สวัสดีทุกท่านค่ะ คุณเคยเกลียดใครไม่ลง เพราะรักเขามากๆไหมคะ ? แม่ของเราเองทำให้เราตกอยู่ในสถานการณ์นี้
เราเกิดในครอบครัวที่อบอุ่น แม้จะไม่ร่ำรวย ก็มีความสุข เปิดเทอมอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด ปิดเทอมมาช่วยพ่อกับแม่ขายของที่กรุงเทพ เราทำงานเล็กๆน้อยๆตั้งแต่ ป.3 เสิร์ฟอาหาร ล้างจาน ถึงจะไม่ค่อยได้เล่นเหมือนเด็กคนอื่นแต่ได้ช่วยแม่ทำงาน ขายของเสร็จนับเงิน ได้เงินยอดกระปุกทุกวัน ชีวิตช่วงนั้นคือโครตมีความสุขค่ะ ไม่รวยแต่ความสุขได้รับความรัก มีครอบครัวที่อบอุ่น มันไม่มีอะไรเทียบได้แล้วสำหรับเรา เนื่องด้วยครอบครัวเราหาเช้ากินค่ำ พ่อแม่เราปลูกฝังมาตลอดว่า พ่อแม่ไม่มีมีเงินให้ ให้ได้แต่เพียงการศึกษา เราจึงตั้งใจเรียนและผลการเรียนค่อนข้างดีมาโดยตลอด
จุดพลิกผันจากครอบครอบฐานะพอกินพอใช้ สู่จุดเกือบต่ำสุดของครอบครัว คือพ่อจขกท. ป่วยเป็นมะเร็ง รักษาตัวอยู่ 2 ปีกว่าๆ เสียชีวิต เงินเก็บ ทรัพย์สมบัติที่มีก็ขายมารักษาตัวจนหมด เหลือเงินติดตัวมาเพียงเล็กน้อย ชีวิตที่ขาดพ่อ ขาดเสาหลักที่สำคัญ แม่ จขกท เป็นที่พึ่งของครอบครัวโดยลำพัง รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน เจ้าของกระทู้โชคดีเข้าใหาลัย ได้รับทุนการศึกษาเรียนฟรีมีรายเดือนให้ใช้เล็กน้อย จึงช่วยแบ่งเบาภาระแม่ได้มาก แต่ก็รบกวนแม่อยู่บ้าง
หลังจากพ่อเสียแม่สัญญากับเราและน้องว่าจะไม่แต่งงานใหม่ จริงๆเราก็ไม่ได้ห้ามอะไรที่แม่จะมีใคร แต่ถ้าเขาไม่ดีเราก็ไม่ชอบอยู่แล้ว แม่เป็นคนสวย หลังจากพ่อเสียมีผู้ช่วยเข้ามาจีบมากมาย เรามาเรียนมหาลัยสักพักซึ่งอยู่ไกลบ้านมาก แม่ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง รู้จักได้สัก 1 สัปดาห์ เขาก็มาอยู่กับแม่ที่บ้านยาย เรื่องทั้งหมดเรารู้จากยาย แม่ไม่เคยเล่าให้เราฟังเลยสักครั้ง ในเวลานั้นบอกตามตรงว่าเราเสียใจมาก นึกถึงแต่คำสัญญาที่แม่ให้ไว้กับเรา แต่ทำไงได้แม่มีความสุขเราก็ยินดี เรามีโอกาสได้พบกับแฟนใหม่ของแม่ ความรู้สึกแรกของเรา คือผู้ชายคนนี้ไม่น่าคบ อายุ 50 แล้ว งานการไม่มั่นคง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ชีวิตครอบครัวเดิมล้มเหลวเมียเก่าไม่เอา เราฝันว่าถ้าแม่คบกับผู้ชายคนนี้บ้านเราจะหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
