ขอบอกก่อนเลยว่า ผมเป็นเกย์นะ คือเรื่องมีอยู่ว่า สมัยผมเข้ามาเรียนม.4ที่โรงเรียน..... เมื่อ7-8 ปีที่แล้ว สมัยนั้นผมก็เป็นเกย์นี้แหละแต่ด้วยโดนถ้าทางบ้านบังคับให้เรียน ร.ด เลยจำใจต้องแอบความเป็นเกย์เอาไว้ เพราะกลัวทั้งรุ่นพี่และเพื่อนแกล้ง พอถึงวันซ้อมอุ่นเครื่องก่อนไปสอบ ร.ด ก็เห็นและว่ามีรุ่นม.5 มาช่วย แต่ความสายตาไม่ดีไงเลยยืนมองพีๆอยู่นานมากก่อนจะยกมือไหว้ แต่คนที่เรามองนานที่สุดคือ รุ่นพี่ชื่อ...55555 แอบเขินเพราะชอบคนน่าแบบพี่เค้า จากนั้นเป็นต้นมาเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น พี่เค้าเป็นชายแท้ๆทั้งแท่งเลยนะ  และพี่เค้าชอบอยู่กับเพื่อนเค้าที่เป็นผู้หญิง เราก็แอบเสียใจนิๆๆ จนขึ้นม.5เราก็ประกาศศักดินามว่าเราเป็นเกย์ ทำให้สาวๆๆที่แอบจีบแอบชอบเรา ถึงกับเงิบไปตามๆๆกันพอถึงวันที่เราจบบม.5 (เล่าข้ามเลยระกันนะ)555555 พี่เค้าจบม.6พอดี วันปัจฉิมเราเต้นให้พวกพี่ๆๆดูในงานเลี้ยงส่ง แต่ช่วงนั้นคนที่รุ่นพี่เราชอบ กลับดันไปคบกะเพื่อนเรา พี่คนนั้นเลยอกหักเราก็เห็นแหละเลยได้แค่ปลอบใจ จนไปกินเลี้ยงต่อบ้านครูที่ฝึก ร.ด พวกเรามา พี่คนนั้นนางเมามากๆๆๆ ร้องไห้ บ่นๆๆๆ ว่าทำไมมันทิ้งกูโน้นนั้นนี้ แล้วนางก็ดึงเราเข้ากอดแล้วบอกว่า

พี่คนนั้น : มันทิ้งกูทำไมว่ะ...
เรา        : ปล่อยไปพี่ .. พี่ยังมีน้องๆๆเพื่อนๆๆอยู่ กินเถอะอย่าเศร้าเลย
พี่คนนั้น : อย่าทิ้งกูนะ

เราก็คิดแค่ว่านางพูดเล่นเพราะนางเมาไงเราเรยบอกไปว่า ได้พี่จะไม่ทิ้งพี่ไปไหน โอเคป่ะ  นางก็มอก็มองน่าเราแล้วยิ้มอ่อนๆทั้งเพื่อนนางเพื่อนเรา ขำกันหมด

แต่พอไปต่อบ้านเพื่อนเรา กลับตาระปัด ....... นางกลับ
จับเราไว้แน่น แน่นมากจนเราอึดอัด และพูดว่า กูชอบมาตั้งแต่ม.4 แล้ว  แต่กูคิดแค่ว่ากูมีแฟนแล้วตอนนั้น เลยไม่ได้สนใจอะไร ตอนนี้กูไม่มีใครแล้ว กูพร้อมแล้ว ระนางก็พูดขึ้นมาว่า.......คบกับกูไหม.....
    ต่อน่าเพื่อนนางต่อน่าเพื่อนเรา เรากับใจสั่น เริ่มกลัว เพราะรู้ว่าอนาคตข้างจะเป็นไงต่อไป เลยบอกนางว่า ขอตัวไปข้างแปป ข้างในคนเยอะมันอึดอัด พอเราออกมาข้างนอก เรากลับร้องไห้ไม่ใช่เพราะดีใจนะ แต่ร้องไห้เพราะกลัวใจตัวเอง และคนรอบข้างพี่เค้ารับไม่ได้กับการที่เราคบกัน  เพื่อนเราเดินมาเห็นเลยถามเราว่า โอเคไหม เราก็ตอบไปว่า กูโอเคแต่แค่กูกลัว สักพักรุ่นพี่คนนั้นเดินออกมาเลยถามว่า 

