อันนี้แค่มาระบายนะหรือเรียกว่าเล่าสู่กันอ่านก็ได้ คือมันค่อนข้างอึดอัดเลยมาโพสไว้ในนี้เฉยๆเด้อ
ตอนเรายังเด็กพ่อแม่เอาเรากับน้องมาฝากไว้กับย่าตั้งแต่เรา4ขวบจะได้เจอกันช่วงปิดเทอมใหญ่(มี.ค-พ.ค)ที่จะมารับไปอยู่ด้วยที่กทม หรือช่วงปีใหม่ที่จะมารับไปเยี่ยมคุณยาย ตอนอยู่บ้านย่าไม่ได้สบายเลยขึ้นป.1(6ขวบเพราะเข้าก่อนเกณ) ต้องซักผ้าเอง[ซักมือ] และต้องหัดเกี่ยวข้าวดำนาด้วยเจ็บใจตอนที่ป้าหอ[นามสมมุติ]บอกว่าถ้าตั้งใจเกี่ยวข้าวจะพาไปงานกาชาดแล้วเราตั้งใจมากแต่สุดท้ายคือไม่ได้ไปแกพาแค่ลูกแกไปแต่สิ่งที่ฝั่งใจสุดตอนที่อยู่กับคุณย่าคือวันหนึ่งมีลุงคนหนึ่งมาหาคุณย่าที่บ้านแต่วันนั้นเราอยู่คนเดียวแล้วเราโดนลวนลามจะบอกว่า
หรือโชคดีที่ลูกคนโตของป้าหอมาเห็นลุงคนนั้นเลยปล่อยเราแต่ความ
2ชั้นคือลูกป้าหอไปบอกกับเพื่อนว่าเราโดนลุงคนนั้นเย คือเพื่อนเค้ามาเล่นที่บ้านแล้วลูกป้าหอก็เล่าให้เพื่อนฟังโดยที่เราก็นั่งอยู่ตรงนั้นอะเพื่อนลูกป้าหอก็บอกเราว่าระวังท้องเราก็บอกว่าไม่ท้องไม่ได้ทำอะไรกันแต่ลูกป้าหอนะตัวดีบอกว่าไม่ท้องได้ไงเห็นกับตา ( เห็นกับตาพ่องอะ อิห่า!!! )เราอยู่บ้านย่าจนถึงประมาณป.5-6ไม่แน่ใจ ก็ย้ายออกมาอยู่บ้านตัวเองกับแม่และน้องก็ปรกติสุขจนถึงช่วงม.3 ที่พ่อเริ่มขาดการติดต่อ (พ่อทำงานกทม บ้านที่เราอยู่อยู่ที่ต่างจังหวัด) คือโทรไปรับบ้างไม่รับบ้าง รับก็คุยแปบเดียวแล้วรีบวาง ช่วงเทศกาลไม่กลับบ้าน ส่งเงินให้ใช้ก็ไม่พอช่วงที่แม่มาอยู่กับเราคือส่งเดือน7พันแล้วเริ่มลดลงเรื่อยๆจนเหลือเดือนละพันก็มีบางเดือนต้องโทรไปขอให้โอนเงินเพิ่มเพราะไม่พอให้เรากับน้องไปโรงเรียน
มีช่วงหนึ่งที่พ่อไม่โทรมาเลยโทรไปก็บอกไม่ว่างตลอดแม่เลยถามว่ามีเมียน้อยใช่ไหมแล้วที่พ่อบอกแม่คือคำว่าไร้สาระค่ะ ร่วมทั้งมีเรื่องที่พ่อขายรถแล้วไม่โอนเงินแบ่งมาให้แม่ค่ะ (รถคันนั้นคือผ่อนเสร็จแล้วและเป็นรถที่ช่วยกันผ่อน) แม่คือตามลงไปถึงบริษัทที่กทมแต่เข้าบริษัทไม่ได้ต้องโทรตามเพื่อนพ่อที่รู้จักมาพาเข้าไปแต่เพื่อนของพ่อบอกว่าไม่รู้จักแม่เรา....(แค้นฝั่งหุ่นมาก)(ส่วนพ่อคือติดต่อไม่ได้และย้ายที่อยู่ใหม่ด้วย)สรุปคือกลับบ้านมือเปล่าจนถึงช่วงสงกรานต์คุณแม่โทรขอให้คุณพ่อกลับมาอยู่บ้านด้วยตอนแรกคุณพ่อจะไม่มาเพราะบอกว่าติดงานลาไม่ได้(?)แต่สุดท้ายก็มาแต่อยู่ด้วยแค่คืนเดียวค่ะ(ถึงช่วงเย็นของวันที่13กลับกทมเช้าของวันที่14) แต่สิ่งที่คุณพ่อทิ้งไว้คือสิ่งที่ทำให้ครอบครัวแตก
