แม่ ชอบจัดการชีวิตเรามากแทบทุกเรื่อง
ที่ทำงานรับพนักงานใหม่มาเขาก็ไล่เราออกแม่บอกว่าเราโกหก โง่ ไม่รู้ทันคนอื่น ต่างๆนาๆ เราคบเพื่อน อายุห่างจากเราพอสมควร เขาไปรับส่งในเวลาจำเป็นให้ยืมเงิน ให้ความช่วยเหลือ แต่แม่เราบอกเขาคิดเกินเพื่อนไปคลุกคีอยู่กับเขา เราให้เขามาช่วยซ่อมไฟ แม่ก็บอกว่าเป็นการชักนำเอาเข้าบ้าน กลัวว่าจะมาลักพาตัวลูกเราไป แล้วถ้ามารับที่โรงเรียนมาลักพาตัวไปจะทำยังไง เราบอกครูว่าไม่มีใครมารับนอกจากตายายและพ่อแม่เท่านั้นมรแค่นี้ เขาไม่ให้เราคบเพื่อน ระแวงต่างๆนาๆ เรามีเพื่อนแม่ก็ว่า เขาจัดแจงบังคับไม่ปล่อยให้เป็นไปตามวัย จะทำอะไรด้วยตัวเองก็ไม่ได้ต้องมาบอกเขาทุกเรื่อง จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟเองก็มีปัญหาบอกไม่ให้เงินไปจ่ายนี้ไม่เห็นหัวเลยใช่ไหมจะทำอะไรเองแล้วใช่ไหม ทุกการตัดสินใจของเราเขาจะด่าทุกครั้งจะทำอะไรเองจะรับผิดชอบเองก็บอกปีกกล้าขาแข็ง ทำอะไรพลาดขึ้นมานิดหน่อยก็โทษเราก่อนการแก้ปัญหาทุกครั้งว่าเป็นเพราะเรา เรามีน้องชาย วันๆไม่ทำอะไร กินนอน คือแย่มาก แบบไม่ทำอะไรเลยแม้แต่เสื้อผ้าที่ต้องใส่ของตัวเองก็ไม่ทำ แม่ก็จะคอยเป็นห่วงน้องตลอดทั้งที่มันโตมากแล้ว เราไม่มีเงินไปทำงาน เขาก็ไม่สนใจ กลับพูดว่า น้องอยู่บ้านมัข้าวกินไหม มีอะไรกินหรือเปล่า คือน้องไม่ทำอะไรเลยจริงๆ วันๆหนึ่ง แม่ก็จะมาขอเงินเรา เราให้จนจะหมดตัวเพราะเรามีภาระรับผิดชอบ แกก็จะตามด่าแบบขั้นรุนแรง เราลืมบอกว่าได้เงินแล้วแล้วกำลังจะเอาไปจ่ายค่าไฟ เขาด่าเราแบบสาดเสียเทเสียว่าเห็นหัวกุไหม ไม่เคยเคารพกุ จะไปจ่ายเองจัดแจงเอง เก่งแล้วนิ ปีกกล้าขาแข็งกับกูแล้ว สารเลว เราบอกว่าแค่ลืมบอกแค่เนียมันต้องเป็นเรื่องใหญ่โตเลยหรือไง หนูจ่ายแม่จ่ายมันก็มี ค่าเท่ากัน เขาก็ด่าว่าอย่ามาเถียงกู อีลูกไม่ให้คุณ อีเด็กเวร ด่าหยาบคายมาก เรากลับจากทำงานเหนื่อยๆเจอสภาพนี้เราก็ไม่ไหว เขาถึงขั้นพังโต๊ะทำงานพังของทุกอย่างมากระทืบเรา เอาไม้ฟาดเรา เราเคยจะออกไปอยู่เองส่วนตัว เขาตามราวีเราไม่เลิกแน่ๆ เราจะจ้างพี่เลี้ยงเขาไม่ให้จ้างเพราะกลัวมาทำร้ายลูกเรา เราก็อะให้เลี้ยงวันดีคืนดี อาลาวาสมาไม่อยากเลี่ยงก้เอามาคืนทั้งที่ทำงานอยู่ พอหายก็มารับไปเป็นบ่อยมาก เรารู้สึกเบื่อและหนีไม่พ้นและแกก็ไม่หาย จากการเป็นนิสัยแบบนี้ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทุกความคิดเป็นของตัวเราเองเท่ากับเราไม่ฟังแม่ กลายเป็นเราดื้อ เขาก็จะด่าเรามากกว่าพูดเหตุผล เขาไม่อยากให้ผิดผลาดในชีวิตอยากให้เดินตามทางที่เขาวางเอาไว้แบบไม่เสียหายอะไรเลย ความเป็นจริงของชีวิตมันไม่ใช่แบบนี้ในความคิดเรา
