นรกบนดินของเด็กตัวคนเดียว

กระทู้นี้เขียนขึ้นเพื่อระบายความรู้สึกของเด็กกำพร่าพ่อแม่คนนึ่ง พ่อแม่เสียตั้งแต่เราอายุ3ขวบ เราและพี่ชายถูกรับไปเลี้ยงโดยญาติฝั่งแม่ มียายและน้าเป็นผู้ปกครอง ชีวิตเราเหมือนจะดีเพราะเราอยู่บ้านนอกแต่ได้เข้าไปเรียนในเมืองแต่เรากับไม่มีเพื่อนแถวบ้านเลย ตอนแรกเราอยู่กับยายและพี่ชายมีป้ากับครอบครัวอยู่ด้วย ชีวิตตอนนั้นมันปกติทั่วไปตามเด็กบ้านนอก พอเราขึ้นป.1เราเรียนรร.ในเมือง ตื่นตั้งประมาณ6โมงเช้ากว่าจะถึงบ้านก็เกือบ5โมงเย็น ช่วงแรกๆก็ปกติ แต่พอเราขึ้นป.2 ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยเพราะตอนเย็นหลังจากกลับมาจากรร.เราโดนส่งไปช่วยงานที่ร้านแห่งนึ่งแต่ก็ไม่หนักหนาอะไร ส่วนตอนเช้าเราต้องไปช่วยป้าเปิดร้านพร้อมกันเพราะเราต้องไปขึ้นรถที่นั้น ส่วนเสาร์อาทิตย์เราต้องไปทำงานที่ร้านประจำเรียกง่ายๆว่าไม่เคยมีวันว่าง ชีวิตเราเป็นอย่างนี้มาโดยตลอด แล้วการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเราก็มาถึง ตอนนั้นเราป.6 ป้าและครอบครัวเค้าย้ายออกจากบ้าน และน้าเราลาออกจากงานมาอยู่บ้านเพราะตัวเองท้อง น้าคุยกับยายว่าจะเปิดร้านขายของทุกอย่างโอเคติดตรงที่เงินจะลงทุน เราต้องบอกเลยว่าพ่อแม่เราเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ จึงได้เงินประกันมามากและก็เงินเก็บและที่ดินของพ่อแม่มีค่อนข้างเยอะ ตอนย้ายมาอยู่กับยายเค้าได้ตัดสินใจขายบ้านของเราในเมืองที่อยู่ต่างจังหวัด ยายจึงบอกน้าว่าให้เอาเงินของเราไปลงทุนก่อน ทุกอย่างเหมือนจะดีเพราะเมื่อก่อนน้ารักเรามาก เราบอกตามตรงว่าเราดีใจมากที่เค้ากลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เราไม่รู้เลยว่าชีวิตเราได้ก้าวลงไปในขุมนรกแล้ว