ผมกับภริยาคบกันมาเกือบ 10 ปี และได้แต่งงานกันมาแล้วประมาณ 6 ปีกว่า มีลูกชายสองคน อายุ 3 ขวบและ 1 ขวบ 8 เดือน
ผมทำงานเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ ภริยาทำงานธ.เอกชนโดย work from home อยู่ที่บ้านของพ่อแม่ผมพร้อมกับลูก ส่วนตัวผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด จะกลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง
เรื่องมีอยู่ว่าระยะหลังภริยาผมทะเลาะกับแม่ของผมบ่อยมากจนไม่คุยกันเลย ทั้งสองคนเป็นคนใจร้อนปากไว พูดไม่ค่อยคิด เลยเกิดการกระทบกระทั่งกัน จนวันหนึ่งผมอยู่ในเหตุการณ์ทะเลาะกัน ผมกับภริยาฝากทองไว้กับแม่และภริยาต้องการใช้แหวนทองแต่คุณแม่หาไม่เจอ แฟนจึงหงุดหงิดใช้คำพูดแรงขึ้นเสียงด่าแม่ผมทั้งๆที่ผมเคยบอกว่าให้ค่อยๆคุยกัน ลองหาดูดีๆก่อนภริยาผมก็ไม่หยุด จนผมพลั้งมือตบหน้าภริยาไป 1 ครั้ง ภริยาผมบอกเลิกโดยขอแยกกันอยู่และให้แบ่งลูกกันไปเลี้ยง
หลังจากเหตุที่เกิดขึ้นผมสำนึกผิดและรู้สึกผิดมากจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง พยายามทำทุกอย่าง พยายามแก้ไขตามง้อก็ไม่เป็นผล ตอนนี้ผมเลยไม่รู้จะทำยังไงดีจะกลับไปแก้ไขอะไรก็ไม่ได้แล้ว ผมรักลูกทั้งสองคนมาก ไม่อยากให้แยกกันเพราะทั้งลูกทั้งสองคนจะเรียกหากันเวลาไม่เจอหน้า ทำให้ผมสะเทือนใจมาก
รบกวนขอคำปรึกษาสำหรับผู้มีประสบการณ์มาก่อนด้วยครับ
ภริยาขอเลิก ขอแยกกันอยู่และแบ่งลูกไปเลี้ยง ผมควรทำยังไงดีครับ
ผมทำงานเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ ภริยาทำงานธ.เอกชนโดย work from home อยู่ที่บ้านของพ่อแม่ผมพร้อมกับลูก ส่วนตัวผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด จะกลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง
เรื่องมีอยู่ว่าระยะหลังภริยาผมทะเลาะกับแม่ของผมบ่อยมากจนไม่คุยกันเลย ทั้งสองคนเป็นคนใจร้อนปากไว พูดไม่ค่อยคิด เลยเกิดการกระทบกระทั่งกัน จนวันหนึ่งผมอยู่ในเหตุการณ์ทะเลาะกัน ผมกับภริยาฝากทองไว้กับแม่และภริยาต้องการใช้แหวนทองแต่คุณแม่หาไม่เจอ แฟนจึงหงุดหงิดใช้คำพูดแรงขึ้นเสียงด่าแม่ผมทั้งๆที่ผมเคยบอกว่าให้ค่อยๆคุยกัน ลองหาดูดีๆก่อนภริยาผมก็ไม่หยุด จนผมพลั้งมือตบหน้าภริยาไป 1 ครั้ง ภริยาผมบอกเลิกโดยขอแยกกันอยู่และให้แบ่งลูกกันไปเลี้ยง
หลังจากเหตุที่เกิดขึ้นผมสำนึกผิดและรู้สึกผิดมากจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง พยายามทำทุกอย่าง พยายามแก้ไขตามง้อก็ไม่เป็นผล ตอนนี้ผมเลยไม่รู้จะทำยังไงดีจะกลับไปแก้ไขอะไรก็ไม่ได้แล้ว ผมรักลูกทั้งสองคนมาก ไม่อยากให้แยกกันเพราะทั้งลูกทั้งสองคนจะเรียกหากันเวลาไม่เจอหน้า ทำให้ผมสะเทือนใจมาก
รบกวนขอคำปรึกษาสำหรับผู้มีประสบการณ์มาก่อนด้วยครับ