คือผมต้องบอกก่อนนะครับว่า ผมโดนเลี้ยงมาแบบไม่เครียด เก็บอารมณ์ไม่อยู่ นึกยังไงก็แสดงไปแบบนั้นเลย แล้วยิ่งมาทำงานบริการด้วยแล้ว ต้องมีมนุษยสัมพันธ์ตามไปด้วย ต้องเข้าหาคนอื่นก่อน ต้องรู้จักการประดิษฐ์คำพูดเพื่อให้สถานการณ์เป็นไปอย่างราบรื่น แต่ผมกลับมีปัญหาในการเข้าสังคมเป็นอย่างมากครับ เช่น
-เวลาเข้าไปทำงาน เราไม่อยากให้สถานการณ์มันอึดอัด เราก็เริ่มเข้าหาคนอื่น เริ่มชวนคุย เพราะคิดว่ามันต้องผูกมิตรกันไว้ก่อน เวลามีปัญหาอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้....>>>แต่เปล่าเลยครับ เขาคิดว่าจะพูดยังไงกับผมก็ได้ ทั้งคำเหน็บบ้างล่ะ ว่าโง่บ้างล่ะ กระแดะบ้างล่ะ อีกสารพัด เขาคิดว่าผมคงไม่คิดอะไรมากมายเพราะเป็นคนร่าเริง สนุกสนาน **แม้แต่เด็กที่อายุน้อยกว่า5-6ปีก็ยังทำกับผม** ผมเครียด จนต้องเป็นโรคซึมเศร้า ต้องไปหาหมอ เพราะเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดจนตัวเองไม่สบาย... ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะเลือกไม่สนิทสนม ไม่เฟรนลี่กับใครเลยครับ อยากนิ่ง อยากให้คนอื่นอ่านความคิดเราไม่ออกบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้สักที
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ จะถอยห่างออกมาหรือควรที่จะทำต่อไปดี...บางทีก็อิจฉานะกับคนที่นิ่งๆ ไม่ค่อยพูด อยากเป็นบ้างจังครับ
ปัญหาของคนเข้ากับคนง่าย Friendly
-เวลาเข้าไปทำงาน เราไม่อยากให้สถานการณ์มันอึดอัด เราก็เริ่มเข้าหาคนอื่น เริ่มชวนคุย เพราะคิดว่ามันต้องผูกมิตรกันไว้ก่อน เวลามีปัญหาอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้....>>>แต่เปล่าเลยครับ เขาคิดว่าจะพูดยังไงกับผมก็ได้ ทั้งคำเหน็บบ้างล่ะ ว่าโง่บ้างล่ะ กระแดะบ้างล่ะ อีกสารพัด เขาคิดว่าผมคงไม่คิดอะไรมากมายเพราะเป็นคนร่าเริง สนุกสนาน **แม้แต่เด็กที่อายุน้อยกว่า5-6ปีก็ยังทำกับผม** ผมเครียด จนต้องเป็นโรคซึมเศร้า ต้องไปหาหมอ เพราะเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดจนตัวเองไม่สบาย... ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะเลือกไม่สนิทสนม ไม่เฟรนลี่กับใครเลยครับ อยากนิ่ง อยากให้คนอื่นอ่านความคิดเราไม่ออกบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้สักที
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ จะถอยห่างออกมาหรือควรที่จะทำต่อไปดี...บางทีก็อิจฉานะกับคนที่นิ่งๆ ไม่ค่อยพูด อยากเป็นบ้างจังครับ