พึ่งบรรจุเป็นข้าราชการครู ใน รร.เล็กๆ นร.ไม่ถึง 60 คน มีครูผู้ช่วย ก. 1 คน(ไม่รวมฉัน) พนักงานราชการ ข. 1 คน ครูอัตราจ้าง ค. 1 คน
ก กับ ข สนิทกันมาก ตอนแรกฉันพยายามปรับตัวเข้าหา แต่รู้ตัวดีว่าเข้าไม่ได้กับคนแบบนี้(ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติแบบไม่ฝืน) เข้าหาได้เฉพาะ ค.
ก ข เป็นคนพูดเป็น พูดมาก (ชาวบ้านผ่านไปมาจะรู้สึกดีนะกับคำพูดจาทักทาย แต่คนที่อยู่ด้วยตลอดไม่โอเคเลย เหมือนต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง)
ต่างกับ ค.ที่ไม่ค่อยพูด หน้าโหด แต่เอาจริงๆใจดีคุยได้ทุกเรื่อง เห็นใจเราด้วย อาวุโสสุดใน รร. 1 เดือนต่อมามี ง. ครูอัตราจ้างเข้ามาใหม่ ดีใจมากจะได้มีเพื่อน ฉันสามารถปรับตัวเข้าหาได้ ถึงแม้อายุจะห่างกันเป็นสิบปี จ กับฉันเข้าใจกันในเรื่องงาน ความคิดเห็นตรงกันเกี่ยวกับระบบ รร. ที่พึ่งเคยเจอ เกี่ยวกับบุคลิกนิสัยครูแต่ละคน พูดคุยถึงชุมชน(คุยแค่2คน) ค ก็บ่นๆให้ฟังในทำนองเดียวกัน รร.นี้ ชุมชนจะเข้ามามีบทบาทอย่างมากในการบริหารจัดการ ซึ่งเราคิดเห็นตรงกันว่าอยู่ยากนะ ลำบากใจพอสมควร(บางเรื่องง่ายก็ต้องยาก มีพิธี ขั้นตอน ความคิดเห็น และต้องเอาใจ หากขัดแย้งจะเป็นที่ไม่น่าพอใจ)
1 เดือนต่อมา ก็มี ผอ.มาบรรจุใหม่ (เป็นผช.คนเดียว) ฉันและง ได้คุยกันในแชทไลน์ส่วนตัว (พูดในสิ่งที่อยากระบาย แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวครู ก ข มุ่งประเด็นไปที่การทำงานเป็นส่วนใหญ่) ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ใครเสียหาย เพียงเพราะอยากระบายความรู้คิด ความคิดเห็นแก่กันฟังเท่านั้น จะว่านินทาก็ได้
เหตุเกิด ฉันได้เข้าปริ้นไฟล์งานในไลน์ส่วนตัวที่คอม รร. ด้วยความเร่งรีบ ผอ.สั่งงานต่อลืมออกจากระบบ ข.เข้ามาในไลน์ฉันแล้วค้นหาแชทส่วนตัว
ที่ฉันคุยกับง วันต่อมา ข. ส่งกระดาษปริ้นเป็นแชทหลุดมาแจกครูทุกคน และแจก นร.ที่อยู่แถวหน้าเสาธง ตะโกนขึ้นว่าทำได้ยังไงบอกหมิ่นประมาทสามารถแจ้งความได้ศึกษามาดีแล้ว บอกให้นร.อ่าน มีถ้อยคำหยาบคาย เรื่องนี้ไม่จบชาวบ้านต้องรู้ ชุมชนผู้ใหญ่บ้านต้องรู้ เราสั่นเดินไปหาบอกสองรอบนะว่า นร.ไม่สมควรรู้เราควรคุยแต่เรา ก ข บอกไม่ได้ นร.ก็ต้องรู้ เรารับไม่ได้ดึงกระดาษจากมือ นร.ที่ใกล้ที่สุดบอกไม่ใช่เรื่องของ นร.ที่ต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ แล้วเดินขึ้นอาคารไปร้องไห้คนเดียว นร.ต่างพากันตกใจและงง เขาตะโกนเรียก2รอบว่าฉันหนีปัญหา รับไม่ได้กับสิ่งที่กระทำ อยู่หน้าเสาธงไม่รู้เขาพูดอะไรกับ นร. แต่ นร.ต้องเกลียดเราแน่ ฉันได้แต่ร้องไห้โทรหา ผอ.