เราคบกับแฟนมาได้เกือบปีค่ะ เราทำงาน เขาเรียนอยู่ปี 3 อายุเราเท่ากันค่ะ แต่เขาเคยดรอปเรียนไป 2 ปี ทำให้เรียนช้ากว่าคนอื่น

ในการใช้ชีวิตก็เจอกันบ้างค่ะ เพราะเราทำงานไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไหร่ ไม่เคยไปเที่ยวค้างคืนด้วยกัน มากสุดก็กินหมูกะทะ ชาบู ในการใช้จ่ายก็เป็นการแชร์ๆกันออกค่ะ
แต่เขายังเป็นนักศึกษาอยู่ เลยไม่มีรายได้มากนัก เราเข้าใจค่ะ

เคยถามเขานะคะว่าจบไปจะทำอะไร เขายังไม่รู้ว่าจะทำอะไร ยังไม่ได้วางแผนเรียนให้จบๆไปก่อน

แต่เราวางแผนเอาไว้แล้วนะคะ เราอยากทำงานเก็บเงิน และแต่งงานตอนอายุประมาณ 30-32. พร้อมปลูกบ้าน สร้างเนื้อสร้างตัวกับเขาเลยค่ะ เคยคุยเรื่องแต่งงานกับเขานะคะ ว่าเราอยากแต่งอายุเท่านี้ๆ เราจะได้ร่วมกันสร้างเนื้อสร้างตัว สินสอดไม่ต้องมีก็ได้เราไม่ได้ซีอะไร งานแต่งไม่ต้องจัดใหญ่ก็ได้ มันเปลือง

แต่ตอนนี้เราเริ่มไขว้เขวกับการที่มีพี่ที่ทำงานมาบอกว่า "นี้เราคบกับแฟนอยู่หรอ พี่ว่าเรานะหาใหม่หาได้ดีกว่านี้อีกนะ แฟนเรายังเด็กไป เขาจะเป็นผู้นำเราได้ยังไง  เรียนก็ยังไม่จบ แค่ดูจากการเรียนก็รู้แล้ว อย่าจมปรักอยู่กับคนคนเดียวเลย มันจะไม่มีอนาคต เขาจะเลี้ยงเราได้หรอ ในเมื่อตัวเขาไม่รู้จบไปจะทำอะไร ทำมาหากินอะไร ไม่วางแผนในอนาคต ไม่มีสภาวะผู้นำ พี่กลัวว่าเราเองนั้นแหล่ะ จะเป็นคนที่เลี้ยงผู้ชายซะเอง ต้องเป็นผู้นำซะเอง"  

เราก็คิดว่า ตอนนี้เราเหมือนเราโตกว่าเขา เขายังเหมือนเด็ก ติดเพื่อน งอแงบ้างเวลาเราไม่ไปหา ต้องตามใจเขานิดหน่อย มันก็เหนื่อยจริงๆนั้นแหล่ะ แต่ก็คบกันมาได้ขนาดนี้ เพราะรักเลยทนหรือเปล่า หรือเพราะเสียดายเวลาที่คบกันมา ตอนนี้เราก็เลยมองตามว่า อืมก็จริง ตั้งแต่คบมาก็ทะเลาะกันเรื่องมีความเห็นไม่ตรงกัน และทะเลาะกันเพราะเพื่อนบ่อยค่ะ เนื่องจากเขามีกลุ่มเพื่อนที่ผู้หญิงผู้ชายรวมกัน เลยมีปันหากับเพื่อนในกลุ่มที่คุยกันเกินเพื่อนค่ะ อันนี้เจอในแชท คุยบอกคิดถึง คุยบอกรัก เลยทำให้มาเป็นประเด็นค่ะ ครั้งนั้นทะเลาะแรงมากจนจะเลิกแต่พอเขาง้อเราก็ใจอ่อนค่ะ

ตอนนี้สับสนตัวเองค่ะ ว่าจะเลิกดีไหมค่ะ และต้องบอกเขายังไง และก็กลัวเขาเสียใจและเราก็จะเสียใจ ใจนึงก็อยากเลิกค่ะ อยากลองอยู่คนเดียวว่ามันจะดีกว่านี้ไหม ไม่ต้องสนต้องแคร์ใคร