วันที่ 1 ชีวิตมักไม่เป็นไปตามแผนเสมอ
ก่อนออกเดินทางผมวางแผนไว้ว่าวันแรกอยากไปนอน บ้านป่าหมาก ประจวบ ที่ต้องขึ้นเขาไป 30 กว่าโล นั้นคือจุดหมายแรกของผม
เริ่มต้นวันแรกของการเดินทางกับความร้อนมาก ๆ ของภาคกลาง อุณหภูมิราว ๆ 40 กว่าองศา หลังจากเตรียมแพ็คกระเป๋าเสร็จ ก็ออกเดินทางตอน 9 โมงกว่า ๆ ร้อนมาก ๆ ร้อนจนเสี่ยงกับโรค heat stroke จริง ๆ สำหรับเพื่อน ๆ ชาวไบค์เกอร์หรือนักเดินทางที่ชอบเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์ ช่วงนี้ระวังกับโรค heat stroke ด้วยครับ มันร้อนจนระหว่างขี่รถอยู่เหงื่อออกในหมวกได้ ต้องคอยจอดกินน้ำเป็นระยะ ๆ อย่าให้ขาด เราไม่มีแอร์แบบรถยนต์ ช่วงที่ผมเดินทาง (วันที่ 1 วันแรงงาน) ตามเพจในเฟสกระจายข่าวความเสี่ยงโรค heat stroke บ่อยมาก เพราะมันร้อนจริง ๆ เลยต้องป้องกันตัวเองหน่อย ถอดเสื้อชุบน้ำแล้วขี่เอา ไม่ต้องกลัวชื้นเลย เพราะขี่ได้ 10 นาทีก็แห้งหมดแล้วครับ ร้อนจริง ๆ
ประมาณ 11 โมง แวะอัดน้ำกับชีสเบอร์เกอร์กุ้ง ปตท.บายพาสหัวหิน กดดูโลเคชั่นสถานที่แรกที่จะไปกางเต็นท์ รร.ตชด บ้านป่าหมาก ห่างอีก 50 กว่ากิโล ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่ทำไม GPS เด้งเป็นชั่วโมงเลยหว่า และเริ่มออกเดินทางต่อ อีก 50 โล จะได้พักซักที ใกล้ถึงเป้าหมายอีก 30 โล ระหว่างทางรู้สึกอากาศดีขึ้น อุณหภูมิที่รถแจ้งว่าอยู่ราว ๆ 36-37 องศาเท่านั้น ไม่แน่ใจเพราะว่าขึ้นเขาด้วยรึเปล่า
หารู้ไม่ หายนะกำลังรอเราอยู่ข้างหน้า
น้ำมันเหลือสองขีด เลยแวะปั้มหลอดชาวบ้านข้างทางเติมน้ำมันกับซื้อน้ำ ถามทางป้าคนขายว่าบ้านป่าหมากไปทางไหนครับ
ป้าบอกว่า ตรงไปอย่างเดียวเลยหนุ่ม ทางจะรุงรังนิดหน่อย แต่ไปได้สบาย ๆ เห็นรถเก๋งไปกันเยอะแยะ แต่สัญญาณมือถือไม่ค่อยมีนะ ระวังหลง
นึกว่าป้าขู่ให้กลัว ขี่ต่อด้วยความสบายใจ อากาศเริ่มเย็นขึ้น สงสัยขึ้นเขา จนเจอทางกึ่ง ๆ วิบาก คิดในใจ ทางถือว่ากระจอกมาก มาได้ยัน R1 จอดถ่ายรูปซะหน่อย
ไปสักพักเริ่มฮาไม่ออก ทำไมมันวิบากกรรมขึ้นเรื่อย ๆ ทางแยกก็โครตเยอะ ไหนป้าบอกตรงอย่างเดียว อกล่างนี้ขูดแล้วขูดอีก GPS ก็ใช้ไม่ได้ สัญญาณมือถือก็ไม่มี เหมือนจีบสาวแล้วโดนเธอบล็อคไลน์ 😭
จอดกินน้ำแล้วคิดว่าจะเสี่ยงไปต่อ หรือ พอแค่นี้ดี คนอื่นที่เขาไปนี้ไปกันยังไงหนอ จนสุดท้ายก็คิดว่าเหนื่อยก็พัก หันรถกลับ ขาเข้าเสียเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ขาออกเสียอีกเกือบสองชั่วโมง กับระยะทางแค่ หกสิบกว่าโล เหนื่อยมาก ร้อนมาก น้ำก็หมด มือถือแบตก็จะหมด สัญญาณก็ไม่มี ถือว่ายังทำการบ้านมาไม่พอ (ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองวางแผนมาดีแล้วนะ) ถือว่าเป้าหมายแรกพัง
เข้าไป 11 โมงกว่า ๆ ออกมาสามโมงกว่า เหนื่อยมาก เลยแวะร้านข้าวชาวบ้านเติมพลังและพักให้หายเหนื่อย ชาร์จแบตอุปกรณ์ไฟฟ้า กับข้าวอร่อยดี ได้เยอะด้วยนะ 30 บาทเอง
ต่อไปจะเอายังไงดี แผนวันแรกล่มแล้ว จะไปต่อชุมพรเลยดีไหม เปิดดู GPS อีกสองร้อยกว่าโล ...