มันคือเมมโมรี่โทรศัพท์ที่มีรูปและคลิปของพ่อกับเมียน้อย
เมมอันนี้เราเห็นตอนกวาดบ้านก่อนรอบแรกนึกว่าเป็นเมมงานคุณพ่อเลยเก็บไปวางไว้ที่โต๊ะใกล้กระเป๋าเป้ของคุณพ่อ แต่ตอนกลับคุณพ่อไม่ได้เอากลับด้วยเลยเราเลยเอาไปเสียบโทรศัพท์ถึงได้รู้ว่าพ่อมีเมียน้อย
แต่เราไม่ได้เอาให้คุณแม่เลยผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ที่คุณพ่อกลับคุณแม่ก็มาบ่นกับเราว่าพ่อติดต่อไม่ได้อีกแล้วเราเลยเอาเมมให้แม่ตอนนั้น
คุณแม่เข้าไปโวยวายกับคุณย่าให้โทรบอกคุณพ่อให้กลับมาเคลียร์คุณแม่จะไม่ลงไปเองคือประมาณว่าให้เคลียร์กันตรงๆต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เลิกกันทันทีนะ คุณแม่เรายื่นข้อเสนอคือจะพาเราและน้องย้ายไปอยู่บ้านยายถ้าคุณพ่อเลือกคุณแม่ก็ให้ไปหางานทำและไปอยู่ที่นั้นด้วยกัน แต่คุณพ่อไม่ได้ยื้นคุณแม่เลยแต่พยายามจะให้เรากับน้องอยู่กับตัวเองอยู่ที่บ้านหลังนั้นที่จะไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่อยู่ด้วยเลย
สุดท้ายคือเรากับน้องและแม่ย้ายไปอยู่บ้านยาย และคุณพ่อกับคุณแม่ไปหลังไมค์กันยังไงก็ไม่รู้คือคุณพ่อไม่เลือกคุณแม่ค่ะ คุณพ่อเลือกผู้หญิงที่รู้จักกันปีกว่าโดยทิ้งผู้หญิงอีกคนที่รู้จักกันมา20กว่าปีแบกภาระเลี้ยงดูลูกคนเดียว โดยบอกว่าถ้าอยู่กับพ่อ พ่อจะส่งเงินให้แต่ถ้าไม่ก็ไม่ต้องโทรมาขอ
เอาตรงๆช่วงนั้นคือเป๋กันไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ ทั้งต้องหาที่เรียนใหม่ แม่ก็ไม่มีงานทำ และก็สภาพแวดล้อมใหม่ปรับตัวกันพักใหญ่เลย
ส่วนเรื่องหย่าคือผ่านมา2ปีกว่าถึงได้หย่ากันค่ะ ตอนแรกคุณแม่ไม่ยอมเซ็นหย่าให้คุณพ่อเพราะถ้าคุณพ่อทำผู้หญิงคนนั้นท้องคุณแม่จะฟ้องค่ะ แต่สุดท้ายก็หย่ากันโดยดีไม่ได้ฟ้องร้องอะไรโดยคุณแม่ขอสิทธิ์เลี้ยงดูลูกกับบ้านหลังที่เราเคยอยู่ค่ะ ส่วนของคุณพ่อก็คือที่นากับเงินขายรถนั้นหละค่ะที่จริงมีมากกว่านี้แต่ไม่อยากเล่าเพราะแค่นี้ก็รู้สึกสบายใจแล้ว โล่งแล้ว รู้สึกได้ปลดปล่อยแล้ว