สัญชาตญาณเราไม่เคยพลาด หลังจากอยู่ด้วยกันได้สักเดือน ผู้ชายโอนรถยนต์ให้แม่เรา แล้วก็เอารถคันที่ได้มาไปดาวน์รถใหม่ ราคาเหยียบล้านมาขับ โดยที่คนที่บ้านไม่มีใครรู้ ลุงเป็นคนเอาที่นาไปค้ำให้ ได้เงินก้อนจากตาไปทำมาค้าขาย สักพักกลับบ้านด้วยว่าขาดทุน ตาหาเงินให้อีกไปค้าขายอีก เป็นแบบนี้จวนปี จนเราเข้าปี 2 แม่หายเงียบไป เราเป็นห่วงมาก จนสุดท้ายได้รู้ความจริงว่า ก่อนหน้านี้แม่มาเอาเงินกับตาเป็นหลายแสนเพื่อไปเอารถออกจากการจำนอง โดยแม่ให้เหตุผลว่าธุรกิจโดนโกง เงินที่ตาหาให้ก็กู้ยืมเขามาให้ ที่แม่หายไปครั้งนี้เพราะจริงๆแล้ว เอารถไปจำนองที่บ่อนคาสิโน ติดหนี้การพนันหลายแสน สุดท้ายตาขายที่นาที่มีทั้งหมดเพื่อช่วยแม่ ให้อภัยกับทุกสิ่งทุกอย่างให้เริ่มต้นใหม่ สุดท้ายแม่กลับไปคาสิโนอีก รถเอาไปจำนำ ทุกครั้งที่เกิดปัญหาแม่จะหายไป ไม่ติดต่อ เราเรียนอยู่ไกลบ้านตายายพยายามปกปิดเราทุกอย่าง เพื่อไม่ให้เราคิดมาก เราใช้เงินทุนเดือนละ 2000 กว่า อยู่อดๆอยากๆ ไม่กล้าขอตากับยาย ไม่อยากให้ตายายเป็นห่วงเราอีกคน ครั้งนี้เรายื่นคำขาดกับแม่เลิกกับผู้ชายคนยั้น เพราะแม่เคยบอกว่าแม่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวและสัญญาว่าจะส่งลูกจนเรียนจบ ในวันนั้นแม่กลับตอบเรามาว่าแม่ขอเลือกผู้ชาย หัวใจเราแหลกสลายไปเลยกับคำพูดของแม่ คือมันเสียใจมากๆ เข้าใจคำว่าร้องไห้จนน้ำตาตกในมันเป็นยังไง จากเหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมา ด้วยความรัก ครอบครัวมันตัดไม่ขาด เราทุกคนก็ให้อภัยกับการกระทำของแม่ แม่บอกว่าจะรับผิดชอบส่งงวดรถ จนในวันที่ธนาคารฟ้อง แม่ขาดส่งค่างวดรถเกือบปี เรื่องวุ่นวายไปถึงลุงที่เป็นผู้ค้ำ สุดท้ายทุกวันนี้ญาติไม่มีใครเอาแม่แล้วมีแต่คนสาปส่ง ปัจจุบัน จขกท ยังเรียนอยู่ใกล้จบแล้ว ค่างวดรถส่งธนาคารเดือนละหลายพัน แม่ จขกท ยังคงตกอยู่ในนรกขุมเดิมในฐานะผีพนันไม่จบสิ้น ค่างวดรถไม่จ่าย ตายายขาดสมบัติชดใช้ให้อยู่ 3 ปี กับหนี้ 2 ล้านกับทรัพย์สินที่ขายไป เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจบสิ้น จขกท ยังมีความหวังว่าแม่จะมีสติแล้วกลับมามีชีวิตที่ดีได้อีกครั้ง
เรายิ่งคิดยิ่งทุกข์ เหมือนจะปลงกับสิ่งที่เกิดขึ้น คิดบวกก็แล้ว หวังให้เกิดฟ้าหลังฝนสักที แต่ดูแล้วเหมือนจะอีกยาว หลังจากเรียนจบภาระหนี้สินทุกอย่างไม่พ้นภาระของเรา เดี๋ยวคงเห็นเรามาตั้งกระทู้แนวท้อแท้จากชีวิตเริ่มต้นจากติดลบ เฮ้อออ.... 😭😭😭😭 คนที่น่าสงสารที่สุด คือตากับยายของเรา ความรักของพ่อแม่ลูกพลาดแค่ไหนก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ เราต่อให้แม่ทำลายความรู้สึกมากมายแค่ไหน แม่คนเดิมหายไป เหมือนใครสักคนที่เราไม่เคยรู้จัก อยากเกียดแม่แค่ไหน มัยก็เกลียดเพียงแค่การกระทำและการตัดสินใจของเขา แต่ไม่สามารถเกลียดแม่ได้เลยจริงๆ
เรื่องอาจจะยาวมากๆ จขกท เขียนไม่เก่ง อย่างน้อยขอบคุณพันทิปที่มีพื้นที่ให้ระบายค่ะ
คุณเคยเกลียดใครไม่ลงเพราะรักมากไหมคะ ?
