แฟนนอกใจไปมีคนใหม่ โดยไม่มีเยื่อใยให้ผมเลย

ผมก็ตกลง  (เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันเป็นคล้ายว่าญาติพี่น้องกันนั้นแหละ) พอหลังจากหมั้นเสร็จ(วันหมั้นประมาณ 3 พ.ค 58) เราก้อขึ้นมาทำงานด้วยกัน ด้วยกระเป๋าคนละใบ แล้วก้อเงินติดตัวประมาณ 1 หมื่น เราทำงานหาเงินแต่งงานจนคบ เราก้อกลับไปแต่งงานที่บ้านตอนช่วงปีใหม่พอดี(31 ธ.ค 58)พอแต่งงานเสร็จเราก้อกลับมาทำงานเหมือนเดิม พอวันที่ 3 เม.ย 60 ผมกับไปเกณฑ์ทหารผมจับใบแดงผมต้องไปรับราชการ2ปีเต็ม 

ช่วงแรกเธอก้อไปเยี่ยมผมปกติ จนผมฝึกทหารใหม่จบ หลังจากนั้นผมก้อลามาหาเธออยู่บ่อย

จนสงกรานต์ปี62 ผมก้อขอลามาตามปกติ 

ตกลงกันว่าจะไปเที่ยวร้านนั่งชิวกลางคืนกับเพื่อนที่ทำงานเธอ พอจะไปผมเลยบอกว่าผมไม่ไปแล้วนะ 

ไปกันเลย ผมคิดว่าเธอคงอยากไปสนุกกับเพื่อนๆ

แต่ผมลืมคิดไปว่าเธอคงอยากพาผมไปเจอเพื่อนๆที่ทำงาน ผมเลยปล่อยให้เธอไปคนเดียว กับกลายเป็นว่าเธอได้ไปเจอผู้ชายคนใหม่ที่เธอชอบแต่แรกเห็น

(ปกติเธอไม่เที่ยวกลางคืน) พอกินเลี้ยงกันเสร็จเธอก้อกับมาที่ห้อง โดยให้ผู้ชายคนนั้นมาส่ง วันนั้นผมกะเห็นว่ามาส่งกัน พอเข้าห้องมาเธอก้อจะพูดให้ผมฟังอยู่ว่าคนนี้มาส่งนะ แต่ผมไม่อยากฟัง (ปกติผมไม่ค่อยรับฟังที่เธอพูดเท่าไหร่หรอก) คืนนั้นก้อไม่มีอะไร พอเช้ามาเธอบอกว่าวันนี้ไปต่อนะ ผมก้อให้ไป

(ลึกๆผมรุ้แล้วแหละว่าคงไปกับคนนั้นอีก) เธอก้อคงไปด้วยกันอีกนั้นแหละ จนมาอีกวันหนึ่งเธอก้อไปอีก

แต่วันนี้เธอบอกผมว่า เธอนอกกายผมโดยที่ไปเที่ยวกับคนนั้น แต่เธอบอกว่ายังไม่มีอะไรกัน ผมก้อรุ้เสียใจอยู่ พอมาตอนนี้เช้าเธอกลับมาที่ห้อง ก้อมาคุยกันว่าจะเอายังไง เธอบอกหลงผิด แค่อยากไปเที่ยวกับมัน (ขออนุญาตใช้คำว่า มัน ละกัน)แค่3วันก้อจะตัดมันทิ้งแล้ว เธอขอโอกาสแก้ตัว ผมให้โอกาสเธอแก้ตัวใหม่ ให้เลิกคุยกับมันซะ แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดคือ เธอไม่ยอมเลิกคุยกับมัน (อันนี้มารู้ทีหลัง) ยังนัดกันไปเที่ยวสองคนอีก(มารุ้ทีหลังเหมือนกัน) จนวันที่28 เม.ย 62 ก่อนที่ผมจะปลดประจำการทหาร ผมก้อมาเยี่ยมเธอปกติ เย็นวันที่28 เม.ย 62 ผมก้อกลับเข้ากรม ผมคิดว่าเธอคงอยู่ห้องคงไม่ไปไหน แต่สิ่งที่ไม่คิดก้อเกิดขึ้น เธอไปหามันถึงห้องมัน เธอบอกผมว่าเธอจะไปตัดขาดมัน(อันนี้ก้อมารู้ทีหลังเพราะเธอเป็นคนบอกผม) แต่กลายเป็นว่าดันไปมีความสัมพันธ์กันแทน(อันนี้ก้อมารู้ทีหลัง) พอวันที่29เย็น เธอรู้สึกผิดเธอจึงบอกเลิกผม ผมตกใจมาก ไม่คิดเลยว่าเธอจะบอกเลิกผมทั้งที่เธอบอกว่ารักผมมาก แต่เธอรู้สึกผิดเธอจึงบอกเลิกผม ทั้งคืนผมนอนไม่หลับเลย

พอเช้า 30เม.ย 62ผมเลยขอลาไปหาเธออีกครั้ง ผมโมโหมากที่พึ่งมารุ้ว่าเธอยังไม่ตัดขาดจากมัน แถมยังมีความสัมพันธ์ลึกชึ้งกันอีก ผมบอกว่าผมรับได้นะถ้าจะคืนมา พอผมปลดประจำการมาผมรีบกลับมาหาเธอเลย เพื่อจะรีบมาขอให้เธอเปลี่ยนใจ เธอบอกว่าไม่กลับมาอยู่ด้วยแล้ว ผมทำทุกอย่างเพื่ออยากให้เธอกลับมา เธอก้อไม่กลับ ขอให้พ่อแม่พี่สาวช่วยพูดให้แล้ว เธอก้อยืนยันคำเดิม ว่าไม่กลับ (ที่ผมยอมรับได้เพราะรักเธอมาก ถึงแม้จะเสียใจมาก ยอมแหม้กระทั่งให้คุยกันมันตอนที่อยู่ห้องด้วยกันกับผม ผมยอมตื้อเธอทุกอย่างแต่ผมก้อยังไม่ได้เธอกลับมา ผมขอเธอคืนจากมันแล้ว มันก้อบอกว่าตอนมีไม่รักษาทีนี้จะมาขอคืน เธอเอาคำพูดของมันมาพูดให้ผมฟัง

จนถึงวันนี้เธอก้อยังไปเที่ยวกับมันไปนอนห้องมัน

ทั้งๆที่เธอบอกผมว่าขอนอนอยู่ห้องเราก่อนนะ คือผมกลับบ้านนอกครับเลยให้นอนรอ กว่าจะหาห้องใหม่ได้ )

ผมยังไม่อยากเสียเธอไปนะ 

ผมยอมรับได้ถ้าจะกลับมา เธอบอกผมในวันนี้ว่าไม่มีใจให้ผมแล้วนะ  

มันตัดกันขาดเร็วขนานนั้นเลยหรอ

ผมพยายามสู้ พยายามตื้อต่อไป หวังเล็กๆว่าจะได้เธอคืนกับมา 

เธอบอกผมว่ามันสู้ผมไม่ได้สักอย่าง มีอย่างเดียวคือ เวลากับความใส่ใจ ที่มันให้ได้มากกว่าผม

ผมพูดมาได้ไม่หมดหรอกแค่คร่าวๆ

#ผมต้องทำไงดี ต้องสู้ หรือ ยอมปล่อยเธอไป