รู้สึกว่าครอบครัวเราจะปล่อยมาก
จริงๆเมื่อก่อนก็ไม่ปล่อยหรอกแต่มาคิดๆดูแล้วน่าจะเริ่มจาก ที่เราแอบหนีเที่ยวไปงานหนังสือเองตอนม.2 แล้วก็แอบไปเที่ยวห้างนู่นนี่นั้นเองเรื่อยๆ พ่อแม่ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ แต่ท่านทำงานกลับประมาณ1-2 ทุ่ม หยุดแค่เสาร์อาทิตย์ ทำให้เรามีเวลาหนีเที่ยวเยอะ55555
พอขึ้นม.ปลาย ครอบครัวมีปัญหาเลยต้องมาอยู่หอพักกับพี่2คน เลยยิ่งมีอิสระเข้าไปอีก แอบไปเที่ยวกลางคืน ขาดเรียนบ้างสุดท้ายเลยให้กลับมาอยู่บ้านตอนนี้ขึ้นมหาลัยแล้ว มีออกไปเที่ยวบ้างแต่น้อยลงแต่ถือว่าครอบครัวปล่อยเยอะกว่าคนอื่นมากคงจะเพราะเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ อยากไปไหนก็ไป
วิธีของเราไม่ได้แนะนำให้หนีเที่ยวนะแค่จะบอกว่าถึงตอนนี้พ่อแม่ยังไม่ปล่อยขึ้น ม.5 ก็ควรเรียนรู้ที่จะไปไหนมาไหนเองได้แล้วควรคุยกับผู้ปกครองดีๆ หรือไปไหนก็ส่งรูปให้ท่านดูเพื่อให้ท่านสบายใจ และกำหนดเวลากลับให้เรียบร้อย ตามความคิดเราในฐานะเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง เราเองก็ไม่ชอบให้พ่อแม่มาจัดการกับชีวิตมากเกินไป แต่ถึงจะบ่นยังไงเราและเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆก็คงจะรู้อยู่เต็มอกเนอะว่าพ่อแม่เป็นห่วงมากแค่ไหนไปไหนมาไหนก็บอกผู้ปกครองหน่อยก็ดี
แล้วก็อยากรู้ความคิดของพ่อแม่บางคนด้วยค่ะว่าคิดยังไงกับการที่ไม่ค่อยปล่อยให้ลูกออกไปไหนมาไหน เพราะว่ายังไงก็ต้องมีวันใดวันหนึ่งที่เด็กๆต้องออกไปใช้ชีวิตเอง และผู้ปกครองคงไม่สามารถตามลูกๆไปไหนมาไหนได้ตลอด