ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อน เราย้ายจากอเมริกากลับไทยพร้อมครอบครัวค่ะ ก่อนย้ายไปอเมริกาเราเป็นสถาปนิกที่ไทยมีประสบการณ์ทำงาน 2.5 ปี แล้วเราย้ายไปอเมริกาเลี้ยงลูกเฉยๆ 3 ปี แล้วก็ได้งานทำที่อเมริกาอีก 2.5 ปีในสายงานเดียวกัน แต่ได้ทำเพิ่มด้านติดต่อ ประสานงานค่ะ แต่ว่าเราอยากย้ายกลับมาอยู่ใกล้ๆครอบครัวเลยทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังมาหางานทำที่ไทย ซึ่งตอนแรกคิดว่าน่าจะหาง่ายเพราะได้ภาษาด้วย แต่พอเอาจริงๆ ตอนนี้สมัครไป 30+ที่ มีโทรกลับมาแค่ 3-4 ที่หยั่งเชิงแล้วยังไม่ถูกเรียกสัมภาษณ์เลยค่ะ ทั้งสายออกแบบ ทั้งสายmanagement ท้อแท้มาก หรือว่าเราประเมิณตัวเองไว้สูงเกินไป เงินเดือนเราก็ไม่ได้เรียกสูงเว่อร์เกินฐานเลยค่ะ 40-50k หรือว่านี่สูงเกินไป (จบป.ตรีม.รัฐค่ะ) สามีตอนนี้ก็กลุ้มใจ เพราะเค้าก็ทิ้งงานเงินเดือนสูงย้ายมาอยู่นี่กับเรา ลูกเราก็ต้องไปโรงเรียนมีค่าใช้จ่ายอีก ตอนนี้เราทำงานฟรีแลนซ์ซึ่งได้ไม่มาก ส่วนสามีก็สอนภาษาแล้วมีงานที่ได้ contract จากอเมริกามาก็พอประคับประคองกันไปได้ แต่คือจะไม่มีเงินพอให้ลูกเรียนพิเศษ เสริมทักษะอื่นๆเลย เช่นดนตรี ศิลปะ หรือซื้อรถได้เลย (ตอนนี้อยู่บ้านเช่า) ตอนแรกที่ย้ายมาเรากะว่าจะทำงานกันไปก่อนให้มีรายได้มาล้างต้นทุนที่เสียไปในการย้ายกลับไทยก่อน แล้วจะเปิดธุรกิจอะไรเป็นของตัวเอง ตอนนี้เราไปไม่ถูกเลยค่ะ เงินก็ร่อยหรอทุกวัน สามีก็จิกกัดทุกวัน คือเค้าคิดถึงชีวิตที่อเมริกาที่มีงาน มีเงินดีๆ มันทำให้เรารู้สึกผิดมากๆ สามีบอกว่าถ้าครบปีไม่ดีขึ้นจะย้ายกลับอเมริกา ขนาดตอนอยู่อเมริกางานแรกเราสมัครสามวันก็มีคนโทรมาแล้ว ยิ่งหลังจากมีประสบการณ์ทำงานแล้วยังมี recruiter ติดต่อมาเกือบทุกวัน แต่เราก็บอกปัดหมดเพราะจะย้ายกลับไทย แต่พอกลับมาไทยดันหางานทำไม่ได้ เสียความมั่นใจมากค่ะ คือเราก็พยายามสร้างสกิลนั่นนี่ขึ้นมาระหว่างว่างนะคะ เรียนโปรแกรมใหม่ๆเอามาอัพเดทในเรซูเม่ แต่ช่วงนี้ลูกปิดเทอมก็สอนหนังสือลูกไปด้วย
อยากแลกเปลี่ยนมุมมองกับคนอื่นดูบ้างว่าผ่านช่วงเวลาแบบนี้กันยังไง แล้วสุดท้ายเป็นยังไง
ปล. ตอนนี้ตกงานแค่ 2 เดือนกว่าๆ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววอะไรเลยค่ะ ปกติรอกันนานขนาดไหน
รอนานไหมคะกว่าจะได้งาน เสียความมั่นใจกันบ้างไหม แล้วสุดท้ายได้งานที่อยากทำไหมคะ
อยากแลกเปลี่ยนมุมมองกับคนอื่นดูบ้างว่าผ่านช่วงเวลาแบบนี้กันยังไง แล้วสุดท้ายเป็นยังไง
ปล. ตอนนี้ตกงานแค่ 2 เดือนกว่าๆ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววอะไรเลยค่ะ ปกติรอกันนานขนาดไหน