ตอนแม่ผมอารมณ์ดี เขาเป็นแม่ที่ใจดี มีความสุข กวนนิดๆ จุกจิกหน่อยๆ เหมือนกับคนธรรมดาๆทั่วไปนี่แหละครับ
แต่ถ้าเขาอารมณ์ร้อนขึ้นมาแล้วจะเสียหายหนักมากครับ เขาจะเป็นเหมือนคนละคนเลย เวลาแม่ผมโมโหเนี่ย เขาจะมัดรวมอารมณ์ความรู้สึกทุกอย่างเข้าด้วยกัน หมายถึงว่า โกรธเขาก็จะโกรธ แต่เขาก็จะนึกถึงเรื่องที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดไปพร้อมๆกัน(เป็นคนมองโลกในแง่ร้ายมาก) แล้วนั่นจะทำให้เขารู้สึกเศร้า แล้วก็กลัวไปด้วย (แม่ผมเขาไม่ค่อยสมหวังกับชีวิตซักเท่าไหร่ เขาก็จะปลงๆกับชีวิต แต่ในใจก็ยังแอบหวังอะครับ ความรู้สึกแอบหวังนี้มันน่าเศร้าจะตาย ผมเข้าใจ) บางครั้งที่ผมทำให้แม่โมโห เขาก็จะมีการน้ำตาซึมจนถึงขั้นร้องไห้ก็มี เพราะในหัวเขาตอนนั้นนอกจากที่โกรธผม ก็มีความเศร้ากับความกลัวพวกนี้อยู่ด้วยครับ แล้วก็เนื่องจากเดิมเขาเป็นคนขี้บ่น ตอนเขาอารมณ์ร้อน เขาจะบ่นเรื่องนั้นซ้ำๆ ขุดเรื่องไหนได้ก็จะขุด ด่าได้ก็จะด่า (ตอนโมโห แม่ชอบใช้คำพูดที่บั่นทอนจิตใจมาก ทั้งพูดใส่คนอื่น ทั้งบ่นกับตัวเองคนเดียว บั่นทอนไปหมด) วนไปเรื่อยๆจนกว่าเขาจะเริ่มเหนื่อยแล้วจะหยุดไปเอง
ในส่วนของความพยายามในการเจรจากับแม่ตอนอารมณ์ร้อนนั้น ขอบอกว่า ไม่เกิดผลเลย
ในตอนที่อารมณ์ของแม่กำลังร้อน หากผมพูดกับแม่ จะเป็นเหมือนเติมน้ำมันลงไปในกองไฟที่ลุกโชนอยู่แล้ว
- แม่ผมมีนิสัยที่ชอบเอาชนะอยู่ พอเขาโมโห การพูดกับเขา เหมือนเป็นการแข็งข้อกับเขา (ยิ่งตอนที่ผมผิดจริงๆแล้วแถ ยิ่งตาย)
- อีกเหตุผลคือตัวผมเอง ผมเป็นคนที่วาทศิลป์ในการพูดค่อนข้างที่จะไม่โอเค ชอบพูดไม่เข้าหู (มีพูดถูกใจบ้าง แต่นานๆที นานมากๆด้วย) และรวมถึงนิสัยของผม ผมเองก็เป็นคนที่ชอบเอาชนะเหมือนกันอี๊กกก ผมจึงไม่คิดที่จะพูดตอนแม่โมโหอีกเลย เพราะมีแต่จะแย่ลง
ผมไม่อยากให้แม่อยู่ในอารมณ์โกรธแบบนี้นานๆ ยิ่งโกรธนานเขายิ่งพูดเยอะ ยิ่งบั่นทอนจิตใจผม บั่นทอนจิตใจตัวเขาเอง ความคิดแย่ๆก็จะวนอยู่ในหัวเขานานเกินไป ทำลายสุขภาพจิตของทุกฝ่าย โดยเฉพาะตัวเขาเอง
และที่ผ่านมาผมเงียบใส่แม่ตอนแม่โมโหมาหลายครั้ง เคยอ่านเจอผ่านๆว่าตอนทะเลาะกันอย่าเงียบ อย่าหันหลังใส่กัน เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดไปถึงไหน ผมกลัวมาก กลัวว่าอยู่ๆวันหนึ่ง ถ้าแม่เขาทนไม่ไหวแล้วมาตูมทีเดียว เราจะแตกหักกันเกินกว่าจะกลับมาเยียวยาได้
ทางออกที่ดีที่สุดที่ผมควรจะเลือกคือพยายามอย่างสุดความสามารถไม่ไปขัดใจแม่ แต่ถ้าผมพลาดพลั้งขึ้นมา ควรจะรับมือแบบไหนถึงจะสามารถกลับสู่บรรยากาศปกติและฟื้นฟูสภาพจิตใจได้เร็วที่สุดครับ ?