ให้ตั้งประชุม ฉันยอมรับว่าฉันนินทาและไหว้ขอโทษทั้ง ก ข ฉันไม่ได้พูดให้พวกเขาเสียหาย หรือว่าร้ายในที่ประชุมเลย ข.กล่าวหาฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้พูดหลายประเด็นซึ่ง จ เป็นคนพูดหนักๆทั้งนั้น ฉันก็ไม่แก้ตัวอะไรได้แต่ทำอยู่นิ่งๆ น้ำตาไหล ให้ ผอ.อ่านในกระดาษนั้นเอง ปล่อยให้เขาพูดให้หมดในสิ่งที่เขาเชื่อหรือรู้สึกกับฉัน กข ยำฉันเละเลย ฉันรับคนเดียวมุ่งมาที่ฉันคนเดียวเขาบอกคนอื่นไม่ติใจอะไร พูดตั้งแต่วันที่ฉันเหยียบ รร.วันแรก สิ่งที่ไม่ใช่ประเด็นก็เอามาหมด(ทั้งหมดเลย) ให้จมดินอยู่ตรงหน้านั้น เช่น วันแรกทำไมไม่เดินมาหาครูอยู่โรงอาหาร ขึ้นไปบนอาคารทำไม (ก็ฉันไม่รู้ครูอยู่ตรงไหน นร.ทำกิจกรรมบนอาคารนึกว่าครูอยู่ด้วย) , ทำไมไม่มาไหว้เจ้าที่มาใหม่ๆ รู้มั๊ยชาวบ้านรอ (ไม่มีใครแจ้งฉันไม่รู้) วันแบบนี้ยังจะสอนอยู่เนาะ(กิจกรรมเช้าแค่ช่วงเช้า นึกว่าช่วงบ่ายสอนปกติ) และอีกหลายเรื่องราวที่ฉันไม่รู้เขาไม่แจ้ง ฉันบอกว่าไม่มีใครในโลกไม่ถูกนินทา ข ก็ยอมรับนะว่านินทาเราเหมือนกัน ยอมรับว่าอยากรู้อยากเห็นว่าคุยอะไรกันละลาบละล้วงไลน์จริงคิดว่าเป็นไลน์ตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าอ่าน (ไม่สมเหตุสมผลเลย) พวกเขาเอามาเป็นประเด็นจะให้ฉันผิดผิดแบบมากที่สุด นอกห้องประชุมเป็นถ้อยคำที่หยาบคาย ชาวบ้านรู้ก็เข้าข้างครูเก่าเป็นส่วนใหญ่ก็เขาพูดเป็นเอาดีเข้าตัวว่าร้ายให้คนอื่น ส่วนที่เขาไม่ดีเราก็รู้อยู่แก่ใจชาวบ้านบางคนรู้แต่ไม่พูดออกสาธารณะ ชาวบ้านบางคนเขาเข้าใจฉัน ที่ชาวบ้านเข้าใจเพราะเขาเห็นกับตาเกี่ยวกับพฤติกรรมครู กข ครู ค เขาก็เข้าใจเรานะเพราะอยู่มาก่อน แชทหลุด ครู ง พูดหนักกว่าเราอีก แต่ตอนประชุม ฉันเป็นเป้าคนเดียวซะงั้น
ฉันไม่ขอพูดในประเด็นข้อความแชทที่หลุด แต่อยากรู้ว่าควรทำตัวยังไงต่อ
พึ่งเข้างาน เป็นครูอายุน้อยที่สุด ทำงานก็ยังไม่เป็น มองหน้า ก ข ไม่ติดเลย (หลายคนบอกพวกเขาไม่น่าทำแบบนี้ ถ้าหวังดีกับน้องอย่างที่พูดในที่ประชุมจริงก็ไม่ควรป่าวประกาศออกสาธารณะ ควรเดินมาหาน้องพูดคุยกันดีๆ)
ผอ.บอกดีแล้วที่เราไม่พูดอะไรมากในที่ประชุม ให้พวกเขาพูดมากๆพูดให้หมดน่ะดีแล้วจะได้รู้ว่าคิดอะไร พยายามเข้าหาพวกเขานะ ใจเราอยู่แก่ใจว่าคงไม่มีความสุขและเข้าหาไม่ได้แน่ สอบบรรจุไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าจะลาออกมันคุ้มมั๊ย
ตอนนี้นอนก็ไม่ค่อยหลับ ไม่อยากไปเห็นหน้าพวกนั้นเลย ทุกข์ใจ ลำบากใจ ไม่มีความสุขเลย ไม่รู้จะทำตัวยังไงต่อ
พึงบรรจุเป็นข้าราชการ แล้วมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน ไม่มีความสุขในการทำงาน ควรทำอย่างไร?