อันนี้แถม ที่จริงตอนเคลียร์กันคือคุณพ่อถามว่าจะอยู่กับใครตอนแรกเราจะอยู่กับคุณพ่อเพราะคุณพ่อมีงานที่มั่นคงและเราสนิทกับญาติฝั่งคุณพ่อมากกว่าในขณะที่ฝั่งคุณแม่คือสถานะไม่มั่นคงเพราะไม่ได้ทำงาสและเราค่อยข้างไม่ชอบนิสัยญาติฝั่งแม่ตัวเองด้วย แต่ที่ทำให้ตัดสินใจมาอยู่กับคุณแม่เลยคือภาพจำที่พอตื่นนอนขึ้นมาแล้วเห็นคุณแม่นั่งดูรูปคุณพ่อกับเมียน้อยแล้วร้องไห้แล้วหันมากอดเราแล้วบอกว่าอย่าทิ้งแม่ไว้ให้อยู่กับแม่ อ่าาา คิดถึงตอนนั้นแล้วน้ำตาซึม
ส่วนในตอนนี้ปัจจุบันนี้เรากับแม่และน้องก็มีความสุขกันดีค่ะ ชีวิตต้องไปต่อใครมีอะไรอยากระบายก็มาบอกกันได้นะ
ข้ามกระทู้ไปเถอะ
ตอนเรายังเด็กพ่อแม่เอาเรากับน้องมาฝากไว้กับย่าตั้งแต่เรา4ขวบจะได้เจอกันช่วงปิดเทอมใหญ่(มี.ค-พ.ค)ที่จะมารับไปอยู่ด้วยที่กทม หรือช่วงปีใหม่ที่จะมารับไปเยี่ยมคุณยาย ตอนอยู่บ้านย่าไม่ได้สบายเลยขึ้นป.1(6ขวบเพราะเข้าก่อนเกณ) ต้องซักผ้าเอง[ซักมือ] และต้องหัดเกี่ยวข้าวดำนาด้วยเจ็บใจตอนที่ป้าหอ[นามสมมุติ]บอกว่าถ้าตั้งใจเกี่ยวข้าวจะพาไปงานกาชาดแล้วเราตั้งใจมากแต่สุดท้ายคือไม่ได้ไปแกพาแค่ลูกแกไปแต่สิ่งที่ฝั่งใจสุดตอนที่อยู่กับคุณย่าคือวันหนึ่งมีลุงคนหนึ่งมาหาคุณย่าที่บ้านแต่วันนั้นเราอยู่คนเดียวแล้วเราโดนลวนลามจะบอกว่า
มีช่วงหนึ่งที่พ่อไม่โทรมาเลยโทรไปก็บอกไม่ว่างตลอดแม่เลยถามว่ามีเมียน้อยใช่ไหมแล้วที่พ่อบอกแม่คือคำว่าไร้สาระค่ะ ร่วมทั้งมีเรื่องที่พ่อขายรถแล้วไม่โอนเงินแบ่งมาให้แม่ค่ะ (รถคันนั้นคือผ่อนเสร็จแล้วและเป็นรถที่ช่วยกันผ่อน) แม่คือตามลงไปถึงบริษัทที่กทมแต่เข้าบริษัทไม่ได้ต้องโทรตามเพื่อนพ่อที่รู้จักมาพาเข้าไปแต่เพื่อนของพ่อบอกว่าไม่รู้จักแม่เรา....(แค้นฝั่งหุ่นมาก)(ส่วนพ่อคือติดต่อไม่ได้และย้ายที่อยู่ใหม่ด้วย)สรุปคือกลับบ้านมือเปล่าจนถึงช่วงสงกรานต์คุณแม่โทรขอให้คุณพ่อกลับมาอยู่บ้านด้วยตอนแรกคุณพ่อจะไม่มาเพราะบอกว่าติดงานลาไม่ได้(?)แต่สุดท้ายก็มาแต่อยู่ด้วยแค่คืนเดียวค่ะ(ถึงช่วงเย็นของวันที่13กลับกทมเช้าของวันที่14) แต่สิ่งที่คุณพ่อทิ้งไว้คือสิ่งที่ทำให้ครอบครัวแตก
มันคือเมมโมรี่โทรศัพท์ที่มีรูปและคลิปของพ่อกับเมียน้อย
เมมอันนี้เราเห็นตอนกวาดบ้านก่อนรอบแรกนึกว่าเป็นเมมงานคุณพ่อเลยเก็บไปวางไว้ที่โต๊ะใกล้กระเป๋าเป้ของคุณพ่อ แต่ตอนกลับคุณพ่อไม่ได้เอากลับด้วยเลยเราเลยเอาไปเสียบโทรศัพท์ถึงได้รู้ว่าพ่อมีเมียน้อย
