หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
เรื่องสั้นในดินแดนแห่งการรอคอย "รักเเท้ รอได้"
กระทู้สนทนา
แต่งเรื่องสั้น
เรื่องสั้น
“มืดเหลือเกิน ทำไม! ความมืดเช่นนี้หรือ..คือสิ่งที่ฉันปรารถนาจากโลกใบนี้”
“ตื่นเถอะสน..เธอจงหยุดคร่ำครวญได้แล้ว”
“นั่นใคร! ที่พูดกับผม”
น้ำเสียงการุณย์เหมือนเช่นมือที่เอื้อมลงมา แต่เขาไม่อาจจะไขว่คว้าได้
“ฉันกำลังรอคอยอะไรอยู่ ฉันจะคงอยู่เพื่ออะไร ทำไม..มันไม่สิ้นสุดเสียที...”
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
𖣘 ... ฟันเฟืองโชคชะตา... 𖣘
หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเซ็ง ค้นทางไหนก็เคว้งคว้างตรอมตีบตัน
สมาชิกหมายเลข 9029321
𖣘 ... อยู่ที่เรา... 𖣘
หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน
สมาชิกหมายเลข 9029321
ʕ•ᴥ•ʔ หล่มชีวิต ʕ•ᴥ•ʔ
หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเกร็งมืดมึนตรอมตีบตัน
สมาชิกหมายเลข 9029321
ฉันในอดีต
สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องเล่าในอดีตที่จะมาเล่าให้ฟังฉันอยากให้ทุกคนฟังนะ นามสมมุติฉันชื่อรีน ย้อนกลับไปเมื่อ17 ปีที่แล้วฉันอยู่ที่ต่างจังหวัด เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักแต่เป็นหญิงสาวที่ขี้เกียจมากๆ ไม่
สมาชิกหมายเลข 9072983
บันทึกฝันที่ 404 ตอนที่ 11 ประตูสองบาน
คาเฟ่เล็กริมถนนฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยในยามค่ำ เงียบสงัดจนได้ยินเสียงเก้าอี้ไม้เสียดสีกับพื้นปูน ยามินทร์นั่งรออยู่ก่อน ใบหน้าอิดโรยจากการนอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืน มัชฌามาถึงเป็นคนแรก เธอวางกระ
Madame Dero
..เกยสุขเพียงครู่ครั้ง ครู่คราว..
โปรยรอยยิ้มพิมพ์ละไมหทัยชื่น เย็นระรื่นรวยระรินกลิ่นบุปผา ลมละม้ายคล้ายจะชอบจึ่งลอบมา อาบผกากะให้คลุ้งฟุ้งกระจาย ปลิวละล่องฟองเรณูดูประหนึ่ง อึงคะนึง ณ บัดนั้นจะพลันฉาย ให้ทั้งทุ่งรุ่งอรุณกระชุ่นกาย
ดุหยง
เสียงที่หลงทางในหมอก
บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
>>>ทานตะวันพันดาว<<<
ทานตะวันเฝ้าหมายปองจ้องอาทิตย์ หวังเพียงสิทธิ์ชิดใกล้กลับปั่นป่วน ชะตารักขมขื่นกลืนรัญจวน คิดคร่ำครวญทีท่าเธอสะท้านใจ ท่ามร้อนแดดแผดเผาบรรลัยกัลป์ จะพร้อมหันสมัครภักดิ์เจ้าไถง มีคืนวันดีดีไม่ผละไกล ต
รัชต์สารินท์
บันทึกฝันที่ 404 ตอนที่ 3 คอมเมนต์แรกที่ไม่ปกติ
ห้องมืดเงียบสนิท มีเพียงแสงหน้าจอโน้ตบุ๊กสว่างวาบขึ้นกลางความมืดเย็นชื้น ราวกับกล่องเรืองแสงที่คอยดูดกลืนสายตาให้จ้องเข้าไปไม่อาจละ มินเบิกตากว้าง มองบรรทัดที่เพิ่งปรากฏขึ้นเองตรงหน้า “&h
Madame Dero
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งเรื่องสั้น
เรื่องสั้น
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
เรื่องสั้นในดินแดนแห่งการรอคอย "รักเเท้ รอได้"
“ตื่นเถอะสน..เธอจงหยุดคร่ำครวญได้แล้ว”
“นั่นใคร! ที่พูดกับผม”
น้ำเสียงการุณย์เหมือนเช่นมือที่เอื้อมลงมา แต่เขาไม่อาจจะไขว่คว้าได้
“ฉันกำลังรอคอยอะไรอยู่ ฉันจะคงอยู่เพื่ออะไร ทำไม..มันไม่สิ้นสุดเสียที...”