เราเกิดในครอบครัวที่อบอุ่น แม้จะไม่ร่ำรวย ก็มีความสุข เปิดเทอมอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด ปิดเทอมมาช่วยพ่อกับแม่ขายของที่กรุงเทพ เราทำงานเล็กๆน้อยๆตั้งแต่ ป.3 เสิร์ฟอาหาร ล้างจาน ถึงจะไม่ค่อยได้เล่นเหมือนเด็กคนอื่นแต่ได้ช่วยแม่ทำงาน ขายของเสร็จนับเงิน ได้เงินยอดกระปุกทุกวัน ชีวิตช่วงนั้นคือโครตมีความสุขค่ะ ไม่รวยแต่ความสุขได้รับความรัก มีครอบครัวที่อบอุ่น มันไม่มีอะไรเทียบได้แล้วสำหรับเรา เนื่องด้วยครอบครัวเราหาเช้ากินค่ำ พ่อแม่เราปลูกฝังมาตลอดว่า พ่อแม่ไม่มีมีเงินให้ ให้ได้แต่เพียงการศึกษา เราจึงตั้งใจเรียนและผลการเรียนค่อนข้างดีมาโดยตลอด
จุดพลิกผันจากครอบครอบฐานะพอกินพอใช้ สู่จุดเกือบต่ำสุดของครอบครัว คือพ่อจขกท. ป่วยเป็นมะเร็ง รักษาตัวอยู่ 2 ปีกว่าๆ เสียชีวิต เงินเก็บ ทรัพย์สมบัติที่มีก็ขายมารักษาตัวจนหมด เหลือเงินติดตัวมาเพียงเล็กน้อย ชีวิตที่ขาดพ่อ ขาดเสาหลักที่สำคัญ แม่ จขกท เป็นที่พึ่งของครอบครัวโดยลำพัง รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน เจ้าของกระทู้โชคดีเข้าใหาลัย ได้รับทุนการศึกษาเรียนฟรีมีรายเดือนให้ใช้เล็กน้อย จึงช่วยแบ่งเบาภาระแม่ได้มาก แต่ก็รบกวนแม่อยู่บ้าง
หลังจากพ่อเสียแม่สัญญากับเราและน้องว่าจะไม่แต่งงานใหม่ จริงๆเราก็ไม่ได้ห้ามอะไรที่แม่จะมีใคร แต่ถ้าเขาไม่ดีเราก็ไม่ชอบอยู่แล้ว แม่เป็นคนสวย หลังจากพ่อเสียมีผู้ช่วยเข้ามาจีบมากมาย เรามาเรียนมหาลัยสักพักซึ่งอยู่ไกลบ้านมาก แม่ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง รู้จักได้สัก 1 สัปดาห์ เขาก็มาอยู่กับแม่ที่บ้านยาย เรื่องทั้งหมดเรารู้จากยาย แม่ไม่เคยเล่าให้เราฟังเลยสักครั้ง ในเวลานั้นบอกตามตรงว่าเราเสียใจมาก นึกถึงแต่คำสัญญาที่แม่ให้ไว้กับเรา แต่ทำไงได้แม่มีความสุขเราก็ยินดี เรามีโอกาสได้พบกับแฟนใหม่ของแม่ ความรู้สึกแรกของเรา คือผู้ชายคนนี้ไม่น่าคบ อายุ 50 แล้ว งานการไม่มั่นคง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ชีวิตครอบครัวเดิมล้มเหลวเมียเก่าไม่เอา เราฝันว่าถ้าแม่คบกับผู้ชายคนนี้บ้านเราจะหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