เปิด Agoda หาที่นอนดีกว่า ได้ที่พักชื่อ เดอะบีช วิลเลจ รีสอร์ท ห่างไปแค่ 40 โล 30 นาทีน่าจะถึง
ก่อนจะออกจากร้าน เหมือนดวงอาทิตย์ทะเลาะกับดวงจันทร์เลยงอนหายไป เมฆฝนเข้ามาแทน ทำได้แต่สวดอ้อนวอนพระเจ้าว่าอย่าเพิ่งตก อีก 40 โลให้ผมถึงที่พักก่อนนะ
สงสัยพระเจ้าเห็นเราบ่นร้อน เลยจัดฝนให้ชุดใหญ่
ฝนหยุดก็ขี่ไปที่พักต่อ จะได้นอนตากแอร์พักสักที
ห้องพักผมใส่สปอยไว้นะครับ สำหรับคนอยากดูสภาพห้อง ชื่อที่พัก The beach Village สวยงาม หรูหรา จองผ่านอโกด้าได้โปร ราคาไม่แพงด้วย มีสระน้ำ และที่สำคัญ ไม่ไกลจากทะเล มีจักรยานให้ใช้ฟรีด้วยนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่พักหรูหราใช้ได้เลย จากตอนแรกวางแผนไว้ว่าจะไปกางเต็นท์นอนนะเนียะ
แต่อนิจจา พนักงานรูดบัตรสองรอบ แถมดันเป็นบัตรเดบิต หักเงินเลยอีก ต้องรอเงินมัน Void เข้าบัญชีอีกกี่วันก็ไม่รู้ 555 ซวยสองเด้ง
ไหน ๆ แผนก็พังละ ตังโดนหักอีก กางเต็นท์นอนบนเตียงเลย ต้มมาม่ากินเบียร์ย้อมใจ พรุ่งนี้เที่ยงค่อยออก วันแรกก็มีแต่เรื่องซวย ๆ ซะแล้ว 555 ด้วยความเหนื่อยจากการไปลงบนเขากว่า 2 ชั่วโมงกว่า ๆ ทำให้คืนนี้ไม่ได้ไปเที่ยวต่อไหนครับ นอนหลับยาว ๆ ยันเช้าเลย
เช้าวันที่ 2 ผมตื่นก่อนเวลาอาหารเช้า 1 ชั่วโมง (อาหารพร้อมตอน 7.30) เลยยืมจักรยานปั่นไปดูทะเลเสียหน่อย
สภาพแวดล้อมสวยงามใช้ได้เลย เหมือนหาดส่วนตัว แต่ผมไม่ได้เล่นนะ เพราะแดดมันจ้ามาก ยืนตากแดดนาน ๆ ก็จะเป็นลมแล้ว กลับไปเล่นน้ำที่พักก็ได้ เลยได้แต่เดินถ่ายรูปอย่างเดียวแทน
ถ่ายรูปจนหน่ำใจแล้วก็กลับที่พักไปกินอาหารเช้าโลด เตรียมออกเดินทางต่อ
ผมใส่สปอยอาหารเช้าเอาไว้นะครับ สำหรับคนอยากดูว่าอาหารเช้ามันมีอะไรบ้าง แพนเค้กอร่อยมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากกินข้าวเช้า กับชมวิวทะเลแล้ว ก็รีบออกไปต่อชุมพรโดยไว เพราะใช้เวลาราว ๆ 4 ชั่วโมงถึงที่หมาย เลยต้องรีบหน่อยอยากถึงก่อนบ่าย
พอใกล้ถึง มีทางวิบากพอหอมปากหอมคอ และถึงที่หมาย น้ำตกคลองเพรา หรือ อุทยานแห่งชาติน้ำหงาว มาถึงก็เดินไปสอบถามเจ้าหน้าที่ว่ากางเต็นท์ตรงไหนได้บ้าง
เกือบลืมบอกระหว่างทาง ถ้าวิ่งเส้นอุทยานเขาสามร้อยยอด วิวสวยมาก จอดถ่ายรูปได้เลยนะครับ รถน้อยสุด ๆ
เจ้าหน้าที่ใจดีมาก พาเดินสำรวจจุดที่คนนิยมกางกันบ่อย ๆ ผมได้ทำเลแจ่ม จึงเริ่มลงมือกางเต็นท์ทันที เก็บกดจากเมื่อวาน
เดี๋ยวมาต่อนะครับ ตัวอักษรเกินละ
[CR] ขี่รถเครื่องตะลุยแดนใต้ 2137 km.
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้