นี้เป็นกระทู้แรกของหนู ผิดพลาดอะไรขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้หนูอายุ15ปี ที่มาของอาการนี้ตอนป.6 หนูเคยโดนโรคจิตตามคะ ตอนนั้นมีคนพูดถึงเยอะมากแถวบ้านไม่คิดว่าจะเจอกับตัว วันนั้นหนูเลิกเรียน ปั่นจักรยานมาหาพ่อแม่คะ เป็นไร่ ไม่มีบ้านคะ ตอนเลี้ยวเข้าซอยมาที่ไร่ หนูเห็นเขาทำเป็นคุยโทรศัพท์อยู่ หนูก็ไม่ได้อะไร เลี้ยวเข้าซอยมาเรื่อยๆ รู้สึกว่ามีรถตาม หันไปเป็นผชคะ หนูพยายามปั่นหนี แต่เขาก็บิดรถตาม ตอนนั้นคิดว่าเป็นโรคจิตแน่ๆหนูตะโกนเรียกแม่ โรคจิตก็ยิ่งเข้ามาใกล้ พยายามจะจับคะ หนูกรี๊ดดังมาก แล้วรถก็ล้มไปในป่า โรคจิตคนนั้นวนรถกลับคะ แล้วจอดจะลงมาที่หนู แต่โชคดีที่แม่หนูวิ่งมาพอดี ทำให้เขารีบขึ้นรถแล้วหนีไป พ่อหนูเลยขี่รถตามไปแต่ตามไม่ทันคะ มีคนช่วยตามเยอะมาก แต่ไม่ทัน น่าจะเป็นคนในพื้นที่เลยรู้ทางหนี มันเป็นฝันร้ายมากๆคะ หนูอยากลืม แล้วสิ่งที่เจอวันนั้นมันทำให้หนูเป็นคนชอบระแวง หนูกลัวที่จะอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว ระแวงคนแปลกหน้าไปหมด ตอนนี้หนูอายุ15ปีแล้ว หนูต้องขับรถไปโรงเรียนเอง ขับมอเตอร์ไซต์นะคะ มันทำให้หนูคิดทุกวันว่าจะไปเจออะไรไหม เวลามีรถมาใกล้ๆก็จะตกใจ ชอบคิดชอบเหม่อลอย เป็นแม้กระทั่งตอนขับรถ จะขี่รถไวมากเพื่อให้ถึงที่มีบ้านคนเร็วๆ กลางคืนก็ชอบนอนคิดจนนอนไม่หลับ ถ้าหลับก็จะฝันร้ายคะ ทางไปโรงเรียนไม่มีบ้านคนมีแต่ป่าทำให้ยิ่งกลัวเข้าไปอีก หนูไม่อยากเป็นแบบนี้คะ มันหนักมากๆ แต่หนูอธิบายไม่ถูก มันทรมานมากคะ ใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้ ระแวงไปหมด ขี้กลัว มันมีผลต่อการใช้ชีวิตของหนูมากเลยหนูควรทำยังไงดี ผิดพลาดตรงไหนขออภัยนะคะ
ควรทำยังไงดี เจอโรคจิตแล้วจำฝังใจ ขี้ระแวง
ตอนนี้หนูอายุ15ปี ที่มาของอาการนี้ตอนป.6 หนูเคยโดนโรคจิตตามคะ ตอนนั้นมีคนพูดถึงเยอะมากแถวบ้านไม่คิดว่าจะเจอกับตัว วันนั้นหนูเลิกเรียน ปั่นจักรยานมาหาพ่อแม่คะ เป็นไร่ ไม่มีบ้านคะ ตอนเลี้ยวเข้าซอยมาที่ไร่ หนูเห็นเขาทำเป็นคุยโทรศัพท์อยู่ หนูก็ไม่ได้อะไร เลี้ยวเข้าซอยมาเรื่อยๆ รู้สึกว่ามีรถตาม หันไปเป็นผชคะ หนูพยายามปั่นหนี แต่เขาก็บิดรถตาม ตอนนั้นคิดว่าเป็นโรคจิตแน่ๆหนูตะโกนเรียกแม่ โรคจิตก็ยิ่งเข้ามาใกล้ พยายามจะจับคะ หนูกรี๊ดดังมาก แล้วรถก็ล้มไปในป่า โรคจิตคนนั้นวนรถกลับคะ แล้วจอดจะลงมาที่หนู แต่โชคดีที่แม่หนูวิ่งมาพอดี ทำให้เขารีบขึ้นรถแล้วหนีไป พ่อหนูเลยขี่รถตามไปแต่ตามไม่ทันคะ มีคนช่วยตามเยอะมาก แต่ไม่ทัน น่าจะเป็นคนในพื้นที่เลยรู้ทางหนี มันเป็นฝันร้ายมากๆคะ หนูอยากลืม แล้วสิ่งที่เจอวันนั้นมันทำให้หนูเป็นคนชอบระแวง หนูกลัวที่จะอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว ระแวงคนแปลกหน้าไปหมด ตอนนี้หนูอายุ15ปีแล้ว หนูต้องขับรถไปโรงเรียนเอง ขับมอเตอร์ไซต์นะคะ มันทำให้หนูคิดทุกวันว่าจะไปเจออะไรไหม เวลามีรถมาใกล้ๆก็จะตกใจ ชอบคิดชอบเหม่อลอย เป็นแม้กระทั่งตอนขับรถ จะขี่รถไวมากเพื่อให้ถึงที่มีบ้านคนเร็วๆ กลางคืนก็ชอบนอนคิดจนนอนไม่หลับ ถ้าหลับก็จะฝันร้ายคะ ทางไปโรงเรียนไม่มีบ้านคนมีแต่ป่าทำให้ยิ่งกลัวเข้าไปอีก หนูไม่อยากเป็นแบบนี้คะ มันหนักมากๆ แต่หนูอธิบายไม่ถูก มันทรมานมากคะ ใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้ ระแวงไปหมด ขี้กลัว มันมีผลต่อการใช้ชีวิตของหนูมากเลยหนูควรทำยังไงดี ผิดพลาดตรงไหนขออภัยนะคะ