ความเฉยชา

คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นผู้หญิงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้จะจบม.3แล้ว เริ่มมาสนิทกันตอนมัธยม แรกๆก็ปกติ แต่พอเริ่มสนิทกันมากขึ้นเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น พอตอนมาถึงช่วงจะจบเขา

ผมมีแฟนอยู่คนนึง ผมรักเขามาก แต่เขาน่าจะไม่รักผมแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้าถามน่ะว่ายังไงกันแน่ กลัวว่าเราจะเลิกกันจริงๆ ผมกลัวว่าจะเสียเขาไป แต่ผมก็เจ็บที่รักเขาโดยต้องทมเจ็บกับความเฉยชา ผมควรเลือกทางใหนดี

จากกระทู้เก่าที่เคยตั้งไว้ http://pantip.com/topic/30635064 นะค่ะ เราก็ตัดสินใจเริ่มแรกคือนิ่งไว้ อยู่กับเพื่อนๆ พยายามจะเฉย พยายามจะห่าง แต่ทุกครั้งที่มองเขายังคุยกับผู้หญิงคนอื่นๆ ทำไมมันเจ็บจังค่ะ

สวัสดีครับ ​ผมขอไม่บอกชื่อตอนนี้ผมอายุ15 ผมจะมาระบายความในใจกับการที่ยอมถอนใจ แม้จะรักมากแค่ไหน และยอมเจ็บอยู่คนเดียว เพราะไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาเจ็บแบบผม ผมเป็นคนที่ทนมาตลอดแม้จะผิดหวัง​มากแค่ไหน

มันมีเหตุผลหลายอย่าง ที่เราจำเป็นต้องหักห้ามใจไม่ให้รักใครสักคน เหตุผลของคนเราย่อมไม่เหมือนกัน...บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะรู้ตัวว่ามันคง เป็นไปไม่ได้ บางคนอาจต้องห้ามใจ เพราะกลัวใจตัวเองจะถลำลึกและเจ็บป

ผมควรทนฟังเขาพูดต่อไปเรื่อยๆหรือผมควรถอยห่างและเดินออกมาดีครับ? มันเจ็บครับ😭

ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ อยู่กับแฟนมา 1 ปี 3 เดือนกว่าๆ ผ่านอะไรๆมาด้วยกันก็เยอะเขาเป็นคนนิสัยดีไม่เคยมีวอกแวกกับหญิงอื่น เขานิสัยดี ไม่ค่อยพูด แต่เขาเหมือนจะไม่สนใจไม่ใส่ใจเราเท่าไหร่ เขาดูเฉยชากับเราม

เหนื่อยกับปัญหาการทำเรื่องหย่ากับสามี เนื่องจากเราเป็นคนอยากหย่าเอง เพราะตอนอยู่ด้วยกันทะเลาะกันและเราเป็นฝ่ายยอมฝ่ายขอโทษตลอดเวลาจนรู้สึกว่าช่วงหลังๆเค้าดูไม่แคร์เราอีกแล้ว สาดคำพูดแรง

เราห่างกับแฟน7ปี คือมันเยอะมาก เขาเด็กกว่าเราเยอะเลย แล้วความคิดก็ต่างกันมาก แล้วอยุ่คนละที่อยุ่ไปๆมาๆหากันเว้นอาทิตคบกันมาได้1ปี6เดือน เลิกกันได้จะ3วันแล้วสดๆเลย คบกันแรกๆมันดีมากมันดีมาตลอด จนเข้าร