ก กับ ข สนิทกันมาก ตอนแรกฉันพยายามปรับตัวเข้าหา แต่รู้ตัวดีว่าเข้าไม่ได้กับคนแบบนี้(ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติแบบไม่ฝืน) เข้าหาได้เฉพาะ ค.
ก ข เป็นคนพูดเป็น พูดมาก (ชาวบ้านผ่านไปมาจะรู้สึกดีนะกับคำพูดจาทักทาย แต่คนที่อยู่ด้วยตลอดไม่โอเคเลย เหมือนต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง)
ต่างกับ ค.ที่ไม่ค่อยพูด หน้าโหด แต่เอาจริงๆใจดีคุยได้ทุกเรื่อง เห็นใจเราด้วย อาวุโสสุดใน รร. 1 เดือนต่อมามี ง. ครูอัตราจ้างเข้ามาใหม่ ดีใจมากจะได้มีเพื่อน ฉันสามารถปรับตัวเข้าหาได้ ถึงแม้อายุจะห่างกันเป็นสิบปี จ กับฉันเข้าใจกันในเรื่องงาน ความคิดเห็นตรงกันเกี่ยวกับระบบ รร. ที่พึ่งเคยเจอ เกี่ยวกับบุคลิกนิสัยครูแต่ละคน พูดคุยถึงชุมชน(คุยแค่2คน) ค ก็บ่นๆให้ฟังในทำนองเดียวกัน รร.นี้ ชุมชนจะเข้ามามีบทบาทอย่างมากในการบริหารจัดการ ซึ่งเราคิดเห็นตรงกันว่าอยู่ยากนะ ลำบากใจพอสมควร(บางเรื่องง่ายก็ต้องยาก มีพิธี ขั้นตอน ความคิดเห็น และต้องเอาใจ หากขัดแย้งจะเป็นที่ไม่น่าพอใจ)
1 เดือนต่อมา ก็มี ผอ.มาบรรจุใหม่ (เป็นผช.คนเดียว) ฉันและง ได้คุยกันในแชทไลน์ส่วนตัว (พูดในสิ่งที่อยากระบาย แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวครู ก ข มุ่งประเด็นไปที่การทำงานเป็นส่วนใหญ่) ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ใครเสียหาย เพียงเพราะอยากระบายความรู้คิด ความคิดเห็นแก่กันฟังเท่านั้น จะว่านินทาก็ได้
เหตุเกิด ฉันได้เข้าปริ้นไฟล์งานในไลน์ส่วนตัวที่คอม รร. ด้วยความเร่งรีบ ผอ.สั่งงานต่อลืมออกจากระบบ ข.เข้ามาในไลน์ฉันแล้วค้นหาแชทส่วนตัว
ที่ฉันคุยกับง วันต่อมา ข. ส่งกระดาษปริ้นเป็นแชทหลุดมาแจกครูทุกคน และแจก นร.ที่อยู่แถวหน้าเสาธง ตะโกนขึ้นว่าทำได้ยังไงบอกหมิ่นประมาทสามารถแจ้งความได้ศึกษามาดีแล้ว บอกให้นร.อ่าน มีถ้อยคำหยาบคาย เรื่องนี้ไม่จบชาวบ้านต้องรู้ ชุมชนผู้ใหญ่บ้านต้องรู้ เราสั่นเดินไปหาบอกสองรอบนะว่า นร.ไม่สมควรรู้เราควรคุยแต่เรา ก ข บอกไม่ได้ นร.ก็ต้องรู้ เรารับไม่ได้ดึงกระดาษจากมือ นร.ที่ใกล้ที่สุดบอกไม่ใช่เรื่องของ นร.ที่ต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ แล้วเดินขึ้นอาคารไปร้องไห้คนเดียว นร.ต่างพากันตกใจและงง เขาตะโกนเรียก2รอบว่าฉันหนีปัญหา รับไม่ได้กับสิ่งที่กระทำ อยู่หน้าเสาธงไม่รู้เขาพูดอะไรกับ นร. แต่ นร.ต้องเกลียดเราแน่ ฉันได้แต่ร้องไห้โทรหา ผอ.ให้ตั้งประชุม ฉันยอมรับว่าฉันนินทาและไหว้ขอโทษทั้ง ก ข ฉันไม่ได้พูดให้พวกเขาเสียหาย หรือว่าร้ายในที่ประชุมเลย ข.กล่าวหาฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้พูดหลายประเด็นซึ่ง จ เป็นคนพูดหนักๆทั้งนั้น ฉันก็ไม่แก้ตัวอะไรได้แต่ทำอยู่นิ่งๆ น้ำตาไหล ให้ ผอ.อ่านในกระดาษนั้นเอง ปล่อยให้เขาพูดให้หมดในสิ่งที่เขาเชื่อหรือรู้สึกกับฉัน กข ยำฉันเละเลย ฉันรับคนเดียวมุ่งมาที่ฉันคนเดียวเขาบอกคนอื่นไม่ติใจอะไร พูดตั้งแต่วันที่ฉันเหยียบ รร.วันแรก สิ่งที่ไม่ใช่ประเด็นก็เอามาหมด(ทั้งหมดเลย) ให้จมดินอยู่ตรงหน้านั้น เช่น วันแรกทำไมไม่เดินมาหาครูอยู่โรงอาหาร ขึ้นไปบนอาคารทำไม (ก็ฉันไม่รู้ครูอยู่ตรงไหน นร.ทำกิจกรรมบนอาคารนึกว่าครูอยู่ด้วย) , ทำไมไม่มาไหว้เจ้าที่มาใหม่ๆ รู้มั๊ยชาวบ้านรอ (ไม่มีใครแจ้งฉันไม่รู้) วันแบบนี้ยังจะสอนอยู่เนาะ(กิจกรรมเช้าแค่ช่วงเช้า นึกว่าช่วงบ่ายสอนปกติ) และอีกหลายเรื่องราวที่ฉันไม่รู้เขาไม่แจ้ง ฉันบอกว่าไม่มีใครในโลกไม่ถูกนินทา ข ก็ยอมรับนะว่านินทาเราเหมือนกัน ยอมรับว่าอยากรู้อยากเห็นว่าคุยอะไรกันละลาบละล้วงไลน์จริงคิดว่าเป็นไลน์ตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าอ่าน (ไม่สมเหตุสมผลเลย) พวกเขาเอามาเป็นประเด็นจะให้ฉันผิดผิดแบบมากที่สุด นอกห้องประชุมเป็นถ้อยคำที่หยาบคาย ชาวบ้านรู้ก็เข้าข้างครูเก่าเป็นส่วนใหญ่ก็เขาพูดเป็นเอาดีเข้าตัวว่าร้ายให้คนอื่น ส่วนที่เขาไม่ดีเราก็รู้อยู่แก่ใจชาวบ้านบางคนรู้แต่ไม่พูดออกสาธารณะ ชาวบ้านบางคนเขาเข้าใจฉัน ที่ชาวบ้านเข้าใจเพราะเขาเห็นกับตาเกี่ยวกับพฤติกรรมครู กข ครู ค เขาก็เข้าใจเรานะเพราะอยู่มาก่อน แชทหลุด ครู ง พูดหนักกว่าเราอีก แต่ตอนประชุม ฉันเป็นเป้าคนเดียวซะงั้น
ฉันไม่ขอพูดในประเด็นข้อความแชทที่หลุด แต่อยากรู้ว่าควรทำตัวยังไงต่อ
พึ่งเข้างาน เป็นครูอายุน้อยที่สุด ทำงานก็ยังไม่เป็น มองหน้า ก ข ไม่ติดเลย (หลายคนบอกพวกเขาไม่น่าทำแบบนี้ ถ้าหวังดีกับน้องอย่างที่พูดในที่ประชุมจริงก็ไม่ควรป่าวประกาศออกสาธารณะ ควรเดินมาหาน้องพูดคุยกันดีๆ)
ผอ.บอกดีแล้วที่เราไม่พูดอะไรมากในที่ประชุม ให้พวกเขาพูดมากๆพูดให้หมดน่ะดีแล้วจะได้รู้ว่าคิดอะไร พยายามเข้าหาพวกเขานะ ใจเราอยู่แก่ใจว่าคงไม่มีความสุขและเข้าหาไม่ได้แน่ สอบบรรจุไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าจะลาออกมันคุ้มมั๊ย
ตอนนี้นอนก็ไม่ค่อยหลับ ไม่อยากไปเห็นหน้าพวกนั้นเลย ทุกข์ใจ ลำบากใจ ไม่มีความสุขเลย ไม่รู้จะทำตัวยังไงต่อ