วันเกิดปีนี้ไม่หวังให้ใครจำได้แล้ว เพราะหวังไปก็เจ็บปวด

เราเข้าใจว่าวันเกิดเป็นอะไรที่จำยาก คนเราจำได้เฉพาะวันเกิดของตัวเองกับคนพิเศษต่อชีวิตเท่านั้นแหละ แต่ตามมารยาทแล้ว ปกติถ้าเฟสบุ๊คเราแจ้งเตือนวันเกิดใคร เราก็จะเข้าไปอวยพรเขา ส่วนเราไม่ใช่คนสำคัญอะไร พอถึงวันเกิดก็มีคนมาอวยพรบ้าง แต่ก็แค่ไม่กี่คน

เมื่อปีก่อนวันเกิดเรา แต่ไม่มีใครมาอวยพรทางเฟสบุ๊คเลย ส่วนนอกเฟสบุ๊คก็มีแต่พ่อแม่ที่จำได้และอวยพรเรา เรามีญาติเป็นเพื่อนในเฟส แต่เขาก็ไม่อวยพร เราก็เลยน้อยใจ รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีเพื่อนอีกแล้ว เราไปซื้อเค้กวันเกิดมา แล้วถ่ายรูปลงเฟสใกล้เที่ยงคืน โพสต์สุขสันต์วันเกิดให้ตัวเอง ก็มีเพื่อนหลายคนมากดไลค์ แต่ส่วนใหญ่ก็แค่กดไลค์เฉยๆ ส่วนเพื่อนสนิทก็เม้นสุขสันต์วันเกิด แต่เป็นเวลาหลังเที่ยงคืนแล้ว เราเลยกระแนะกระแหนไปว่า "ขอบใจนะ แต่ตอนนี้เลยวันเกิดเรามาแล้ว ไม่ต้องอวยพรหรอก" และเราก็เลิกอวยพรวันเกิดคนอื่น ต่อให้มีแจ้งเตือนขึ้นมาเราก็ไม่สนใจ

พอมาปีนี้ เราจัดการตั้งค่าเฟสบุ๊คเราใหม่ โดยปิดวันเกิดตัวเองไว้ พอถึงวันเกิดเรามันจะได้ไม่ต้องไปแจ้งเตือนใคร ปรากฎว่าพอถึงวันเกิดเราก็ไม่มีใครในเฟสจำได้เลย(หรือจำได้แต่ไม่สนใจก็ไม่รู้) ขนาดพ่อเรายังจำไม่ได้เลย แต่รู้เพราะแม่บอก เราก็กระแนะกระแหนพ่อไปว่า "ก็คงมีแต่แม่นั่นแหละที่จำได้" พ่อบอกว่าพ่อจำวันเกิดใครไม่ค่อยได้หรอก ขนาดวันเกิดตัวเองยังจำไม่ค่อยได้เลย เราก็โอเค เข้าใจ ไม่ว่ากัน

จากนั้นเราก็ไปซื้อเค้กวันเกิดให้ตัวเองอีก แล้วก็ถ่ายรูปลงเฟสบุ๊คอีก ทีนี้ถึงได้มีเพื่อนมาเม้นอวยพรบ้าง เราก็เลยรู้สึกว่าไม่อยากจะคาดหวังจากคนอื่นแล้ว ขอซื้อเค้กเอง อวยพรตัวเองโชว์คนอื่นซะเลย มันอาจไม่ใช่เรื่องสำคัญ ก็เป็นแค่เรื่องที่มีผลต่อจิตใจ