พ่อแม่ใครเป็นแบบนี้
ที่ทำงานรับพนักงานใหม่มาเขาก็ไล่เราออกแม่บอกว่าเราโกหก โง่ ไม่รู้ทันคนอื่น ต่างๆนาๆ เราคบเพื่อน อายุห่างจากเราพอสมควร เขาไปรับส่งในเวลาจำเป็นให้ยืมเงิน ให้ความช่วยเหลือ แต่แม่เราบอกเขาคิดเกินเพื่อนไปคลุกคีอยู่กับเขา เราให้เขามาช่วยซ่อมไฟ แม่ก็บอกว่าเป็นการชักนำเอาเข้าบ้าน กลัวว่าจะมาลักพาตัวลูกเราไป แล้วถ้ามารับที่โรงเรียนมาลักพาตัวไปจะทำยังไง เราบอกครูว่าไม่มีใครมารับนอกจากตายายและพ่อแม่เท่านั้นมรแค่นี้ เขาไม่ให้เราคบเพื่อน ระแวงต่างๆนาๆ เรามีเพื่อนแม่ก็ว่า เขาจัดแจงบังคับไม่ปล่อยให้เป็นไปตามวัย จะทำอะไรด้วยตัวเองก็ไม่ได้ต้องมาบอกเขาทุกเรื่อง จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟเองก็มีปัญหาบอกไม่ให้เงินไปจ่ายนี้ไม่เห็นหัวเลยใช่ไหมจะทำอะไรเองแล้วใช่ไหม ทุกการตัดสินใจของเราเขาจะด่าทุกครั้งจะทำอะไรเองจะรับผิดชอบเองก็บอกปีกกล้าขาแข็ง ทำอะไรพลาดขึ้นมานิดหน่อยก็โทษเราก่อนการแก้ปัญหาทุกครั้งว่าเป็นเพราะเรา เรามีน้องชาย วันๆไม่ทำอะไร กินนอน คือแย่มาก แบบไม่ทำอะไรเลยแม้แต่เสื้อผ้าที่ต้องใส่ของตัวเองก็ไม่ทำ แม่ก็จะคอยเป็นห่วงน้องตลอดทั้งที่มันโตมากแล้ว เราไม่มีเงินไปทำงาน เขาก็ไม่สนใจ กลับพูดว่า น้องอยู่บ้านมัข้าวกินไหม มีอะไรกินหรือเปล่า คือน้องไม่ทำอะไรเลยจริงๆ วันๆหนึ่ง แม่ก็จะมาขอเงินเรา เราให้จนจะหมดตัวเพราะเรามีภาระรับผิดชอบ แกก็จะตามด่าแบบขั้นรุนแรง เราลืมบอกว่าได้เงินแล้วแล้วกำลังจะเอาไปจ่ายค่าไฟ เขาด่าเราแบบสาดเสียเทเสียว่าเห็นหัวกุไหม ไม่เคยเคารพกุ จะไปจ่ายเองจัดแจงเอง เก่งแล้วนิ ปีกกล้าขาแข็งกับกูแล้ว สารเลว เราบอกว่าแค่ลืมบอกแค่เนียมันต้องเป็นเรื่องใหญ่โตเลยหรือไง หนูจ่ายแม่จ่ายมันก็มี ค่าเท่ากัน เขาก็ด่าว่าอย่ามาเถียงกู อีลูกไม่ให้คุณ อีเด็กเวร ด่าหยาบคายมาก เรากลับจากทำงานเหนื่อยๆเจอสภาพนี้เราก็ไม่ไหว เขาถึงขั้นพังโต๊ะทำงานพังของทุกอย่างมากระทืบเรา เอาไม้ฟาดเรา เราเคยจะออกไปอยู่เองส่วนตัว เขาตามราวีเราไม่เลิกแน่ๆ เราจะจ้างพี่เลี้ยงเขาไม่ให้จ้างเพราะกลัวมาทำร้ายลูกเรา เราก็อะให้เลี้ยงวันดีคืนดี อาลาวาสมาไม่อยากเลี่ยงก้เอามาคืนทั้งที่ทำงานอยู่ พอหายก็มารับไปเป็นบ่อยมาก เรารู้สึกเบื่อและหนีไม่พ้นและแกก็ไม่หาย จากการเป็นนิสัยแบบนี้ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทุกความคิดเป็นของตัวเราเองเท่ากับเราไม่ฟังแม่ กลายเป็นเราดื้อ เขาก็จะด่าเรามากกว่าพูดเหตุผล เขาไม่อยากให้ผิดผลาดในชีวิตอยากให้เดินตามทางที่เขาวางเอาไว้แบบไม่เสียหายอะไรเลย ความเป็นจริงของชีวิตมันไม่ใช่แบบนี้ในความคิดเรา