง
เลยมาเจอว่า ตอนนี้คนฮิตทำยูทูปมาก และได้รายได้ดีกันไปหลายคน เราก็แอบเสียดายอีก ตอนนี้เซงกับตัวเองมาก บางวันวาดรูปขาย บางวัน
ทำคลิปลงยูทูป บางวันเรียนอิง เวลาที่เราเริ่มจะเรียนอะไรใหม่ๆ เราจะบอกตัวเองตลอดว่า ไอ้ความรู้ที่มีอะ ไปพัฒนาต่อยอดให้มันดีก่อนมั้ย
เราเคยได้ตังจากยูทูปด้วยนะ และภาพที่เราขาย ทุกวันนี้ก็มีเงินเข้าให้เราทุกเดือน แต่ไม่เยอะมาก แต่ถ้าเราขยันทำ เรามารายได้จากการขายภาพต้องดีขึ้น
แต่นั้นแหละ เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้มาก อยากทำทุกอย่างในเวลาเดียวกัน ใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ
ฝากช่องยูทูปด้วยค่ะ เผื่อใครทำยูทูป ใครมาติดตามเรา เราติดตามกลับแน่นอนค่ะ สู้ๆทุกคน
ใครที่ชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆตลอดเวลา แต่ทำไม่ได้ดีซักอย่างบ้าง เราเป็นแบบนั้นเบื่อมาก
ถ้าเรารายได้มาตรฐานเท่านี้ เราจะมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง และเราจะเหลือเงินเก็บเท่าไหร่ จากรายได้เท่านี้ เราต้องเก็บเงินกี่เดือน
ถึงสามารถซื้อรถได้ ซื้อบ้านได้ ซื้อสิ่งที่เราอยากได้ ได้บ้าง
ตั้งแต่เด็กๆเราเป็นคนที่ชอบทำผมให้พ่อแม่ญาติพี่น้อง หรือผมตัวเองก็ชอบทำทรงให้สวย
โดยการใช้น้ำ มาฉีดใส่ผมแล้วให้ข้างหน้ามันตั้งสวย เราจะชอบทำอะไรเกี่ยวกับผมมาก แต่ไม่ได้เรียนทำผม เพราะที่บ้านไม่สนับสนุก
พอโตมาเห็นเพื่อนไปเรียนทำผม เราอยากเรียนบ้าง แต่เพื่อนบอกว่าไม่เคยเห็นเราชอบทำผมเลย คือพอเราเข้ามอต้น เราก็ไม่ได้ไปทำผมให้เพื่อนเลย
แต่ชอบทำที่บ้าน เลยไม่มีใครรู้ว่าเราชอบทำผม นอกจากคนในครอบครัว เราโดนเพื่อนหาว่าเรียนแบบ เราเลยเลิกเรียน แล้วหลังจากนั้น
เราก็หัดเรียนภาษาอังกฤษเอง ตอนนั้นเรียนยากลำบากมาก เพราะตอนที่เรียนสมัยมัธยม เราเป็นคนที่เรียนภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องเลย
พอมาหัดเรียนเอง ก็เรียนแบบหาความรู้ในเน็ตเอง ทุกคนรอบข้างมีแต่คนบอกว่ายาก เราไม่สามารถทำได้หรอก
คือไม่มีใครสอน และไม่มีใครให้กำลังใจด้วย โครตเศร้า55555 เรียนไปได้ประมาณปีกว่า ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย มีแต่พวกพื้นฐาน
หลังจากนั้นก็เปลี่ยนงานใหม่ งานยุ่งมาก เลยไม่มีเวลาเรียนภาษาอังกฤษ แล้วเราก็ทิ้งมันไป
หลังจากนั้น มาเรียนเพ้นเล็บ เรียนเสร็จมาตั้งโตเพ้นตามตลาดนัด
รู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบ เลยเลิก เปลี่ยนมาเรียนจัดดอกไม้ เรียนจบก็ไม่ได้เอาความรู้ไปต่อยอด เปลี่ยนมาเรียนนวด เรียนจบไม่ชอบ
เปลี่ยนมาเรียนแต่งหน้า55555 พิมแล้วก็ขำตัวเอง ตอนเรียนแต่งหน้าคือตั้งใจเรียนมากกกกกกกก มีแพรี่ พายเป็นไอดอล
สรุปก็รู้สึกว่าหาคนมาฝึกมือแต่งหน้าด้วยยากมาก คือเรามีเพื่อนน้อยมาก สังคมแคบมาก แล้วเพื่อนแต่ละคนอยู่ไกล แล้วเราอยู่คนโดคนเดียวด้วย
เลยรู้สึกว่ายากที่จะหาใครมานั่งให้เราได้ฝึกแต่งหน้าทุกวัน สรุปเลิก
ต่อมาเรามาฝึกทำโปรแกรมกราฟฟิค และก็รับออกแบบป้ายแบรนด์เนอร์
เรารู้สึกว่าเราชอบนะ และเราก็ไปเจอกลุ่มที่เค้า ทำภาพเวคเตอร์ขาย เราเลยทำขายบ้าง เรามีความสุขกับการออกแบบภาพเวคเตอร์มาก