พี่ : กลัวไร
เรา : กลัวคนรอบข้างรับไม่ได้ กลัวใจตัวเองเพราะพี่เมาเลยพูดแบบนี้ออกมา

พี่ : กูจำได้กูส่างตั้งแต่จับตัวข้างในแล้ว 
เรา ร้องไห้หนักขึ้น)

นางก็ดึงเราเข้าไปกอดและบอกว่า กูรักจากใจจิง กูขอโอกาสดูแลได้ไหมเรายิ่งร้องไ้หหนักเรยคราวนี้ เรยตัดสินใจกอดพี่เค้า สักพักนางจับเราจูบจ้า ในใจเราคิดว่าโอ๊ยูรักเรย555555 แต่ตอนนั้นอยู่ในโหมดดราม่าไงเรยได้แค่ยิ้ม หลังจากนั้น3-4 เรากับพีกับพี่เค้าก็มีอะไรกัน คบกันมาจนอาทิตย์กว่า มีคนมาบอกว่า ตอนนี้ครัวพี่เค้ารู้เรื่องแล้ว และก็ไม่โอเคมากด้วย   เรยสั่งให้สองคนเลิกกัน ครูคนสนิทพี่ เพื่อนพี่เค้าคนอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ จนมาวันนึง นเค้าก็บอกเลิกเรา ความรู้สึกตอนนั้นมองย้อนกลับไปในวันแรกที่เราตัดสินใจรับคำขอคบจากพี่เค้าเลย เสียใจมากตอนนั้นรู้สึกเกียดพี่เค้าและโกดมาก พี่เค้าเจอน่าเรา เราเดินหนี ตลอดจนเราจบม.6 เรื่องพี่เค้าเราก็ลืมไปจนไม่เกียดจนไม่โกดาเราก็ลืมไปจนไม่เกียดจนไม่โกดพี่เค้าแล้ว เจอพี่เค้าตอนนั้นเราเรยยิ้มให้ พี่เค้าก็บอกว่าที่กูทำไปเพราะปกป้องจากคนรอบข้างกู กูไม่อยากทิ้งแต่ที่ทำเพราะกูรักและเป็น เข้าใจไหม เราถึงกับมองน่าพี่เค้าแล้วน้ำตาไหลเรยจากนั้นเราก็เข้าใจทุกเรื่องที่พี่เค้าทำเพื่อเรา จนผ่าน2ปีตอนนั้นเราอยู่ปี2แหละ พี่เค้าอยุ่ปี3คนระมหาลัยนะ 555555   นางก็นัดเราไปเที่ยวสวนสัตว์55555ที่เที่ยวเยอะแยะ....... งงมาก555 แต่ก็โอเคอยู่นะ  นางแอบถ่ายรูปเราตอนเราเล่นกะสัตว์ เหมือนพระเอกแอบถ่ายนางเอกอ่ะ มโนปะ จนทุกวันนี้ก็คุยกันนะแต่ในฐานะพี่กับน้อง พี่เค้ายังไม่มีแฟนเรย แต่เรากลับมีแฟนแล้ว เรยแอบถามพี่เค้าว่า รุ้นะว่าแอบถ่ายผมอ่ะ นางตอบกลับมาว่า เออตั้งใจถ่าย ตอนนี้รูปกูยังเก็บไว้อยุ่เรย 

เราเรยอยากรู้ว่าพี่เค้ารักจิงๆปะ หรือแค่มันคือความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน