เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนที่อยู่ ป.1ค่ะ ตอนนั้นเป็นฤดูฝนเราไปเล่นกับเพื่อนตรงลานออกกำลังกายข้างลานหินกรวด แล้วตอนนั้นท้องฟ้ามีท่าทีว่าจะมีฝนฟ้าคะนองค่ะ ซึ่งเรากับเพื่อนก็รู้ดีแต่ก็ว่าจะพากันไปเล่นแปบเดียว พอไปเล่นนี่แหล่ะค่ะ ฟ้าร้องสนั่นเลยค่ะ เรากับเพื่แนเลยบอกกันว่าเรากับห้องกันเถอะ เลยพากันวิ่งออกจากลานจะไปเข้าตึกเรียนค่ะ แต่เราดันวิ่งช้าค่ะ(งงตอนเด็กเหมือนกัน)แบบช้ามากๆ เพื่อนวิ่งนำหน้าไปเลยค่ะทิ้งเราไว้อยู่ที่ลานหินกรวด(ยังวิ่งอยู่นะคะ)เราคิดว่า"โอ้ไม่นะ ไม่ทันแน่ๆฟ้าร้องหนักแบบนี้ โดนผ่าแน่!" เราเลยเงยหน้ามองฟ้าค่ะ.... ใช่เลยค่ะ ฟ้ากำลังจะผ่าเราแล้วค่ะ พอเรามองสายฟ้ามันหยุดค่ะ หยุดครึ่งทางค่ะ จากฟ้าลงมาได้ครึ่งทาง อีกครึ่งจะโดนเราแล้วแต่ไม่ค่ะ มันหยุดพอเราเงยหน้าไปมองค่ะ จากนั้นมันก็ย้อนกลับขึ้นไปบนฟ้าจากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องดังมากค่ะ เราอึ้งมากค่ะทั้งอึ้งทั้งร้อนทั้งเหนื่อยเพราะวิ่งเราเลยสลบคาลานหินกรวดค่ะ ลืมตาอีกทีเพื่อนกลับมารับเราค่ะลากเราไปกับทาง
จากนั้นยังไม่จบค่ะ มีรอบที่สองตอนนั้นเราก็อยู่ป.1ค่ะ ตอนนั้นเป็น กลางดึกค่ะเรากำลังจะนอน(นอนกับแม่)(ฟ้าไม่มีท่าทีที่จะมีพายุ) เราขอแม่เล่นทรศ.ค่ะ(สมัยนั้นทรศ.แบบกดยังใช้กันเยอะอยู่)เราเล่นไปสักพักเราเหลือบเห็นอะไรฟ้าๆว่างนิดหน่อยลอดมาจากหน้าต่างค่ะ เราก็ลองมองดูจากนั้นแม่ก็เห็นค่ะแม่ตกใจแม่รีบข้ามจากฝั่งแม่มากันหนูตรงฝั่งหน้าต่างไ้ว้ค่ะ แต่ว่าสายฟ้ามันกลับขึ้นไปบนฟ้าอีกแล้วค่ะไปก่อนที่แม่จะข้ามมาค่ะ จากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องตามมาเหมือนเดิมค่ะ นับจากผ่านเรื่องแบบนี้มาสองรอบแล้วจนถึงปัจจุบันก็ไม่มีอีกแล้วค่ะ
เราสงสัยว่าทำไมมันไม่ผ่าเราเลยล่ะคะ? มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา?
ทั้งๆที่ก็มาขนาดนั้นแล้วทำไมไม่ผ่าเราเลยล่ะคะ?
*เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแต่งแต่เป็นเรื่องจริง100%ไม่มีโกหกค่ะ
กำลังจะโดนฟ้าผ่าแต่กลับไม่โดนซะงั้น?
เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนที่อยู่ ป.1ค่ะ ตอนนั้นเป็นฤดูฝนเราไปเล่นกับเพื่อนตรงลานออกกำลังกายข้างลานหินกรวด แล้วตอนนั้นท้องฟ้ามีท่าทีว่าจะมีฝนฟ้าคะนองค่ะ ซึ่งเรากับเพื่อนก็รู้ดีแต่ก็ว่าจะพากันไปเล่นแปบเดียว พอไปเล่นนี่แหล่ะค่ะ ฟ้าร้องสนั่นเลยค่ะ เรากับเพื่แนเลยบอกกันว่าเรากับห้องกันเถอะ เลยพากันวิ่งออกจากลานจะไปเข้าตึกเรียนค่ะ แต่เราดันวิ่งช้าค่ะ(งงตอนเด็กเหมือนกัน)แบบช้ามากๆ เพื่อนวิ่งนำหน้าไปเลยค่ะทิ้งเราไว้อยู่ที่ลานหินกรวด(ยังวิ่งอยู่นะคะ)เราคิดว่า"โอ้ไม่นะ ไม่ทันแน่ๆฟ้าร้องหนักแบบนี้ โดนผ่าแน่!" เราเลยเงยหน้ามองฟ้าค่ะ.... ใช่เลยค่ะ ฟ้ากำลังจะผ่าเราแล้วค่ะ พอเรามองสายฟ้ามันหยุดค่ะ หยุดครึ่งทางค่ะ จากฟ้าลงมาได้ครึ่งทาง อีกครึ่งจะโดนเราแล้วแต่ไม่ค่ะ มันหยุดพอเราเงยหน้าไปมองค่ะ จากนั้นมันก็ย้อนกลับขึ้นไปบนฟ้าจากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องดังมากค่ะ เราอึ้งมากค่ะทั้งอึ้งทั้งร้อนทั้งเหนื่อยเพราะวิ่งเราเลยสลบคาลานหินกรวดค่ะ ลืมตาอีกทีเพื่อนกลับมารับเราค่ะลากเราไปกับทาง
จากนั้นยังไม่จบค่ะ มีรอบที่สองตอนนั้นเราก็อยู่ป.1ค่ะ ตอนนั้นเป็น กลางดึกค่ะเรากำลังจะนอน(นอนกับแม่)(ฟ้าไม่มีท่าทีที่จะมีพายุ) เราขอแม่เล่นทรศ.ค่ะ(สมัยนั้นทรศ.แบบกดยังใช้กันเยอะอยู่)เราเล่นไปสักพักเราเหลือบเห็นอะไรฟ้าๆว่างนิดหน่อยลอดมาจากหน้าต่างค่ะ เราก็ลองมองดูจากนั้นแม่ก็เห็นค่ะแม่ตกใจแม่รีบข้ามจากฝั่งแม่มากันหนูตรงฝั่งหน้าต่างไ้ว้ค่ะ แต่ว่าสายฟ้ามันกลับขึ้นไปบนฟ้าอีกแล้วค่ะไปก่อนที่แม่จะข้ามมาค่ะ จากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องตามมาเหมือนเดิมค่ะ นับจากผ่านเรื่องแบบนี้มาสองรอบแล้วจนถึงปัจจุบันก็ไม่มีอีกแล้วค่ะ
เราสงสัยว่าทำไมมันไม่ผ่าเราเลยล่ะคะ? มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา?
ทั้งๆที่ก็มาขนาดนั้นแล้วทำไมไม่ผ่าเราเลยล่ะคะ?
*เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแต่งแต่เป็นเรื่องจริง100%ไม่มีโกหกค่ะ