แม่ผมเป็นคนอารมณ์แรงม้ากกกก รับมืออย่างไรดี?
แต่ถ้าเขาอารมณ์ร้อนขึ้นมาแล้วจะเสียหายหนักมากครับ เขาจะเป็นเหมือนคนละคนเลย เวลาแม่ผมโมโหเนี่ย เขาจะมัดรวมอารมณ์ความรู้สึกทุกอย่างเข้าด้วยกัน หมายถึงว่า โกรธเขาก็จะโกรธ แต่เขาก็จะนึกถึงเรื่องที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดไปพร้อมๆกัน(เป็นคนมองโลกในแง่ร้ายมาก) แล้วนั่นจะทำให้เขารู้สึกเศร้า แล้วก็กลัวไปด้วย (แม่ผมเขาไม่ค่อยสมหวังกับชีวิตซักเท่าไหร่ เขาก็จะปลงๆกับชีวิต แต่ในใจก็ยังแอบหวังอะครับ ความรู้สึกแอบหวังนี้มันน่าเศร้าจะตาย ผมเข้าใจ) บางครั้งที่ผมทำให้แม่โมโห เขาก็จะมีการน้ำตาซึมจนถึงขั้นร้องไห้ก็มี เพราะในหัวเขาตอนนั้นนอกจากที่โกรธผม ก็มีความเศร้ากับความกลัวพวกนี้อยู่ด้วยครับ แล้วก็เนื่องจากเดิมเขาเป็นคนขี้บ่น ตอนเขาอารมณ์ร้อน เขาจะบ่นเรื่องนั้นซ้ำๆ ขุดเรื่องไหนได้ก็จะขุด ด่าได้ก็จะด่า (ตอนโมโห แม่ชอบใช้คำพูดที่บั่นทอนจิตใจมาก ทั้งพูดใส่คนอื่น ทั้งบ่นกับตัวเองคนเดียว บั่นทอนไปหมด) วนไปเรื่อยๆจนกว่าเขาจะเริ่มเหนื่อยแล้วจะหยุดไปเอง
ในส่วนของความพยายามในการเจรจากับแม่ตอนอารมณ์ร้อนนั้น ขอบอกว่า ไม่เกิดผลเลย
ในตอนที่อารมณ์ของแม่กำลังร้อน หากผมพูดกับแม่ จะเป็นเหมือนเติมน้ำมันลงไปในกองไฟที่ลุกโชนอยู่แล้ว
- แม่ผมมีนิสัยที่ชอบเอาชนะอยู่ พอเขาโมโห การพูดกับเขา เหมือนเป็นการแข็งข้อกับเขา (ยิ่งตอนที่ผมผิดจริงๆแล้วแถ ยิ่งตาย)
- อีกเหตุผลคือตัวผมเอง ผมเป็นคนที่วาทศิลป์ในการพูดค่อนข้างที่จะไม่โอเค ชอบพูดไม่เข้าหู (มีพูดถูกใจบ้าง แต่นานๆที นานมากๆด้วย) และรวมถึงนิสัยของผม ผมเองก็เป็นคนที่ชอบเอาชนะเหมือนกันอี๊กกก ผมจึงไม่คิดที่จะพูดตอนแม่โมโหอีกเลย เพราะมีแต่จะแย่ลง
ผมไม่อยากให้แม่อยู่ในอารมณ์โกรธแบบนี้นานๆ ยิ่งโกรธนานเขายิ่งพูดเยอะ ยิ่งบั่นทอนจิตใจผม บั่นทอนจิตใจตัวเขาเอง ความคิดแย่ๆก็จะวนอยู่ในหัวเขานานเกินไป ทำลายสุขภาพจิตของทุกฝ่าย โดยเฉพาะตัวเขาเอง
และที่ผ่านมาผมเงียบใส่แม่ตอนแม่โมโหมาหลายครั้ง เคยอ่านเจอผ่านๆว่าตอนทะเลาะกันอย่าเงียบ อย่าหันหลังใส่กัน เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดไปถึงไหน ผมกลัวมาก กลัวว่าอยู่ๆวันหนึ่ง ถ้าแม่เขาทนไม่ไหวแล้วมาตูมทีเดียว เราจะแตกหักกันเกินกว่าจะกลับมาเยียวยาได้
ทางออกที่ดีที่สุดที่ผมควรจะเลือกคือพยายามอย่างสุดความสามารถไม่ไปขัดใจแม่ แต่ถ้าผมพลาดพลั้งขึ้นมา ควรจะรับมือแบบไหนถึงจะสามารถกลับสู่บรรยากาศปกติและฟื้นฟูสภาพจิตใจได้เร็วที่สุดครับ ?