หลักไม้เลื้อย / คนรักหาย

หลักไม้เลื้อย  

   ๏ เพราะเธอเหมือน หลักไม้ตั้งตรงหน้า
ไม้เลื้อยอย่างฉันไขว่คว้า อิงอาศัย
สิ้นเธอเหมือน ขาดหลักชีวิตไป
   ก้าวทางไหน ไร้ซึ่งความแน่นอน

   ๏ เพราะเธอเหมือน สร้อยพระห้อยคอนั่น
คอยคุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน
ขาดเธอหัวอกหวั่น ไหวสั่นคลอน
   ยามพักผ่อน ใจยังหลอนตัวเอง

   ๏ กลับมาหาฉันเถิด นะคนดี
คอยปลอบชีวี อย่าให้ใครข่มเหง
ฉันเหมือนพิณขึ้นสาย รอเธอบรรเลง
   ดีดเป็นเพลงฟังชื่น ฉ่ำอุรา

   ๏ ขออ้อนวอนเดือนเด่นดาวลอยลิบ
ช่วยกระซิบเตือนเธอให้ กลับมาหา
อยู่ใกล้ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา
   คิดถึงเธอปริ่มว่า เจียนบ้าเอย ๚ะ๛



               คนรักหาย

    ๏ รักเราที่ใครชม ว่าเคยหวาน
เปรียบอ้อยตาล หวานแค่กึ่งมิถึงไหน 
สุดท้ายรัก ผันเวียนมาเปลี่ยนไป
ทนระทมตรมไหม้ ห้วงใจระกำ

   ๏ โถเธอจาก พี่ไปน่าใจหาย.
ข่าวทั้งหลาย เงียบสนิทคิดแล้วช้ำ
พี่คอยตามถามไป คนใจดำ
แต่ว่างามเลิศล้ำ อยู่แห่งใด

    ๏ ถามดาวทั่วทั้งฟ้า บอกไม่รู้
ขอเดือนจงช่วยดู เจ้าอยู่ไหน
บ้างบอกเจ้าแต่งงาน บ้างตายไป 
จริงหรือไม่ ใจพี่เฝ้าคร่ำครวญ ๚ะ๛


.