ถ้าคุณกำลังจะร้องไห้ แต่ไม่อยากให้ใครเห็น คุณจะทำอย่างไรกันค่ะ

ความเสียใจเกิดขึ้นได้กับทุกคนมันเป็นเรื่องปกติของชีวิตทุกคนล้วนเคยเสียใจกันทั้งนั้นเราเจอปัญหาเราจะมองว่าปัญหาของตัวเองยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นเสมอแต่จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องปกติของบุคคลทั่วไป

การที่จะมีคนบอกว่าเข้าใจคนแน่นอนเขาอาจจะไม่เข้าใจได้จริงๆเพราะถ้าเขารู้สึกแบบนั้นเขาจะต้องเจอกับมันด้วยตัวเองยกตัวอย่างเช่นเวลาเราเดินเตะขาเก้าอี้ก้มลงกราบเท้าตัวเองความเจ็บปวดคนรอบข้างย่อมรู้ว่าเราติดแม่แต่เขาไม่ได้รู้สึกแบบเราจริงๆว่าความรู้สึกเราตอนนั้นเป็นยังไงนอกจากเขาจะร้องเกะมากด้วยตัวเองความทุกข์ของคนเราก็เหมือนกันแต่เชื่อเถอะครับว่าความทุกข์ของเราที่เจอก็เหมือนกับการเตะขาเก้าอี้มีคนอื่นมากมายที่เจ็บยิ่งกว่าบางคนอาจจะต้องเสียแขนขาเป็นคนพิการมันคือสัจธรรมของชีวิต

ความทุกข์ของเราก็เหมือนกับความร้อนของแสงอาทิตย์บางคนบอกทนไม่ไหวแล้วร้อนมากเรียกว่าเด็กน้อยพี่เจอแสงอาทิตย์ก็บอกว่าร้อนบางคนทนไม่ไหวก็ถึงฆ่าตัวตายไปก่อนแต่หารู้ไม่ว่าไม่เป็นตอนพบค่ำอากาศก็จะเย็นสบาย  ความทุกข์ของคนเราก็เหมือนกับแสงพระอาทิตย์เมื่อถึงจุดสูงสุดมันก็จะค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาความทุกข์ก็เหมือนกันเมื่อถึงจุดสูงสุดมันก็จะค่อยๆลดลงมาเหมือนกันจะช้าหรือจะเร็วขึ้นอยู่กับทุกของเราที่ได้รับ  เชื่อเถอะครับว่าคุณหายแน่อาจต้องใช้เวลาและไม่มีใครตายเพราะความทุกข์แน่นอนนอกจากคุณจะทำร้ายตัวเองและผมสัญญาว่าคุณหายจากความทุกข์แน่นอนขอแค่อดใจรอเราอยู่มาได้ 1 วันถึงแม้มันจะทรมานแต่เราก็ผ่านไปได้ให้เราคิดว่า 1 วันเราผ่านมาแล้วแล้วอีก 1 วันจะเป็นยังไงล่ะครับต่อๆกันไปเรื่อยๆไม่นานเกินรอเมื่อเราผ่านจุดนี้ไปได้แล้วเราจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร