เรื่องสั้นในดินแดนแห่งการรอคอย "รักเเท้ รอได้"

ทานตะวันเฝ้าหมายปองจ้องอาทิตย์ หวังเพียงสิทธิ์ชิดใกล้กลับปั่นป่วน ชะตารักขมขื่นกลืนรัญจวน คิดคร่ำครวญทีท่าเธอสะท้านใจ ท่ามร้อนแดดแผดเผาบรรลัยกัลป์ จะพร้อมหันสมัครภักดิ์เจ้าไถง มีคืนวันดีดีไม่ผละไกล ต

โปรยรอยยิ้มพิมพ์ละไมหทัยชื่น เย็นระรื่นรวยระรินกลิ่นบุปผา ลมละม้ายคล้ายจะชอบจึ่งลอบมา อาบผกากะให้คลุ้งฟุ้งกระจาย ปลิวละล่องฟองเรณูดูประหนึ่ง อึงคะนึง ณ บัดนั้นจะพลันฉาย ให้ทั้งทุ่งรุ่งอรุณกระชุ่นกาย

บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว

  คาเฟ่เล็กริมถนนฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยในยามค่ำ เงียบสงัดจนได้ยินเสียงเก้าอี้ไม้เสียดสีกับพื้นปูน ยามินทร์นั่งรออยู่ก่อน ใบหน้าอิดโรยจากการนอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืน มัชฌามาถึงเป็นคนแรก เธอวางกระ

เช้าวันนั้น แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาในห้องพักเล็ก ๆ ที่ยามินทร์เช่าไว้ เขาตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกอึดอัดจากฝันเมื่อคืน ความทรงจำยังติดค้างอยู่ในใจ เสียงชายชุดขาวยังดังก้อง “เลือกเปิดปร

ความมืดหนาทึบโอบล้อมร่างของเขาอีกครั้ง ห้องไม้เก่า ๆ ส่งกลิ่นอับชื้นเหม็นสาบจนแทบคลุ้งไปทั่วจมูก ทุกลมหายใจคือการฝืนทน เสียงไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เขาขยับกายเหมือนคุกที่คอยตอกย้ำว่า— เขาไม่

Dying Light: The Beast – เงามืดแห่ง Castor Woods และปีศาจที่ชื่อ The Baron > “เมื่อความมืดกลืนกินโลก สิ่งที่น่ากลัวกว่าซอมบี้…อาจเป็นมนุษย์ด้วยกันเอง” กลิ่นสนและควันไฟใน