นี่เป็นการตั้งกระทู้ของผมโดยยืมไอดีของน้องชายผม เรื่องมีอยู่ว่าผมถูกส่งไปรับราชการที่ต่างจังหวัดที่นั่นทั้งกันดารห่างไกลความเจริญระดับนึง ใจผมรอวันที่จะได้กลับกรุงเทพมาตลอดตั้งเกลือบสองปี
ระหว่างที่อยู่ก็เข้ากับสังคมพื้นเมืองที่นั่นไม่ค่อยจะได้
ทั้งเรื่องอาหาร การกิน แล้วก็ประเพณีท้องถิ่น แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมงานกับผมซึ่งเค้าเป็นคนที่นี่ตั้งแต่เกิด พยายามเข้ามาทำดีกับผมแทบทุกผมบ่นอยากได้อะไรก็หามาให้เฉยเลย ผมก็เริ่มรู้อะไรบ้างแล้วว่าเค้าคิดอะไรแต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมไม่ได้ชอบเค้าพอมาถึงช่วงวันวาเลนไทน เค้าก็เขียนจดหมายมาที่พักของผมแล้วก็ส่งของขวัญ วันรุ่งขึ้นเค้าก็ทำตัวเหมือนกล้าๆกลัว เพื่อนร่วมงานเค้าก็ผลักเค้ามา ผมก็ถามว่าเป็นไร คำก็ถามผมว่าเป็นแฟนกับเราได้ไหม ผมก็รีบปฎิเสธไปเลยคับบอกไปเราคิดกับเค้าแค่เพื่อนร่วมงาน หลังจากนั้นก็ร้องไห้วิ่งออกไปเฉยแถมลางานเป็นอาทิตอีก ผมผิดมากหรอคับโดนเพื่อนคนอื่นๆของเค้าเหมือนไม่พอใจผม หลังจากเค้าลาหยุดไปอาทิตนึง ทุกอย่างก็ปกติเค้าก็เข้ามาทำดีกับผมเหมือนเดิมทำเหมือนไมมีไรเกิดขึ้น
จนมาถึงวันผมจะได้ย้ายราชการไปประจำที่ปริมณฑล ในอีกไม่กี่เดือน อยู่ๆก็รู้สึกนึกถึงเค้าตั้งแต่แรกที่มาทำงานที่นี้ไม่ค่อยมีใครคุยกับผมแต่เค้าพยายามพูดกับผมทำดีกับผม ซ้ำยังทำอาหารมาให้ผมกินอยู่บ่อยๆอีกที่ย้านอีก พอนึกถึงจะไม่ได้เจอเค้าอีกทำไมผมเสียใจ ผมเป็นทุกข์ ผมร้องไห้ ทำไมมีความรู้สึกไม่อยากไปจากที่นี่ทั้งที่สมใจแล้วที่จะได้ย้าย ผมเสียใจและสับสนมาก หรือว่าผมนีกเค้าไปแล้ว
ผมงงกับความรู้สึกตัวเองว่ามันคืออะไร
ระหว่างที่อยู่ก็เข้ากับสังคมพื้นเมืองที่นั่นไม่ค่อยจะได้
ทั้งเรื่องอาหาร การกิน แล้วก็ประเพณีท้องถิ่น แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมงานกับผมซึ่งเค้าเป็นคนที่นี่ตั้งแต่เกิด พยายามเข้ามาทำดีกับผมแทบทุกผมบ่นอยากได้อะไรก็หามาให้เฉยเลย ผมก็เริ่มรู้อะไรบ้างแล้วว่าเค้าคิดอะไรแต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมไม่ได้ชอบเค้าพอมาถึงช่วงวันวาเลนไทน เค้าก็เขียนจดหมายมาที่พักของผมแล้วก็ส่งของขวัญ วันรุ่งขึ้นเค้าก็ทำตัวเหมือนกล้าๆกลัว เพื่อนร่วมงานเค้าก็ผลักเค้ามา ผมก็ถามว่าเป็นไร คำก็ถามผมว่าเป็นแฟนกับเราได้ไหม ผมก็รีบปฎิเสธไปเลยคับบอกไปเราคิดกับเค้าแค่เพื่อนร่วมงาน หลังจากนั้นก็ร้องไห้วิ่งออกไปเฉยแถมลางานเป็นอาทิตอีก ผมผิดมากหรอคับโดนเพื่อนคนอื่นๆของเค้าเหมือนไม่พอใจผม หลังจากเค้าลาหยุดไปอาทิตนึง ทุกอย่างก็ปกติเค้าก็เข้ามาทำดีกับผมเหมือนเดิมทำเหมือนไมมีไรเกิดขึ้น
จนมาถึงวันผมจะได้ย้ายราชการไปประจำที่ปริมณฑล ในอีกไม่กี่เดือน อยู่ๆก็รู้สึกนึกถึงเค้าตั้งแต่แรกที่มาทำงานที่นี้ไม่ค่อยมีใครคุยกับผมแต่เค้าพยายามพูดกับผมทำดีกับผม ซ้ำยังทำอาหารมาให้ผมกินอยู่บ่อยๆอีกที่ย้านอีก พอนึกถึงจะไม่ได้เจอเค้าอีกทำไมผมเสียใจ ผมเป็นทุกข์ ผมร้องไห้ ทำไมมีความรู้สึกไม่อยากไปจากที่นี่ทั้งที่สมใจแล้วที่จะได้ย้าย ผมเสียใจและสับสนมาก หรือว่าผมนีกเค้าไปแล้ว