แถมยังขายได้อีก คือมันดีมากเลย แต่ช่วงแรกๆ เราต้องขยันวาดรูปส่งเข้าไปขายเยอะๆ เราขยันวาดรูปมาก จนมือเราเริ่มจับเมาส์ไม่ได้
พอจับเมาส์ซักประมาณ 1 ชั่วโมง มือเราจะชา และไม่สามารถจับเมาส์ได้อีกเลย เราเลยต้อง วาดรูป 1 ชั่วโมง แล้วก็ บริหารมือ มันก็ดีขึ้นนะ
ภาพเราก็มีเยอะขึ้น ลูกค้าเริ่มซื้อมากขึ้น แต่มันยังไม่พอสำหรับเลี้ยงตัวเอง เราเลยต้องไปหางานทำเสริม เราเลยมองหางานที่เราจะทำเพิ่ม
ซึ้งแน่นอน ห้ามเป็นงานเกี่ยวกับคอม ช่วงนั้นมีน้องคนนึงบอกเราว่า ตอนนี้ทำยูทูปแล้วได้ตัง เราก็อยากทำช่องเกี่ยวกับอาหารนะ
แต่ติดปัญหาตรง เมื่อ 4 ปีที่แล้ว อุปกรณ์และเงินเราก็มีไม่พร้อม ไม่มีเพื่อนช่วยถือกล้องให้ด้วย เลยไม่ได้ทำแบบจริงจัง พอมาถึงวันนี้
แอบเสียดาย ที่ทิ้งช่องไป ไม่ทำต่อมาเรื่อยๆ
กลับมาต่อกันที่ เราเริ่มเป็นนิ้วล็อก เราเลยหางานประจำทำ พอได้งานประจำ ก็ไม่ค่อยได้วาดรูปขาย
กลับหันมาสนใจภาษาอังกฤษแทน เพราะงานเราต้องเจอต่างชาติ เราก็มาสนุกกลับภาษาอังกฤษอีกครั้ง
ครั้งนี้เราเรียนรู้ไวมาก เพราะเราได้พูดกับฝรั่งจริงๆ และเราสนุกกลับภาษาอังกฤษมาก สนุกตรงที่เราได้เห็นการพัฒนาภาษาของตัวเอง
เราเริ่มกล้าพูด มากขึ้น พอเรากล้าพูด ทีนี่เราก็มีกำลังใจ เวลาเลิกงาน เราจะกลับมาหาประโยคใหม่ๆ ไปพูดกับลูกค้าที่ทำงาน
หูเราเริ่มฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่อง แต่ก่อนตอนเราเจอฝรั่งพูดครั้งแรก เราฟังไม่รู้เรื่องเลย เหมือนไม่เคยได้ยินคำนี้ และไม่มีในคลังศัพท์ในหัว
เราเรียนภาษาอังกฤษ จนตอนนี้สามารถพูดอ่านเขียนได้ เราไม่ได้เก่งมากนะ แต่เหมือนเราต่อยอดทุกวัน ทำมันสม่ำเสมอ เวลาเราอยู่ที่ทำงาน
เราจะมีกระดาษโน๊ตเล็กๆ ไว้ท่องคำศัพท์ เวลาเราว่างไม่มีลูกค้า และเวลาขี้เกียจอ่านศัพท์ ก็จะเปิดอะไรก็ได้ที่เป็นภาษาอังกฤษ
ให้มันพูดไปเรื่อยๆ ให้หูเราชิน คือเราเป็นคนที่ เวลาอยากทำอะไรจะตั้งใจทำมากกกกกกก ทำจนทำเป็น พอเป็นแล้วก็ขี้เกียจ ช่วงที่เรียนภาษาอังกฤษ
เราทิ้งวาดรูปไปเลย แล้วก้อมีหาความรู้ในตลาดหลักทรัพย์ หาความรู้จนทำเป็นอีกเช่นกัน ทุกวันนี้หุ้นที่ซื้อติดดอยอยู่แบบนั้น ไม่ถอนไม่อะไรทั้งนั้น
รอหุ้นขึ้นค่อยขาย ทิ้งไปอีกเช่นกัน พอมาตอนนี้ สถานการณ์ที่ทำงานเริ่มไม่มั่นคง รายได้เริ่มลดลง เราเลยต้องเริ่มมองหารายได้เสริมอีกครั้ง
เลยมาเจอว่า ตอนนี้คนฮิตทำยูทูปมาก และได้รายได้ดีกันไปหลายคน เราก็แอบเสียดายอีก ตอนนี้เซงกับตัวเองมาก บางวันวาดรูปขาย บางวัน
ทำคลิปลงยูทูป บางวันเรียนอิง เวลาที่เราเริ่มจะเรียนอะไรใหม่ๆ เราจะบอกตัวเองตลอดว่า ไอ้ความรู้ที่มีอะ ไปพัฒนาต่อยอดให้มันดีก่อนมั้ย
เราเคยได้ตังจากยูทูปด้วยนะ และภาพที่เราขาย ทุกวันนี้ก็มีเงินเข้าให้เราทุกเดือน แต่ไม่เยอะมาก แต่ถ้าเราขยันทำ เรามารายได้จากการขายภาพต้องดีขึ้น
แต่นั้นแหละ เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้มาก อยากทำทุกอย่างในเวลาเดียวกัน ใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ
ฝากช่องยูทูปด้วยค่ะ เผื่อใครทำยูทูป ใครมาติดตามเรา เราติดตามกลับแน่นอนค่ะ สู้ๆทุกคน