แต่เราไม่ได้เอาให้คุณแม่เลยผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ที่คุณพ่อกลับคุณแม่ก็มาบ่นกับเราว่าพ่อติดต่อไม่ได้อีกแล้วเราเลยเอาเมมให้แม่ตอนนั้น
คุณแม่เข้าไปโวยวายกับคุณย่าให้โทรบอกคุณพ่อให้กลับมาเคลียร์คุณแม่จะไม่ลงไปเองคือประมาณว่าให้เคลียร์กันตรงๆต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เลิกกันทันทีนะ คุณแม่เรายื่นข้อเสนอคือจะพาเราและน้องย้ายไปอยู่บ้านยายถ้าคุณพ่อเลือกคุณแม่ก็ให้ไปหางานทำและไปอยู่ที่นั้นด้วยกัน แต่คุณพ่อไม่ได้ยื้นคุณแม่เลยแต่พยายามจะให้เรากับน้องอยู่กับตัวเองอยู่ที่บ้านหลังนั้นที่จะไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่อยู่ด้วยเลย
สุดท้ายคือเรากับน้องและแม่ย้ายไปอยู่บ้านยาย และคุณพ่อกับคุณแม่ไปหลังไมค์กันยังไงก็ไม่รู้คือคุณพ่อไม่เลือกคุณแม่ค่ะ คุณพ่อเลือกผู้หญิงที่รู้จักกันปีกว่าโดยทิ้งผู้หญิงอีกคนที่รู้จักกันมา20กว่าปีแบกภาระเลี้ยงดูลูกคนเดียว โดยบอกว่าถ้าอยู่กับพ่อ พ่อจะส่งเงินให้แต่ถ้าไม่ก็ไม่ต้องโทรมาขอ
เอาตรงๆช่วงนั้นคือเป๋กันไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ ทั้งต้องหาที่เรียนใหม่ แม่ก็ไม่มีงานทำ และก็สภาพแวดล้อมใหม่ปรับตัวกันพักใหญ่เลย
ส่วนเรื่องหย่าคือผ่านมา2ปีกว่าถึงได้หย่ากันค่ะ ตอนแรกคุณแม่ไม่ยอมเซ็นหย่าให้คุณพ่อเพราะถ้าคุณพ่อทำผู้หญิงคนนั้นท้องคุณแม่จะฟ้องค่ะ แต่สุดท้ายก็หย่ากันโดยดีไม่ได้ฟ้องร้องอะไรโดยคุณแม่ขอสิทธิ์เลี้ยงดูลูกกับบ้านหลังที่เราเคยอยู่ค่ะ ส่วนของคุณพ่อก็คือที่นากับเงินขายรถนั้นหละค่ะที่จริงมีมากกว่านี้แต่ไม่อยากเล่าเพราะแค่นี้ก็รู้สึกสบายใจแล้ว โล่งแล้ว รู้สึกได้ปลดปล่อยแล้ว
อันนี้แถม ที่จริงตอนเคลียร์กันคือคุณพ่อถามว่าจะอยู่กับใครตอนแรกเราจะอยู่กับคุณพ่อเพราะคุณพ่อมีงานที่มั่นคงและเราสนิทกับญาติฝั่งคุณพ่อมากกว่าในขณะที่ฝั่งคุณแม่คือสถานะไม่มั่นคงเพราะไม่ได้ทำงาสและเราค่อยข้างไม่ชอบนิสัยญาติฝั่งแม่ตัวเองด้วย แต่ที่ทำให้ตัดสินใจมาอยู่กับคุณแม่เลยคือภาพจำที่พอตื่นนอนขึ้นมาแล้วเห็นคุณแม่นั่งดูรูปคุณพ่อกับเมียน้อยแล้วร้องไห้แล้วหันมากอดเราแล้วบอกว่าอย่าทิ้งแม่ไว้ให้อยู่กับแม่ อ่าาา คิดถึงตอนนั้นแล้วน้ำตาซึม
ส่วนในตอนนี้ปัจจุบันนี้เรากับแม่และน้องก็มีความสุขกันดีค่ะ ชีวิตต้องไปต่อใครมีอะไรอยากระบายก็มาบอกกันได้นะ