สัญชาตญาณเราไม่เคยพลาด หลังจากอยู่ด้วยกันได้สักเดือน ผู้ชายโอนรถยนต์ให้แม่เรา แล้วก็เอารถคันที่ได้มาไปดาวน์รถใหม่ ราคาเหยียบล้านมาขับ โดยที่คนที่บ้านไม่มีใครรู้ ลุงเป็นคนเอาที่นาไปค้ำให้ ได้เงินก้อนจากตาไปทำมาค้าขาย สักพักกลับบ้านด้วยว่าขาดทุน ตาหาเงินให้อีกไปค้าขายอีก เป็นแบบนี้จวนปี จนเราเข้าปี 2 แม่หายเงียบไป เราเป็นห่วงมาก จนสุดท้ายได้รู้ความจริงว่า ก่อนหน้านี้แม่มาเอาเงินกับตาเป็นหลายแสนเพื่อไปเอารถออกจากการจำนอง โดยแม่ให้เหตุผลว่าธุรกิจโดนโกง เงินที่ตาหาให้ก็กู้ยืมเขามาให้ ที่แม่หายไปครั้งนี้เพราะจริงๆแล้ว เอารถไปจำนองที่บ่อนคาสิโน ติดหนี้การพนันหลายแสน สุดท้ายตาขายที่นาที่มีทั้งหมดเพื่อช่วยแม่ ให้อภัยกับทุกสิ่งทุกอย่างให้เริ่มต้นใหม่ สุดท้ายแม่กลับไปคาสิโนอีก รถเอาไปจำนำ ทุกครั้งที่เกิดปัญหาแม่จะหายไป ไม่ติดต่อ เราเรียนอยู่ไกลบ้านตายายพยายามปกปิดเราทุกอย่าง เพื่อไม่ให้เราคิดมาก เราใช้เงินทุนเดือนละ 2000 กว่า อยู่อดๆอยากๆ ไม่กล้าขอตากับยาย ไม่อยากให้ตายายเป็นห่วงเราอีกคน ครั้งนี้เรายื่นคำขาดกับแม่เลิกกับผู้ชายคนยั้น เพราะแม่เคยบอกว่าแม่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวและสัญญาว่าจะส่งลูกจนเรียนจบ ในวันนั้นแม่กลับตอบเรามาว่าแม่ขอเลือกผู้ชาย หัวใจเราแหลกสลายไปเลยกับคำพูดของแม่ คือมันเสียใจมากๆ เข้าใจคำว่าร้องไห้จนน้ำตาตกในมันเป็นยังไง จากเหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมา ด้วยความรัก ครอบครัวมันตัดไม่ขาด เราทุกคนก็ให้อภัยกับการกระทำของแม่ แม่บอกว่าจะรับผิดชอบส่งงวดรถ จนในวันที่ธนาคารฟ้อง แม่ขาดส่งค่างวดรถเกือบปี เรื่องวุ่นวายไปถึงลุงที่เป็นผู้ค้ำ สุดท้ายทุกวันนี้ญาติไม่มีใครเอาแม่แล้วมีแต่คนสาปส่ง ปัจจุบัน จขกท ยังเรียนอยู่ใกล้จบแล้ว ค่างวดรถส่งธนาคารเดือนละหลายพัน แม่ จขกท ยังคงตกอยู่ในนรกขุมเดิมในฐานะผีพนันไม่จบสิ้น ค่างวดรถไม่จ่าย ตายายขาดสมบัติชดใช้ให้อยู่ 3 ปี กับหนี้ 2 ล้านกับทรัพย์สินที่ขายไป เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจบสิ้น จขกท ยังมีความหวังว่าแม่จะมีสติแล้วกลับมามีชีวิตที่ดีได้อีกครั้ง
เรายิ่งคิดยิ่งทุกข์ เหมือนจะปลงกับสิ่งที่เกิดขึ้น คิดบวกก็แล้ว หวังให้เกิดฟ้าหลังฝนสักที แต่ดูแล้วเหมือนจะอีกยาว หลังจากเรียนจบภาระหนี้สินทุกอย่างไม่พ้นภาระของเรา เดี๋ยวคงเห็นเรามาตั้งกระทู้แนวท้อแท้จากชีวิตเริ่มต้นจากติดลบ เฮ้อออ.... 😭😭😭😭 คนที่น่าสงสารที่สุด คือตากับยายของเรา ความรักของพ่อแม่ลูกพลาดแค่ไหนก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ เราต่อให้แม่ทำลายความรู้สึกมากมายแค่ไหน แม่คนเดิมหายไป เหมือนใครสักคนที่เราไม่เคยรู้จัก อยากเกียดแม่แค่ไหน มัยก็เกลียดเพียงแค่การกระทำและการตัดสินใจของเขา แต่ไม่สามารถเกลียดแม่ได้เลยจริงๆ
เรื่องอาจจะยาวมากๆ จขกท เขียนไม่เก่ง อย่างน้อยขอบคุณพันทิปที่มีพื้นที่ให้ระบายค่ะ