ตามหัวข้อเลยค่ะ
ตอนนี้ฉันอายุ 24 ปีเเล้ว เรียนก็เรียนจบเเล้ว เเต่ยังหางานทำไม่ได้ค่ะ บอกก่อนเลยว่าฉันเรียนจบครูมาค่ะ เเต่ฉันไม่ชอบหรอกฉันเรียนเพราะพ่อเเม่ชอบ ฉันสมัครงานผ่านอินเตอร์เน็ตไว้ซึ่งไม่ใช่ครูอย่างที่พ่อเเม่อยากให้ฉันเป็น จนวันนึงมีบริษัทโทรมาเรียกไปสัมภาษณ์ตำเเหน่งเลขา ฉันขอพ่อเเม่ไป กทม เเต่พ่อเเม่ไม่ให้ไป พ่ออยากให้ทำงานอยู่ที่บ้าน อยากให้เป็นครูอัตราจ้างอยู่เเถวบ้าน หรือจะหางานอื่นก็ได้เเต่จะต้องเป็นงานเเบบไปเช้าเย็นกลับถ้าหาไม่ได้ก็ไม่ต้องทำงาน พ่อบอกว่าพ่อเลี้ยงได้ พ่อไม่อยากให้ต้องไปไหนค่ะ ใจของฉันอยากทำงานที่อื่นมากกว่า เเต่เห็นพ่อเเม่ร้องไห้เพราะไม่อยากให้ฉันไป กทม ฉันก็ต้องตัดใจจากงานที่ฉันอยากทำ บอกก่อนเลยว่าบ้านของฉันไม่ได้รวยนะคะ เเละฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากมายด้วย ไม่เข้าใจทำไมพ่อเเม่ต้องห่วงขนาดนั้น
ควรจะเลือกอะไรดีคะระหว่าง
- ความสุขของตัวเอง ความใฝ่ฝันของตัวเองที่อยากทำในสิ่งที่ชอบ
- ความสุขของพ่อเเม่ การเป็นครูอย่างที่พ่อเเม่อยากให้เป็น
ใครเคยถูกห้ามไม่ให้ไปกรุงเทพฯบ้าง
ตอนนี้ฉันอายุ 24 ปีเเล้ว เรียนก็เรียนจบเเล้ว เเต่ยังหางานทำไม่ได้ค่ะ บอกก่อนเลยว่าฉันเรียนจบครูมาค่ะ เเต่ฉันไม่ชอบหรอกฉันเรียนเพราะพ่อเเม่ชอบ ฉันสมัครงานผ่านอินเตอร์เน็ตไว้ซึ่งไม่ใช่ครูอย่างที่พ่อเเม่อยากให้ฉันเป็น จนวันนึงมีบริษัทโทรมาเรียกไปสัมภาษณ์ตำเเหน่งเลขา ฉันขอพ่อเเม่ไป กทม เเต่พ่อเเม่ไม่ให้ไป พ่ออยากให้ทำงานอยู่ที่บ้าน อยากให้เป็นครูอัตราจ้างอยู่เเถวบ้าน หรือจะหางานอื่นก็ได้เเต่จะต้องเป็นงานเเบบไปเช้าเย็นกลับถ้าหาไม่ได้ก็ไม่ต้องทำงาน พ่อบอกว่าพ่อเลี้ยงได้ พ่อไม่อยากให้ต้องไปไหนค่ะ ใจของฉันอยากทำงานที่อื่นมากกว่า เเต่เห็นพ่อเเม่ร้องไห้เพราะไม่อยากให้ฉันไป กทม ฉันก็ต้องตัดใจจากงานที่ฉันอยากทำ บอกก่อนเลยว่าบ้านของฉันไม่ได้รวยนะคะ เเละฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากมายด้วย ไม่เข้าใจทำไมพ่อเเม่ต้องห่วงขนาดนั้น
ควรจะเลือกอะไรดีคะระหว่าง
- ความสุขของตัวเอง ความใฝ่ฝันของตัวเองที่อยากทำในสิ่งที่ชอบ
- ความสุขของพ่อเเม่ การเป็นครูอย่างที่พ่อเเม่อยากให้เป็น