สวัสดีครับ
ผมมีปัญหาอยากปรึกษาครับพอดีผมคบกับแฟนมาได้เกือบปีละครับตอนคบกันได้ประมาณ3เดือนแรกผมมารู้ทีหลังว่าเค้ายังอยู่บ้านเดียวกันกับแฟนเก่าผมช็อคครับพี่ทำอะไรไม่ถูกเลยเค้าก็มาสารภาพกับผมว่าไม่ได้ตั้งใจโกหกแต่ยังไม่พร้อมที่จะบอกผมเค้าก็อธิบายไปครับว่าเลิกกันได้4-5ปีมาแล้วที่อยู่ด้วยกันก็เพราะลูกละก็แยกกันอยุ่คนละห้องต่างคนต่างอยู่ไม่ได้มีอะไรกันครับที่อยู่ก็คิดกันเป็นญาติแค่นั้นไม่มีอะไรจริงๆเลยชวนผมไปอยู่ด้วยเพื่อความบริสุทธิ์ใจครับตอนนั้นผมอยู่ต่างประเทศอีกเดือนจะกลับไทยพอดีเลยตัดสินใจลองไปอยู่ดูครับผมไปอยู่บ้านเค้า2เดือนครับเค้าก็ต่างคนต่างอยู่ครับพี่นอนคนละห้องก็คุยกันเหมือนเพื่อนกันปกติครับแล้วผมก็อยากรู้เรื่องลูก(คู่ผมเป็นแบบช-ชนะครับแฟนเก่าเค้าก็เป็นชครับ) ผมเลยถามเค้าไปว่าลูกจริงไหมเค้าก็ลังเลนิดนึงครับผมเลยย้ำขอความจริงนะสุดท้ายเค้าก็ยอมบอกครับว่ารับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมกับเเฟนเก่าเค้าผมก็พอเดาออกตั้งแต่แรกละครับแค่อยากฟังจากปากเค้าเฉยๆพออยู่ไปเดือนที่สองผมแอบดูมือถือแฟนครับก็เห็นเค้าคุยกับคนอื่นบอกคิดถึงกันโทรหากันตลอดผมถามเค้าตรงๆเค้าก็บอกขอโทษให้โอกาสเค้านะโอเคผมก็ให้ครับแต่ผมขอกลับมาทำงานต่างประเทศนะเค้าก็ตกลงครับหลังจากนั้นมาความเชื่อใจผมก็ไม่เหมือนเดิมครับแล้วเราก็ทะเลาะกันเรื่องแฟนเก่าเค้าบ่อยมากผมเคยขอให้เค้าแยกกันอยู่เค้าก็บอกไม่แยกครับทั้งเค้าและแฟนเก่าเค้าก็คุยกับผมว่าไม่ได้มีอะไรกันจริงๆอันนี้ผมก็เข้าใจนะแต่ผมไม่สบายใจที่ต้องมาอยู่ตรงจุดๆนี้ครับจุดที่เราอยู่ด้วยกันบ้านเดียวกันถึงแม้จะต่างคนต่างอยู่ผมก็ยังรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินอยู่ดีพูดเรื่องนี้ทีไรทะเลาะกันทุกทีครับผมเหนื่อยกับการอยู่แบบนี้แบบที่เค้าคิดว่าต่างคนต่างอยู่แต่อยู่บ้านเดียวกันนะครับผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงดีมันทรมานหัวใจเหลือเกินเวลาเห็นแฟนเราทำอะไรหรือใช้ของใช้รถของเเฟนเก่ามันเจ็บจี้ดทุกทีเลยครับผมเห็นแก่ตัวไปไหมที่ขอให้เค้าแยกกันอยู่แฟนผมบอกถ้าแยกแยกได้แต่ลูกจะลำบากครับมันอาจจะมีเรื่องบ้านเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวด้วยครับเพราะเค้าสร้างมาด้วยกันผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับอยู่ก็อยู่ไม่ได้จะไปก็ไปไม่ไหวผมไม่รู้ว่าอยู่กับไม่อยู่อันไหนจะทรมานน้อยกว่ากันไม่รู้ครับ.
รัก อยู่ต่อไม่ไหวออกมาก็ไม่ได้
ผมมีปัญหาอยากปรึกษาครับพอดีผมคบกับแฟนมาได้เกือบปีละครับตอนคบกันได้ประมาณ3เดือนแรกผมมารู้ทีหลังว่าเค้ายังอยู่บ้านเดียวกันกับแฟนเก่าผมช็อคครับพี่ทำอะไรไม่ถูกเลยเค้าก็มาสารภาพกับผมว่าไม่ได้ตั้งใจโกหกแต่ยังไม่พร้อมที่จะบอกผมเค้าก็อธิบายไปครับว่าเลิกกันได้4-5ปีมาแล้วที่อยู่ด้วยกันก็เพราะลูกละก็แยกกันอยุ่คนละห้องต่างคนต่างอยู่ไม่ได้มีอะไรกันครับที่อยู่ก็คิดกันเป็นญาติแค่นั้นไม่มีอะไรจริงๆเลยชวนผมไปอยู่ด้วยเพื่อความบริสุทธิ์ใจครับตอนนั้นผมอยู่ต่างประเทศอีกเดือนจะกลับไทยพอดีเลยตัดสินใจลองไปอยู่ดูครับผมไปอยู่บ้านเค้า2เดือนครับเค้าก็ต่างคนต่างอยู่ครับพี่นอนคนละห้องก็คุยกันเหมือนเพื่อนกันปกติครับแล้วผมก็อยากรู้เรื่องลูก(คู่ผมเป็นแบบช-ชนะครับแฟนเก่าเค้าก็เป็นชครับ) ผมเลยถามเค้าไปว่าลูกจริงไหมเค้าก็ลังเลนิดนึงครับผมเลยย้ำขอความจริงนะสุดท้ายเค้าก็ยอมบอกครับว่ารับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมกับเเฟนเก่าเค้าผมก็พอเดาออกตั้งแต่แรกละครับแค่อยากฟังจากปากเค้าเฉยๆพออยู่ไปเดือนที่สองผมแอบดูมือถือแฟนครับก็เห็นเค้าคุยกับคนอื่นบอกคิดถึงกันโทรหากันตลอดผมถามเค้าตรงๆเค้าก็บอกขอโทษให้โอกาสเค้านะโอเคผมก็ให้ครับแต่ผมขอกลับมาทำงานต่างประเทศนะเค้าก็ตกลงครับหลังจากนั้นมาความเชื่อใจผมก็ไม่เหมือนเดิมครับแล้วเราก็ทะเลาะกันเรื่องแฟนเก่าเค้าบ่อยมากผมเคยขอให้เค้าแยกกันอยู่เค้าก็บอกไม่แยกครับทั้งเค้าและแฟนเก่าเค้าก็คุยกับผมว่าไม่ได้มีอะไรกันจริงๆอันนี้ผมก็เข้าใจนะแต่ผมไม่สบายใจที่ต้องมาอยู่ตรงจุดๆนี้ครับจุดที่เราอยู่ด้วยกันบ้านเดียวกันถึงแม้จะต่างคนต่างอยู่ผมก็ยังรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินอยู่ดีพูดเรื่องนี้ทีไรทะเลาะกันทุกทีครับผมเหนื่อยกับการอยู่แบบนี้แบบที่เค้าคิดว่าต่างคนต่างอยู่แต่อยู่บ้านเดียวกันนะครับผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงดีมันทรมานหัวใจเหลือเกินเวลาเห็นแฟนเราทำอะไรหรือใช้ของใช้รถของเเฟนเก่ามันเจ็บจี้ดทุกทีเลยครับผมเห็นแก่ตัวไปไหมที่ขอให้เค้าแยกกันอยู่แฟนผมบอกถ้าแยกแยกได้แต่ลูกจะลำบากครับมันอาจจะมีเรื่องบ้านเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวด้วยครับเพราะเค้าสร้างมาด้วยกันผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับอยู่ก็อยู่ไม่ได้จะไปก็ไปไม่ไหวผมไม่รู้ว่าอยู่กับไม่อยู่อันไหนจะทรมานน้อยกว่ากันไม่รู้ครับ.