ทำไมผู้หญิงถึงลืมยากจัง

เราเลิกกับเเฟนมาได้สักพักแล้ว แต่เป็นการเลิกที่ไม่ได้เลิกขาด เรายังติดต่อไปหาเขา ผ่านเฟส ผ่านเบอร์โทร แต่สถานะของเราทั้งสองคือเลิกกันแล้ว เขาบอกเราว่า เขาคุยได้ แต่เเค่ในฐานะพี่น้องเท่านั้น เราทำได้เเค่ตอบว่าโอเคร ไม่เป็นไร พี่น้องก็พี่น้อง เราคิดเสมอเวลาที่คุยกับเขาคิดว่าอยากจะกลับไปแก้ไขอดีตที่ตัวเองเคยทำไม่ดีกับเขา อยากย้อนเวลากลับไปอยากเอาความทรงจำดี ๆ คืนมา อยากได้เขาคืนมา ทำได้เพียงแค่พร่ำเพ้อถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ อ้อนวอนแค่ไหนเขาก็ไม่กลับมาเคยสัญญากับตัวเองหลายรอบด้วยซ้ำไปว่าจะลืมเขาให้ได้ แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วลืมไม่ได้เลย รักมากกว่าเดิม อยากกลับไปรักกันแบบเดิมที่เคยรัก 7 พฤษภาคม ที่จะถึงนี้คือวันครบรอบของเรา ถ้าไม่นับว่าเราเลิกกัน มันคงครบรอบ 4 ปีแล้ว เสียใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น เสียใจกับการกระทำของตัวเอง เสียใจที่ต่อให้เขาให้โอกาสแค่ไหนก็ดึงเขากลับมาไม่ได้ เสียใจที่ทำได้ไม่ดีพอ  สิ่งที่เขาทำให้มันมากกว่าที่เราทำให้เขาร้อยเท่าพันเท่า อยากกลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยทำผิด อยากกลับไปเปลี่ยนนิสัยตัวเองใหม่ในเวลานั้น อยากทำให้มันดีกว่าเดิม จนถึงตอนนี้ถึงรู้ว่าไม่มีใครรักเราจริง ๆ เท่าเขาสักคน ไม่มีใครดูแลเราได้เท่าเขา ไม่มีใครหวังดีกับเราเท่าเขา คบกันไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้ลำบากใจ เขาซื่อสัตย์กับเราไม่ว่าจะอยู่ไกลกันขนาดไหน พึ่งรู้ว่าเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไป ได้แต่บอกผ่านฟ้าผ่านอากาศไปว่าคิดถึง คิดถึงเขาจริง ๆ (จริง ๆ ไม่เป็นกระทู้เชิงคำถามอะไรหรอก เราแค่อยากระบายความในใจ ระบายในสิ่งที่รู้สึกแค่นั้น)